Breiðfirðingur - 01.04.1994, Blaðsíða 78

76
BREIÐFIRÐINGUR
hreppsins tók mamma barnið, aðeins á meðan hann væri að
útvega því dvalarstað. En tíminn leið, og enginn vildi taka
drenginn. Og loksins þegar oddvitinn kom, sagði mamma, að
þeir skyldu ekkert vera að hugsa um barnið lengur. Laugi litli
varð svo fósturbarn á heimilinu og lærði fljótt að skoða
mömmu og pabba sem foreldra sína. Og þó að hann væri ekki
búinn að vera nema þrjár vikur er ég kom heim, var ég í hans
huga alveg systir hans, eins og hin systkinin. Okkur þótti líka
öllum vænt um hann, alveg eins og hann væri bróðir okkar.
Hann var góður drengur - greindur og þægur, lærði að lesa
fimm til sex ára og las þá reiprennandi upphátt fyrir fólkið.
Hann var duglegur í skólanum, vandvirkur og laginn við allt
sem hann starfaði að - og alltaf samviskusamur alla ævi.
Laugi flutti með foreldrum okkar að Hörðubóli í Dölum, þeg-
ar þau fóru til Ingibjargar systur minnar 1928. Hann hafði lært
bókband í Stykkishólmi hjá Jósepi Jónssyni og batt bækur fyr-
ir lestrarfélagið þar í sveitinni. Síðan fór hann á Laugarvatns-
skólann og eftir það í iðnskóla og lærði húsgagnabólstrun í
Reykjavík. Þar setti hann upp verkstæði, giftist ungri glæsi-
legri konu, og eignuðust þau tvo syni. Eftir það slitu þau sam-
vistir en Guðlaugur vann áfram. Þegar drengirnir hans voru
uppvaxnir, var hann orðinn heilsulítill og dó 1963.
Sjóslys við Akureyjar.
Eftir páskana fór ég aftur út í Akureyjar. Þá kom þangað líka
Ingveldur systir Ólafar - þegar hún hafði lokið við að kenna —
og búið var að slíta barnaskólanum. Hún hafði ákveðið að
vinna hjá systur sinni um vorið og vera þá með foreldrum sín-
um, sem voru þar í heimilinu.
Þegar veður leyfði fórum við svo út á tún til þess að vinna á
vellinum. Það þótti mér nú aldrei skemmtilegt verk, en þegar
Ingveldur var líka fannst mér tíminn líða fljótt. En svo þurfti
líka að sinna æðarvarpinu. Það þótti mér skemmtilegt. Æðar-
kollurnar voru svo spakar og góðar, að maður gat klappað
þeim á hreiðrunum. Stundum höfðu þær verið svo óforsjálar