Breiðfirðingur - 01.04.1993, Side 124
Sæmundur Björnsson
Sextug ferðaminning
Þegar ég lauk tveggja vetra námi í Núpsskóla 1932, bauðst
mér þar vorvinna á vegum Björns skólastjóra, að nokkru fyrir
hann sjálfan, að öðru leyti við nýtt skólahús, en fyrsti hluti
þess var kominn nokkuð á veg.
Samverkamaður minn um vorið var Guðmundur frá Næfra-
nesi í Dýrafirði. Sjálfsagt hef ég rætt við hann þá hugmynd,
sem hafði þróast í huga mínum, þ.e.a.s. að fara gangandi
heim, fjallasýn. Ekki minnist ég þess, að neinn reyndi að
draga úr mér kjark til þessarar ferðar.
Þegar vorvinnu lauk, um mánaðamótin júní-júlí, varð ég
samferða Guðmundi inn að Næfranesi og bauðst hann til að
reiða mig inn í Dýrafjarðarbotn, daginn eftir. — Mig minnir,
að við legðum ekki af stað frá Næfranesi fyrr en um kl. 11, og
á hestunum fórum við nokkuð upp í brekkurnar inn af fjarðar-
botninum. Síðan gengum við áfrarn upp að Glámu, sem ekki
telst lengur með jöklum, en er þrjár ávalar hæðir, auðar að
ofan en snjóskaflar utan í hlíðum þeirra. Ég gekk upp á eina
hæðina, sem var flöt að ofan, alsett stórum steinunr, sléttum í
aðalatriðum, eins og raðað í flór. Smáholur voru hér og hvar
ofan í þessa steina, gátu verið eftir vatn. Ekki man ég hvort
Guðmundur gekk með mér upp á umrædda hæð eða ekki, en
þarna skildum við á eða við Glámu, hann snéri við til hest-
anna, en ég í austurátt á vit hins ókunna. Klukkan var þrjú.
Veður var bjart, lygnt og fagurt. I austri blöstu Reiphólsfjöllin
við augum og virtist mér sú hlið þeirra mjög lík þeirri, er ég
hafði séð úr Reykhólasveitinni, en leiðin að þeinr reyndist