Breiðfirðingur - 01.04.1994, Blaðsíða 125
AF GLEYMDU DALASKÁLDI
123
Næst á eftir er frumlegasta kvæði bókarinnar: „Reiðhestatal
d Skarðsströnd.“ Kvæði þetta er alls 45 vísur og eru þar taldir
upp reiðhestar á Skarðsströnd, byrjað í Fagradal, síðan í
Barmi, Búðardal, Skarði, Geirmundarstöðum, Mannheimum,
Krossi, Á, Frakkanesi, Gerðum (Ballarárgerðum), Melum,
Stakkabergi og endað í Dagverðarnesi. Eins og kunnugir geta
séð er aðeins getið hesta á tiltölulega fáum bæjum. I Fagradal
virðist vera getið þriggja hesta, en annars er vanalega getið
eins á bæ. Eigandi hestsins er oftast nefndur með nafni, en
ekki kemur heldur alltaf fram nafn á hestinum, jafnvel dæmi
um að hvorugt komi fram:
16. Folinn grái fótheppinn
frár á skeiði, ei gleymum;
orkuknár og allkeppinn,
er hann frá Mannheimum.
Stundum eins og hér er aðeins ein vísa um hestinn og eigenda
hans, en oftast eru nokkrar vísur um einn hest. Ekki eru karl-
menn eingöngu hestaeigendur, því að í Frakkanesi:
22. Hitta vil það hófatröll,
hest, er nefnist Glámur:
hann þýtur yfir þýfðan völl,
þó á skeiði órámur.
23. Þá reiðar hindin rauk um völl
reis upp gleði’ að vonum
bylgju mynduð boðaföll,
beðjan leið und honum.
24. Engan hjer kann á hitta
æfðan jafnt á fróni;
blómguð gáfum Birgitta
beizla ríður ljóni.
Skáldið segir frá hesti forföður míns, Jóhannesar á Stakkabergi: