Tímarit Máls og menningar - 01.09.2010, Qupperneq 86

86 TMM 2010 · 3
Sigríður Halldórsdóttir
Undir himins bláum boga …
Mig langar svo að vekja athygli fólks á vissum auglýsingum. Það er
níræð kona á heilabilunardeildinni á Grund sem hannar þessar indælu
auglýsingar fyrir Æslander (Icelandair), þ.e. Íslandloft.
Skammtímaminnið gefur sig fyrst – en langtímaminnið er seigt.
Þegar þessi gamla kona var í blóma lífs síns starfaði hún sem flugfreyja
hjá Íslenskum Loftbelgjum h.f. og stóð sig vel í starfi. Flugstjórarnir sáu
ekki sólina fyrir henni, hvað þá er neðar var horft, á hin hvelfdu brjóst
og áfram niður úr.
Gamla konan og hinar tvær flugfreyjurnar (sem nú hafa kvatt þennan
heim í hárri elli) gengu um borgir útlanda í flugfreyjudrögtunum undir
öruggri fararstjórn flugstjórans í flugstjórafötunum.
Gamla konan minnist þess að hann þótti alveg nákvæmlega eins og
Clark Gable!
Svo kunni hann á götukort stórborganna og gætti þess að engin þeirra
villtist.
Að vísu minnist gamla konan þess að hafa týnt flugstjóranum og
hinum flugfreyjunum svo hún vissi ekki sitt rjúkandi ráð. Fór hún því
inn í fiskbúð í Ameríku til þess að spyrja til vegar. Þar vann latínómaður
sem skildi ekki orð nema spænsku. Hann hélt að hún ætlaði að kaupa
óslægðan golþorsk og hún brosti breiða brosinu sínu eins og sannri flug­
freyju sæmir.
En allt fór þetta vel. Þegar hún hafði keypt fiskinn og borgað ríflega
fór spanjólinn snögglega að tala íslensku! Hún mundi nokkurn veginn
hvað hótelið hennar hét og íslenski spanjólinn bað hana að hinkra
aðeins. Svo kom hann inn í fiskbúðina aftur, svuntulaus, skellti fisk­
búðinni í lás á eftir þeim og kvaðst með ánægju fylgja henni á hótelið.
Að lokum spurði ég gömlu konuna hvort það hefði verið algengt í
gamla daga að flugfreyjur keyptu fisk á ferðum sínum erlendis. Hún