Breiðfirðingur - 01.04.1994, Blaðsíða 94
92
B R E IÐFIRÐINGUR
mér að það væri starf skólastjórans að sjá um öll börnin í frí-
mínútum. Eg trúði því og var allar frímínútur með börnunum í
leikjum og störfum úti og inni. En þetta voru nú bara tveir
bekkir, eldri og yngri deild. Og börnin voru góð og hlýðin og
engin vandræði að vera með þeim. Söng kenndi frú Kristín
Sveinsdóttir, og hafði hún kennt söng í barnaskólanum frá því
að ég fór í skólann þá 10 ára gömul. Próf voru í lok skólaárs-
ins, og var séra Asmundur Guðmundsson prófdómari. Hann
var síðar biskup, en þá var hann sóknarprestur í Stykkishólmi.
Eg hafði nú hug á að sækja um þetta starf fyrir næsta ár, en
áður en til framkvæmda kom, var það veitt Sesselju Konráðs-
dóttur, sem þá hafði kennt í Helgafellssveit. Hún var frænd-
kona séra Asmundar.
Næsta vetur 1918-19 tók ég að mér farkennslu í Helgafells-
sveit vegna þrábeiðni fræðslunefndarinnar þar. Þar var kennt á
tveimur stöðum, Dældarkoti og Saurum. Alls voru 12 börn
sem nutu kennslu, sum bjuggu á kennslustaðnum, en nokkur
gengu heiman og heim.
Ekki voru nú stórar kennslustofur, bara venjulegar gesta-
stofur, sem sett voru borð í svo að allir gætu setið við. Ekki
voru kennsluáhöld önnur en þau sem krakkarnir gátu haft með
sér. Mig minnir að á öðrum staðnum hel'ði ég lítið svart málað
veggspjald fyrir skólatöflu. Engar myndir eða landakort nema
litlar kortabækur. En börnin voru indæl, góð og samviskusöm,
og unnu allt vel sem þeim var sagt. Og ekki þurfti að fráfælast
fólkið á bæjunum, sem alll vildi fyrir okkur gera. í Dældarkoti
minnir mig að ég svæfi í kennslustofunni, en á Saurum var lít-
ið herbergi innar af kennslustofunni, og þar sval' ég. A því
heimili kynntist ég mesta hreinlæti. sem ég hefi fyrirhitt á
sveitabæ. Og fólkið reyndist allt sérstaklega tryggar og elsku-
legar manneskjur.
í lok kennslutímans auglýsti fræðslunefndin próf á tveimur
stöðum í sveitinni, á Skildi og í Bjarnarhöfn, að Bjarnarhöfn
áttu börnin úr útsveitinni að koma. A tilsettum tíma þrammaði
ég með krökkunum frá Saurum út engjarnar og að Skildi. Þá
var alstaðar meira en öklasnjór. Að Skildi var prófdómarinn,