Breiðfirðingur - 01.04.1997, Qupperneq 135

HORNBJARGSVITI OG HIMINHVOLFIÐ
133
þó í mér af ragmennsku, því að auðvitað veit ég um mánudag
til mæðu og töluna þrettán og því hef ég lagt áherslu á að
hefja áhættusöm verk á mánudegi og storka tölunni þrettán.
Eg á ekki annars kost.
í Hornstrendingabók Þórleifs Bjarnasonar segir frá einum
stað á leið út í Bjarnarnes, þar sem einhver ókind réðst á
mann, sem slapp allur rifinn og tættur í kotið á nesinu. Eitt-
hvað sat í mér úr þessari frásögn, því að á leið austur í víkur,
og þá helst að vetri til, því að þá er mest rekavonin, þá bregst
aldrei, að ég fari þessa leið, þar sem ráðist var á karlinn, þó að
ég þurfi þess ekki. Eg vildi hreinsa úr mér allan ótta.
Auðvitað hefur ýmislegt komið fyrir mig, sem hægt væri að
segja að væri afleiðing þessara álaga á staðnum. Eitt sinn í
suddaveðri var ég að flækjast í Rekavík bak Höfn. Eg var með
tvíhleypu, sá tófu og skaut á hana öðru skotinu, en særði hana
aðeins. Hljóp svo fyrir hana, en datt með höfuðið við stóran
stein. Skotið hljóp úr byssunni í steininn og svo framan í mig,
og upp reis ég alblóðugur. Af tilviljun voru þarna skammt frá
staddir drengir úr hjálparsveit skáta í Reykjavík. Þeir fluttu
mig til Hesteyrar, þar sem ég fékk andlitshreinsun hjá sæmd-
arhjónunum Pétri Péturssyni og frú frá Grænagarði á Isafirði.
Við læknisrannsókn hjá vini mínum, Úlfi Gunnarssyni, kom í
ljós, að högl voru víða í hausnum á mér, sum plokkaði hann
burt, slatti var eftir, m.a. þau sem hann sagði að lægju svo ná-
lægt höfuðkúpunni hægra megin, að hann þyrði ekki að eiga
við þau. Taldi, að setjast myndi að þeim með tímanum. En ef
ekki, yrði ég að fara í aðgerð á spítala í Reykjavík. Höglin
sitja enn á sínum stað, sum þeirra, en sum hef ég plokkað út,
m.a. úr hökunni á mér.
Eitt hafísárið, þegar ég sat stundum dögum saman uppi á
Axarfjalli með talstöð og reyndi að leiðbeina skipum í gegn-
um ísinn, þá hafði ég sem oft áður vakað á þriðja sólarhring
og því orðinn heldur slæptur. Ég átti von á vitaskipinu og dreif
mig f að saga niður rekadrumba í arinvið handa vini mínum í
Reykjavík. Þetta var vélsög með stóru blaði.
Ég hálfdottaði við þetta, og án vitundar slæmdi ég vinstri