Tímarit Máls og menningar - 01.09.2010, Qupperneq 82

S i g u r ð u r Pá l s s o n
82 TMM 2010 · 3
En við komumst heilu og höldnu til Bordeaux og daginn eftir var
okkar performans undir stjórn vinar okkar Régis Boyer. Við spurðum
hann allir hvert okkar framlag ætti að vera, svar hans var alltaf hið sama:
Ég mun halda fyrirlestur um íslenskar bókmenntir að fornu og nýju og
þegar samhengið býður upp á það mun ég varpa spurningum til ykkar.
Je vais vous lancer des questions … ég man þessa setningu afar greinilega.
Þá spurðum við og þráspurðum: en eigum við ekki að undirbúa eitthvað
og prófessor Boyer svaraði ávallt með sömu setningu: Ne vous inquiétez
pas, hafið ekki áhyggjur, je vais vous lancer des questions.
Þegar á hólminn kom voru kringumstæður ennþá skelfilegri en
við höfðum ímyndað okkar. Mörg hundruð manna salur var troð­
fullur, þarna var samankomið allt merkilegasta og fínasta fólkið á
gjörvöllu suðvesturhorni Frakklands ásamt með þjóðhöfðingja íslenska
lýðveldisins. Það þyrmdi yfir mig, ég sá að hinir voru fölir.
Við vorum settir upp á svið, Monsieur le Professeur Régis Boyer hóf
mál sitt. Og mikið rétt, eftir nokkra hríð varpaði hann spurningu til
fyrsta fórnarlambsins, man ekki hvort það var Jón eða Pétur. Von bráðar
var Monsieur Pálsson lentur í því að spurningu var lanserað til hans, ég
reyndi að klóra mig fram úr spursmálinu og var nú ekki alveg jafn góður
með mig og í kjarnorkuspunanum í lestinni daginn áður.
Svo var röðin komin að Sigfúsi. Boyer varpaði fram spurningu. Þá dró
Sigfús Daðason blöð upp úr tösku sinni og sagði:
– Um þessa spurningu Professeur Boyer veit ég ekkert. Mesdames et
Messieurs, ég ætla hins vegar að segja ykkur í stuttu máli frá tveimur
skáldum íslenskum, sem áttu tvennt sameiginlegt. Þeir voru báðir
frá Vesturlandi og þeir voru báðir mauvais caractères. Þeir heita Egill
Skallagrímsson og Steinn Steinarr.
Ég er nokkuð viss um að ég man þessa byrjun orðrétt. Mauvais
caractère, hvernig ætti maður að þýða það: skapmiklir vandræðagripir
kannski, óþægir vandræðamenn, miklir fyrir sér; það er engan veginn
óhjákvæmilega neikvætt. Freistandi væri að segja bara vandræðaskáld.
En þarna flutti Sigfús dýrðlega brilljant greinargerð fyrir þessum
tveimur skáldum, texta sem var að lengd minnir mig sirka tvær síður, ég
hef gleymt öllu nema upphafsorðunum: Um þessa spurningu Professeur
Boyer veit ég ekkert. Mesdames et Messieurs, ég ætla hins vegar … og
svo framvegis. Því miður hafa þessi blöð með ávarpi Sigfúsar enn ekki
fundist.
Ég hef oft síðan dáðst að þessum performans Sigfúsar, stíl hans og
frumleik í hugsun og framsetningu.