Breiðfirðingur - 01.04.1994, Blaðsíða 88

86
BREIÐFIRÐINGUR
heimili, en ýmislegt leit þó svo út, að ég ætti beinlínis vernd-
arengil, sem vísaði leiðina.
Draumar
Sumarið 1909 - árið sem ég fermdist, dreymdi mig eina nótt,
að ég væri að búast að heiman - og tilefnið var að ég átti að
fara í stríð. Mér fannst þetta ósköp undarlegt og leiðinlegt, en
vissi að það væri óumflýjanlegt. Eg þóttist nú kveðja fólkið og
leggja af stað. Eg var einsömul og gekk lengi. Loks kom ég að
vegamótum. Þar lágu leiðir til allra átta, og vissi ég ekki hvern
veg ég ætti að fara. Allt í einu þóttist ég sjá koma stóran hóp
fólks, sem lagði leið sína skammt frá mér, og fannst mér endi-
lega að ég ætti að fylgja þessu fólki, en var þá hrædd og kvíð-
andi. En þá heyrði ég rödd, sem sagði: „Vertu óhrædd að
halda með þessum hópi. því að foringinn er góður.“ Þá þóttist
ég spyrja: „Hver er foringinn?“ „Frelsarinn er foringinn,“
svaraði röddin og við að vaknaði ég. Eg sagði móður minni
drauminn daginn eftir, en hún sagði: „Þessi draumur er nú
bara fyrir þinni lífsbaráttu, góða mín.“ Og margar eru þær á-
bendingar, sem ég hef fengið um dagana, gegnum drauma.
Alltaf langaði mig til að ferðast, kynnast fólki og fallegum
stöðum. Þegar ég var ung langaði mig mikið til að sjá Akur-
eyri, og einu sinni dreymdi mig, að ég leit út um gluggann
heima í Nesi og sá þá grátt skip á himninum yfir austurfjöllun-
um. Það var líkt og tjald væri þar hengt upp og fest með
hringum á stöng. En á tjaldinu stóð með stórum svörtum stöf-
um: Akureyri 1920. Þegar ég vaknaði, varð mér það fyrst í
huga að nú myndi ég líklega heimsækja Akureyri 1920, en
það varð nú ekki á því ári, sem ég kom fyrst til Akureyrar,
heldur miklu seinna. En árið 1920 dó Matthías Jochumsson en
hann var mitt uppáhaldsskáld.
Ef mig dreymdi himinhnetti, stjörnur, tungl eða sól, benti
það ævinlega til frétta um slysfarir. Þannig dreymdi mig einu
sinni að ég sæi himininn alþakinn tunglum, sumum stórum,
öðrum smáum, sumum björtum, öðrum sem báru daufa birtu.