Breiðfirðingur - 01.05.2015, Qupperneq 106

BREIÐFIRÐINGUR106
Snemma urðu fiskimið undir Jökli, þ.e. Snæfellsjökli, vel þekkt á Íslandi. Þegar Englendingar og síðar Þjóðverjar fóru að venja komur
til Íslands, bæði til fiskveiða og verslunar við landsmenn, hlaut athygli
þeirra að beinast að nesinu og að Breiðafirðinum. Alkunn eru þau átök
sem urðu milli Englendinga og Björns Þorleifssonar hirðstjóra þegar
sá síðarnefndi reyndi að stugga við útgerð og verslun Englendinga á
utanverðu Snæfellsnesi. Laut Björn í lægra haldi fyrir Englendingum
við Rif árið 1467. Á síðasta fjórðungi 15. aldar efldist verslun Þjóðverja,
sérstaklega Hamborgara, mjög hér á landi og beindist áhugi þeirra mjög
að Suðurnesjum, svo og að Breiðafirði. Athyglisvert er að það voru
ekki einungis Hamborgarar sem sóttust eftir að versla við Breiðfirðinga
heldur einnig kaupmenn frá Brimum og Aldinborg (þ. Oldenburg).
Undirritaður hefur kosið að víkka Breiðafjarðarsvæðið nokkuð út við
athugun sína á verslun Þjóðverja við Breiðafjörð og leita bæði suður
til Búða og norður til Patreksfjarðar þar sem ekki er unnt að fjalla um
verslun við Breiðafjörð án þess að taka þessa staði með í umfjöllunina.
Þó að Búðir séu ekki við Breiðafjörð leikur lítill vafi á því að menn
sem bjuggu norðan Snæfellsness hafa getað verslað að Búðum. Síðar í
þessari ritgerð sjáum við að bændur af sunnanverðu Snæfellsnesi sóttu
verslun norðan fjalla. Því er vafalítið að bændur norðan fjalla hafa getað
verslað sunnanfjalls. Í skjali frá 1586 er því haldið fram að Brimarinn
Wylcken Hudeman hafi „uppgötvað“ höfnina að Búðum árið 1526 og
Pétur Eiríksson
Þýsk verslun við Breiðafjörð
á 15. og 16. öld