Breiðfirðingur - 01.04.1994, Blaðsíða 86

84
B R H I Ð F IRDINGUR
„Kvöldræðum í Kennaraskólanum“ eftir hann. Okkur þótti
öllum vænt um þessar ræður, og enn þá lít ég oft í þær mér til
ánægju og umhugsunar.
Á umræðufundunum voru ýmis mál rædd og rakin. Því
réðu sérstaklega kosnar málefna- eða hagnefndir. Eg minnist
þess að mikið var rætt um „hvort betra væri oftraust eða van-
traust“ - sömuleiðis var tekið til umræðu „framtíðarhorfur
kennara“. Oft komu kennarar skólans á þessa fundi og fylgd-
ust með málum, því að margt fleira þarflegt var uppfundið og
um rætt. Ritnefnd var kosin til þess að sjá um blaðið „Örvar-
Odd“, sem nemendur áttu að skrifa í, og var upplesið á fund-
um.
Vel Ifkaði mér við skólasystkini mín, en hafði vitanlega
mest saman að sælda við bekkjarsystkinin. Eg sat ein á
fremsta borði næst skólatöflunni til þess að sjá betur, þar sem
ég alltaf hef verið heldur nærsýn. Að baki mér sátu Helga
Kristjánsdóttir og Björg Jónsdóttir. Við þrjár urðum brátt
miklar vinkonur, og heldur sá vinskapur áfram enn í dag, þó
allar séum við ná komnar á gamals aldur.
Helga var frá Vöglum í Fnjóskadal, systir Stefáns skógar-
varðar, sem þar bjó. Hún var vel gefin, með afbrigðum
skemmtileg og skáldmælt eins og fleiri Þingeyingar.
Björg var frá Litla-Sandfelli í Skriðdal í Suður-Múlasýslu.
Hún var ein þessara elskulegu, hlédrægu og prúðu ungu
stúlkna, sem ekki vildi í neinu vamm sitt vita. Hún var vel
gefin og gat líka sett saman fallegar vísur. Við, þessar þrjár,
urðum brátt mjög samrýmdar, keyptum okkur bækur saman
og lásum lexíurnar oftast hver hjá annarri. Var þá oft glatt á
hjalla hjá okkur. Við vorum allar svo að segja jafnstórar á
vöxt, og vorum því í skólanum kallaðar „jöfnurnar“.
Margar ljúfar minningar á ég frá skólaárunum í Kennara-
skólanum. Þá fannst manni allt svo bjart og skemmtilegt.
Vissulega voru peningar oftast af skornum skammti, en það
var að vissu marki aukaatriði. Við vorum vön að spara. En
gleðin yfir starfinu, náminu og félagsskapnum í skólanum var
mikil, og okkur leið vel.