Breiðfirðingur - 01.05.2015, Page 159
BREIÐFIRÐINGUR 159
í hópinn, nær í eitt hrossið og skellir sér á bak. Þó var Pétur í fullum
sjóklæðum; stakk og bússum. Jóhannes sá hann hverfa út í sortann.
Að nokkurri stundu liðinni kemur Pétur aftur, beygir sig fram, tekur
í hökuskeggið á hestinum og hann snarstoppar. Hún var ekki einleikin
lipurðin hans Péturs. Svo gengu þeir heim í Fremri-Langey; Jóhannes
með harmonikkuna á bakinu. Þar urðu fagnaðarfundir. Það var gaman á
þessum jólum í Langey, fyrstu jólunum hans Eggerts Thorbergs. Spilað
á harmonikku og sungið; það voru jól í Langey.
Heimildir: Júlíana Einarsdóttir í Fremri-Langey, Jóhannes Sigurðsson
á Hnúki.
Kirkjuævintýri
Það var við messu á Setbergi 1925, það var verið að messa og taka til altaris. Það var drengur á Setbergi sem hét Geirarður Jósef Antoníus
Jónsson, f. 9. júlí 1912 á Garðsenda í Eyrarsveit, d. 31. desember 1990
í Reykjavík. Þegar langt var komið með altarisgönguna, fer prestur að
benda meðhjálpara á Geirarð og hann tók það svo að prestur ætlaðist til
að Geirarður kæmi til altaris. En strákur þráaðist við og varð úr þessu
stímabrak milli meðhjálpara og Geirarðs. Við messu var Einar Skúlason
verkamaður á Kvíabryggju, síðar í Grafarnesi, hann var vel hagmæltur
og varð þessi atburður honum að yrkisefni.
Hér er kominn kynjaþrár,
kvöldmáltíðargestur.
Fyrst mér tókst að togast á,
taktu á móti prestur.
Mér er Geiri minnst til gagns,
máltíðar hjá gestum.
Ég sagð‘ yður að senda hann strax,
að siga í burstu hestum.
Heimild: Nói Jónsson.