Breiðfirðingur - 01.04.1994, Blaðsíða 63

R E K I Á R A L) D A S A N DI
61
sem umbúðir og einnig sem allskonar hlutir sem entust mis-
jafnlega vel og áttu sumir erindi fljótlega á öskuhauga sent
lágu að sjó. Fjörur víðs vega fylltust af allskonar rusli og það
fauk á tvist og bast. Mjólkurpokarnir sem á tímabili voru víða
notaðir voru með því leiðasta sem kom á fjörur. Þeir fuku um
allt og voru þess dæmi að þeir stífluðu vatnsaflsstöðvar bænda
og vatnsrásir með vegum.
Þessi ósköp hafa nú minnkað til mikilla muna með tilkomu
betri sorphirðu því menn sáu að þó sjórinn tæki lengi við voru
þó takmörk þar sem annarsstaðar.
Veiðarfæri hafa um langan tíma verið algeng á fjörum.
Aður voru það álkúlurnar af botnvörpunum ásamt glerkúlum
sem mest bar á. Seinna urðu það lóðarbelgir og allskonar
plasttóg sem mest sjást á rekum. Og jafnvel hafa sést heilu
trollin.
Þetta er orðið langt mál um ekki svo lítið efni. Eins og sjá
má var ekki svo lítið upp úr rekanum að hafa. Það er því ekki
óviðeigandi að ræða aðeins hvernig menn nýttu sér rekann,
þennan vanalega. Reki stríðsáranna var ekki sá vanalegi, held-
ur trjáviðurinn sem þurfti að vinna úr svo hann yrði nothæfur.
A öllum bæjum þarna var til svokölluð flettisög, sem var
stór Iangviðarsög sem einn maður vann með. Einnig var til
þverskeri til að saga við á þverveginn. Munurinn á þessum
sögum var að gerð tannanna var ólík. Þverskerinn vann á báða
vegi, en flettisögin aðeins á annan eins og margir þekkja.
Mikið var sagað með þessum sögum aðallega flettisöginni,
en það var erfitt verk og mikil bakraun að vinna við sögun all-
an daginn. Til að halda þessum verkfærum í góðu standi varð
að eiga þjalir til að skerpa þær og helst sagarleggjara til að
vísa tönnunum mátulega til hliðar og öllum jafnt, annars leit-
aði sögin til annarrar hliðarinnar. Kallað var að leggja sögun-
um þegar þetta var gert, en tækið sagarleggjari var í tangar-
formi og hægt að stilla hversu mikið gert var að. Það var afar
áríðandi að hafa sögina vel til hafða.
Rekaviðurinn var auðvitað forblautur þegar hann rak, og að
saga blautan við er ekki gott. Var því talið betra að saga slíkan