Heimsmynd - 01.12.1986, Síða 24

RAGNAR TH.
„Fjölmidlar setja ákveðin stimpil á fólk sem fellur í prófkjöri,
sérstaklega konur...“
einhlítt. Varðandi jafnréttisbaráttuna er
ljóst að konur sem heild eiga langt í land,
jafnvel að ná sjálfsögðu takmarki eins og
sömu launum fyrir sömu vinnu. Konur
eru stærsti láglaunahópurinn."
Fjölskyldan virðist eiga sterk ítök í
henni. „Ef hjónabandið er gott þá er það
fullkomnasta stofnun sem til er. Þegar
tveir einstaklingar ná því að bæta hvor
annan. Þannig upplifi ég það. Mér finnst
mitt hjónaband eflast við hverja raun
eins og til dæmis nýafstaðið prófkjör þar
sem Kristinn var eins og klettur á bak við
mig. Þannig á maki að vera. Auk þess
erum við svolítið lík. Vorum bæði bóka-
ormar sem krakkar og erum bæði gamlir
poppistar."
Hún lýsir sér sem ekkert sérstakri
móður - og þó. „Ég geri kröfur til þeirra
en vil samt að þau fái að vera börn með
sínar fantasíur. Ég brýni þó fyrir þeim
heiðarleika, góða framkomu og að þau
séu góð við minnimáttar. Mér finnst
mjög mikilvægt að fjölskyldan eigi sínar
tómstundir saman. Elsti strákurinn minn
vildi fá mig til að tefla við sig svo ég fór
að læra að tefla. Næst hyggst ég kenna
dóttur minni að tefla. Það er leiðinlegt að
stúlkur skuli ekki aldar upp í sama áhuga
á skák og strákar, því það er þroskandi
íþrótt. Þá förum við mikið í hálendisferð-
ir, en það er fræðandi fyrir börnin og ýtir
undir þjóðernisvitund sem mér finnst því
miður á undanhaldi."
Annað sem henni finnst miður er
minnkandi pólitískur áhugi ungs fójks.
„Þegar ég var í háskóla gekk maður í
gegnum alls konar krísur þegar lífsvið-
horfin voru íhuguð. En pólitísk umræða
var hins vegar í hávegum höfð. Unga
fólkið nú finnst mér mun meira efnis-
hyggjufólk, því miður.“
Hverju sem fram vindur á næstu mán-
uðum er Ijóst að Sólveig Pétursdóttir
vann stórsigur í prófkjöri Sjálfstæðis-
flokks. Og hún keppir að meiru. „Ég
ætla að standa mig og hef enga trú á að
ég geti það ekki. Ég held meira að segja
að það sé kostur að koma inn á Alþingi
með ekki of fast mótaðar skoðanir fyrir-
fram. Ég hef Iært mikið á undanförnum
vikum. Ég heyrði í fyrsta sinn samræður
sem einkenndust af lýsingarorðum á
borð við að einhver væri verseraður í
pólitík og annar væri kafbátur og heppi-
legt væri að láta renna með saumum...“
Hún brosir út í annað. „Ég vona að ég
detti ekki ofan í slíka gryfju. En það er
greinilegt að ég á margt ólært í sambandi
við valdatogstreitu og baknag. Öfundinni
hef ég hins vegar kynnst. Satt best að
segja er ég orðin hundleið á öllu tali um
ættir, peninga, útlit, föt og framkomu.
Það væri nær að skyggnast undir yfir-
borðið.“
Einhver sagði þá sögu af henni í próf-
kjörinu að á fundi þar sem frambjóðend-
ur hefðu komið fram hafi kona ein tekið
Sólveigu tali eftir fundinn. Þær ræddu um
skólamál. Annar frambjóðandi, karl-
kyns, kom aðvífandi og tók orðið. Sól-
veig gekk í burtu. Nokkru síðar kom
sama konan, greip í handlegg hennar og
sagði: Heyrðu ég ætlaði að ræða við þig
ekki hann. Hann lagði til alls herjar
breytingu á grunnskólafrumvarpinu. Mig
langaði til að ræða við þig. Þú ert bara
eðlileg manneskja.
„Ég nenni ekki að koma fram undir
öðrum formerkjum,“ segir hún sjálf.
Ásamt manni sínum
Kristni. „Ég hef lært
heilmikið af að búa
með honum, meðal
annars að temja skap
mitt."
i
24 HEIMSMYND