Skessuhorn - 03.06.2015, Blaðsíða 55

55MIÐVIKUDAGUR 3. JÚNÍ
Sjómannadagurinn



Víkurhvarf 5
Stærð palls 2,55 x 8,60 m
Verð kr. 1.890.000,- með virðisaukaskatti
Weckman flatvagnar
/ löndunarvagnar
Vagnar 6,5 - 17 tonn.
Verðdæmi:
8 tonn kr. 1.250.000,- með virðisaukaskatti.
12 tonn kr. 1.590.000,- með virðisaukaskatti.
Weckman sturtuvagnar
Víkurhvarf 5
S
K
E
S
S
U
H
O
R
N
2
01
2
Ýmis járn í
eldinum í Borgarnesi
Hreggviður varð brátt virkur þátt-
takandi í samfélaginu í Borgarnesi.
Hann varð iðinn í ýmis konar félags-
starfi í bænum. Ég gekk í kirkjukór-
inn og stundaði leikstarfsemi. Ég var
þrjú ár í aðalhlutverkum hér í Borg-
arnesi en dró mig svo úr þessu þeg-
ar starfið fyrir kirkjuna fór að aukast
í umfangi. Ég vildi helga mig þeim
störfum. Í framhaldi af starfinu í
kirkjukórnum var ég beðinn um
að gerast meðhjálpari. Ég var það
í mörg ár, og starfaði einnig sem
kirkjugarðsvörður, sá um barnastarf
kirkjunnar og ýmislegt. Þetta jókst
alltaf smám saman. Á endanum var
ég í hálfu starfi hjá Vírneti en vann
annars í verkefnum tengdum kirkj-
unni. Á tímabili var það þannig að ég
vann hjá Vírneti á sumrin þegar mest
var að gera þar en var svo að vinna
hjá kirkjunni og á sjó á veturna. Síð-
an var búið til starf umsjónarmanns
kirkjunnar þar sem voru meðhjálp-
arastörf, kirkjuvarsla, þrif á kirkjunni
og umsjón með henni og umhirða
kirkjugarðs að ég var alfarið í því og
öðrum málum sem snertu kirkjuna.
Svo var ég í safnaðarnefnd og kirkju-
kórnum.
Samhliða þessu hélt Hreggviður
þó alltaf opnum möguleikanum á að
starfa til sjós. Ég gætti mín á því að
fara á sjóinn á hverju ári til að við-
halda skipstjórnarréttindunum. Ég
leysti af hjá Eimskip öll árin fram til
1987.
Unnið fyrir vísindin
Það voru hvalirnir sem enn og aft-
ur gripu inn í líf Hreggviðs. Sum-
arið 1987 var efnt til mikillar fjöl-
þjóðlegrar hvalatalningar í Norð-
ur Atlantshafi, bæði úr flugvélum og
skipum. Sem gamall hvalveiðimaður
sem bæði sá vel og kunni að greina
milli tegunda var Hreggviður ráðinn
í þetta verkefni um borð í hafrann-
sóknaskipið Árna Friðriksson. Það
var fyrra skipið með því nafni. Eftir
þetta var mér alltaf boðið að leysa af
á honum sem stýrimaður og síðan á
nýja Árna Friðrikssyni eftir að hann
kom til landsins. Þarna var ég með
ágætis mönnum, Guðmundi Bjarna-
syni skipstjóra, vini mínum og áhöfn
hans.“
Þarna hætti Hreggviður sem sagt
öllum siglingum á flutningaskip-
um en sneri sér að skipum Hafrann-
sóknastofnunar í staðinn. Það er mjög
gott á vera á hafrannsóknaskipunum.
Þessi blandaða reynsla af hvalveið-
um, farmennsku og hafrannsókn-
um er mjög góð. Það er mjög góð-
ur mannskapur hjá stofnuninni, bæði
á skipunum og í rannsóknunum. Það
var líka gott að vera hjá Eimskip en
kannski svolítið dauft á köflum. Ég
var oft á ströndinni sem kallað er en
þá fórum við umhverfis landið á all-
ar hafnir að sækja fisk. Svo var far-
ið í millilandasiglingar þess á milli.
Þá var oft mikil pappírsvinna, maður
var bæði að sigla og í skriffinskunni.
Á hafrannsóknaskipi er meira líf. Það
er alltaf eitthvað að gerast og verk-
efnin fjölbreytt.
Það hentaði ágætlega að vera á
Árna Friðrikssyni. Mér bauðst brátt
fast pláss á skipinu. Fyrst sem há-
seti og síðan sem stýrimaður. Ég var
þarna í tæp fjögur ár. Ég var hrein-
lega farinn að meiðast trekk í trekk
úti á sjó til dæmis í veltingi vegna
þess að hendurnar á mér klikkuðu
þegar ég þurfti að beita þeim fyr-
ir mig. Í ljós kom að ég var með svo
mikil slit í úlnliðum. Sennilega gam-
all skaði frá því ég var á hvalbátunum,
frekar væskilslega vaxinn unglings-
strákur að bisa með þunga 90 kílóa
hvalskutla í höndunum. Síðan hafði
ég alltaf unnið mikið með handleggj-
um, svo sem við þrifin í kirkjunni og
fleira sem ekki bætti úr skák. Á end-
anum ráðlögðu læknar Hreggviði að
vera ekki meira á sjó nema þá í létt-
um störfum. Í framhaldinu hætti ég
og fór í land.
Átti farsælan feril á sjó
Hann lítur sáttur um öxl á sjómanns-
ferlinn þó hann sé ekki í reynd al-
veg hættur. Hafið lokkar og laðar og
Hreggviður ætlar á sjó í sumar eins
og kom fram í upphafi viðtalsins.
Ég var alltaf mjög heppinn og lenti
aldrei í neinu alvarlegu. Ef slys eða
óhöpp áttu sér stað á skipum sem ég
var á, þá var ég alltaf í fríi eða nýhætt-
ur á skipinu. Ég var á mjög mörgum
af Fossunum því við vorum oft færð-
ir á milli eða gátum fengið okkur
færða. Eitt sinn þegar ég var á Brúar-
fossi en í fríi þá lenti skipið í árekstri
á ytri höfninni í Reykjavík. Það var
verið að færa það inn í Sundahöfn
þegar það sigldi í órétti á sementsp-
rammann gamla frá Akranesi. Það
kom stórt gat á Brúarfoss. Það hafði
verið lóðs um borð en ég var mjög
feginn að hafa ekki verið þarna sem
stýrimaður. Brúarfoss lenti líka í
árekstri við erlent flutingaskip undan
Nova Scotia í Kanada haustið 1980
og skemmdist svo mikið að skipið var
selt í brotajárn. Þá var ég tiltölulega
nýhættur þar og því heldur ekki um
borð. Eitt sinn var ég líka nýhættur á
Skeiðsfossi sem var kæliskip og far-
inn yfir á Bæjarfoss, þegar Skeiðs-
foss sigldi á sker á Húnaflóa þar sem
menn rifu botninn undan skipinu.
Þetta var sumarið 1979. Já, ég hef
verið heppinn en líka alltaf afskap-
lega varfærinn. En stundum munaði
litlu. Einu sinni var ég á vakt á gamla
Lagarfossi á leið inn til Esbjerg í Da-
mörku. Þá bilaði sjálfstýringin á skip-
inu og við vorum næstum lentir uppi
í sandfjörunni. En ég áttaði mig í
tæka tíð og gat breytt um stefnu.
Sinnir útfarar-
stjórn í dag
Aðalstarf Hreggviðs í dag er að reka
Útfararþjónustu Borgarfjarðar með
Maríu Jónu eiginkonu sinni. Það
var verkefni sem þau tóku að sér í
framhaldi af störfum fyrir Borgar-
neskirkju. Við sinnum öllum kirkj-
unum hér í Borgarfirði, á Mýrum,
vestur í Dölum og jafnvel á Reykhól-
um og á Snæfellsnesi. En auðvitað er
það þannig í dag að öll fyrirtæki sem
sinna útfararþjónustu geta tekið að
sér verkefni hvar sem er. Við sjáum
jafnvel stundum um útfarir á höfuð-
borgarvæðinu ef þess er óskað.
Útfararþjónustan er starf sem
hentar ágætlega og reynir ekki um
of á skaddaða úlnliðina. Ég þarf yfir-
leitt að vera með stálspelkur á þeim
við vinnu. Þá gengur þetta fínt. Svo
æfi ég mikið sund til að styrkja hand-
leggina og er í fínu formi og við góða
heilsu að öllu leyti nema þessu, seg-
ir Hreggviður.
Þau hjónin eru enn bæði virk í
félagslífinu. Við hljótum að gefa því
gaum í enda viðtalsins. Leiklistar-
gyðjan vitjaði Hreggviðs á ný. Fyr-
ir einum tveimur árum fóru börnin
okkar að tala um að ég þyrfti nú að
fara að leika aftur. Það væri agalegt
fyrir börnin og barnabörnin að fá
ekki að sjá pabba sinn og afa á sviði.
Ég dróst þá inn í þetta aftur, ég var
talinn á að koma á æfingu fyrir sýn-
inguna sem Leikdeild Skallagríms
var þá að setja upp í félagsheimilinu
Lyngbrekku. Ég var svo settur í hlut-
verk og hafði mjög gaman af. Þetta
var svo margt gott fólk. Ég var svo
aftur með núna í vetur þegar við sett-
um upp nýja sýningu. Hún var sýnd
12 sinnum, nær alltaf fyrir fullu húsi.
Þetta var ávallt gaman, bæði á æf-
ingum og sýningum. Þetta var mik-
ill hlátur og söngur, segir stýrimað-
urinn og útfararstjórinn Hreggviður
Hreggviðsson.
mþh
Hjónin Hreggviður Hreggviðsson og María Jóna Einardóttir.
Hreggviður í stýrimannsbúningnum á
fimmtíu ára afmælisdaginn.