Breiðfirðingur - 01.05.2015, Síða 122
BREIÐFIRÐINGUR122
hefði gert þetta, skýrslan var sem sagt til. Enginn hefði farið í að búa
til gólfflísar úr honum, ekki að ég fyndi neinn. Þá vatt ég mér í það
að búa til flísar á hús sem ég bjó í, í Hafnarfirði. Gunnar, maðurinn
minn, hjálpaði mér að grafa upp leirinn, svo þurfti að hreinsa hann og
það var mikil vinna. Þar kom í ljós að þetta var rétt, hann var góður
í gólfflísar. Þá varð ekki aftur snúið, ég vildi stofna verkstæði með
þetta sem aðalhráefni; meginhráefnið væri leirinn úr Dölunum og þá úr
Ytri-Fagradal á Skarðsströnd þar sem ég hef tekið hann frá byrjun. Ég
prófaði á mörgum stöðum, tók leir víða úr Dölunum. Bæði hentaði hann
vel, var góður í gólfflísina og síðan var líka svo skemmtilegur maður
sem bjó í Fagradal, Steinólfur Lárusson, sem ég kynntist í sambandi
við þetta leirbrölt mitt. Ég fór að vinna með leirinn frá honum, hann var
svo jákvæður og áhugasamur um það sem ég var að gera. Mér fannst
hann svo skemmtilegur að ég ákvað að þetta yrði leirinn minn, í þessari
gröf, og ég kalla hann stundum Steinólf þennan leir, það er svolítill
Steinólfur í honum.
Ég var svolítið lengi að kynnast leirnum. Eftir að ég gerði gólf-
flísarnar fór ég að þróa úr honum steypumassa svokallaðan, það er góð
fjöldaframleiðsluaðferð til að búa til keramik, það er að steypa leirinn í
gipsmótum. Þá þurfti ég að gefa honum svolítið hjálparefni, bæði til þess
að leyfa honum að fljóta og gera hann teygjanlegri. Þetta voru tilraunir