Breiðfirðingur - 01.04.1993, Blaðsíða 72

70
BREIÐFIRÐINGUR
götuna þá skella í götunni rétt fyrir framan mig 5-6 högg senr
virðast spýta moldinni frá sér.
Ég áttaði mig ekki neitt á því að verða hræddur. En þegar
ég kom í Menntaskólann þá voru allir í loftvarnabyrgi þar. En
ekkert loftvarnarmerki hafði ég heyrt, hefi líklega verið inni
hjá henni Pálínu í Þórunnarstræti þegar merkið kom fyrst. En
þarna var einmitt á ferðinni þýsk flugvél og áhöfnin var að
leika sér að því að skjóta á gangandi mann á leið niður í
Menntaskóla. En hitti ekki.
Fer í lögfræðinám af praktískum ástœðum
— Hvað tók svo við eftir stúdentsprófið?
- Ég hafði nú aðallega áhuga á að fara í sögunám, jafnvel í
einhver önnur húmanistísk fræði. Ég innritaðist í norrænu
deildina og byrjaði í tímum í íslenskum fræðum. Ég kom í
eina 3-4 tíma og prófessorarnir lásu upp. Það þurfti að skrifa
upp eftir þeim öllum, m.a.s. snillingnum Sigurði Nordal. Það
var alveg þrautleiðinlegt. Mátinn var sá að menn þurftu helst
að vera í öllum tímum.
Þá var ég orðinn þingskrifari og varð að vinna fyrir mér að
vetrinum. Ég varð því að taka eitthvert fag sem ég gat lesið af
útgefnum kennslubókum. Þá var lögfræðin eina fagið sem
bauð upp á bækur. Það varð lítið úr námi hjá mér fyrsta vetur-
inn. Ég var að átta mig á hvað ég gæti gert. Og útfallið var að
ég fór í lögfræðina. Auðvitað var fljótaskrift á því námi. A
sarna tírna var ég kominn með fjölskyldu og þurfti að byggja
mér hús í Reykjavík. En ég sé ekkert eftir þessu. Það var
margt hægt að gera við lögfræðinámið.
- Góðir kennarar í lögfræðideildinni?
- Já, mér fannst það nú. Annars var ég nauðalítið í tímum.
Líklega hefi ég sótt tíma mest í réttarsögu hjá Olafi Lárussyni.
Hann var mjög skemmtilegur kennari og aðrir ágætir kennarar
voru þeir Gunnar Thoroddsen og Olafur Jóhannesson. En sá
sem ég hafði mest samskipti við var prófessor Armann Snævarr
sem þá var að byrja kennslu.