Heimsmynd - 01.12.1986, Síða 118

EG
uar krakki sem var strítt. Með hor í nefi og hálf illa til reika.
Því tók ég upp á því að bregða á leik, vera eitthvað annað en ég var.
„Eiríkur Fjalar er svolítið eins og ég.
Mjög feiminn, hálf hallærislegur en er að
reyna...“
Laddi er feiminn. Sjálfur lýsir hann því
sem minnimáttarkennd, öryggisleysi.
Sem krakka var honum strítt. „Með hor í
nefinu og hálf illa til fara. Því tók ég
snemma upp á því að bregða á leik. Vera
eitthvað annað en ég var í raun. Vera
fyndinn og skemmtilegur. Þá hlógu
krakkarnir. Sjálfur kom ég stundum
heim úr skólanum og hágrét yfir upp-
burðarleysi mínu, feimni og þeirri stað-
reynd að enginn tók mér eins og ég var í
raun.“
Hann er yngstur fjögurra bræðra.
„Halli er elstur. Foreldrarnir voru að
prufa sig áfram. Halli varð hálf mislukk-
aður og þeim tókst ekki vel upp fyrr en í
fjórða sinn með mig svona fullkominn."
Grínlaust, lýsir hann þó barnæsku sinni
sem erfiðri. Foreldrar hans skildu þegar
hann var þriggja ára. „Pabbi minn fluttist
upp í sveit. Hann heitir Sigurður Har-
aldsson og er þekktur hrossaræktar-
bóndi. Móðir mín vann í fiski og eftir
skilnaðinn flosnaði fjölskyldan upp.
Tveir elstu bræðurnir voru aldir upp á
heimilum í sveit en við þeir yngri vorum
hjá mömmu og afa og ömmu í Hafnar-
firði. Það var basl. Við höfðum nóg að
borða svo sem, en minnimáttarkenndin
gerði fljótt vart við sig. Maður var hálf
illa klæddur og átti ekki pabba eins og
aðrir. Ég sagði hverjum sem heyra vildi
að pabbi minn væri stór og sterkur maður
sem ætti marga hesta. Þó þekkti ég hann
ekki neitt.“
Og strákurinn lauk skyldunámi og fór
að vinna í fiski. „Seinna fór ég í nám í
Iðnskólanum í húsasmíði en lauk því
ekki. Ég kynntist konunni minni sautján
ára gamall. Hún var einnig við nám í
Iðnskólanum í hárgreiðslu. Við giftum
okkur og eignuðumst fyrsta barnið þegar
ég var nítján ára.“
Hann er kominn langan veg síðan þá.
Hefði hugsanlega getað orðið húsasmið-
ur í Hafnarfirði en ekki einn vinsælasti
grínleikari þjóðarinnar. Örlögin gripu í
taumana. Laddi fór í hljómsveit. Það var
á bítlaárunum. „Það voru kaflaskipti í lífi
mínu. Við tóku nú ár í skemmtibransan-
um. Halli bróðir var með í hljóm-
sveitinni. En hann hefur alla tíð verið
einn minn besti vinur. Við spiluðum í
Þórscafé, Breiðfirðingabúð og víðar.
Fórum meira að segja í hljómleikaferð
með A1 Bishop um Noreg. Og það var
fyrsta ferðin mín út fyrir landssteinana
fyrir utan stutta ferð með togara til Cux-
haven. Ég var í þessum hljómsveitar-
bransa í fimm ár. Og því fylgdi ákveðinn
lífsstíll, drykkja og partýstand. Á sama
tíma var ég að vinna hjá Sjónvarpinu við
smíðar á sviðsumgjörð.“ Svo datt ein-
hverjum í hug að fá lánaðar raddir þeirra
bræðra við brúðuleik í Stundinni okkar.
Það voru Glámur og Skrámur. Brautin
fyrir Halla og Ladda var rudd. j
Liðinn er meira en áratugur og Ladda
lætur létt að rifja upp það sem á daga
hans hefur drifið. Hann situr á kaffihúsi í
Reykjavík, drekkur heitt súkkulaði og
dreypir á koníaki með. Hann er í góðu
jafnvægi, sáttur við lífið og tilveruna -
118 HEIMSMYND