Heimsmynd - 01.07.1993, Qupperneq 16

Á aðeins nokkrum vikum felidi Davíð Þorstein Pálsson, sitjandi
formann sjálfstæðismanna, vann dágóðan kosningasigur, myndaði
ríkisstjórn og settist í stól forsætisráðherra. Stuðningsmenn Davíðs
voru á þessum tíma hrifnir af sínum manni. Það leit út fyrir að
Sjálfstæðisflokkurinn væri að eignast forystumanninn sem allir
flokksmenn höfðu beðið eftir frá því að Bjarni Benediktsson féll frá.
í dag er staðan önnur. Samstarfið innan ríkisstjórnarinnar er í molum.
Sá ágæti kunningsskapur sem tókst í Viðey á milli Davíðs og Jóns
Baldvins Hannibalssonar, formanns Alþýðuflokksins, hefur kulnað.
Ríkisstjórn Davíðs minnir æ meira á ríkisstjórn Þorsteins Pálssonar,
sem í raun var engin ríkisstjórn heldur hópur ráðherra sem hver
vann í sínu horni.
rekstur hans úr stöðu dagskrárstjóra væri
Davíð í raun að sýna fram á að enginn
kæmist upp með að stiga á tærnar á hon-
um eða á þeim sem honum stæðu nærri.
Þeim fannst þetta töff og voru sannfærðir
um að þannig myndi allur almenningur
skilja málið.
Allir vita að almenningur brást þveröfugt
við. Hann fylltist reiði og hneykslan yfir því
að Davíð skyldi láta Ólaf G. Einarsson
menntamálaráðherra misnota vald sitt á
jafnfreklegan hátt, einvörðungu til þess að
útvega einkavini Davíðs nýtt starf í stað
þess sem hann missti og til að sýna Heimi
Steinssyni útvarpsstjóra hver réði þegar öllu
væri á botninn hvolft. Stjórnarandstaðan
fann fyrir þessum viðbrögðum almennings,
greiþ málið á lofti og tryggði að það
gleymdist ekki í bráð.
Sjálfstæðisflokkurinn hrapaði í skoðana-
könnunum og Davíð sjálfur í vinsældakosn-
ingum. Næstu daga er von á skýrslu ríkis-
endurskoðunar um viðskipti Hrafns við
Sjónvarpið og opinbera sjóði á vegum
menntamálaráðuneytisins. Samkvæmt heim-
ildum HEIMSMYNDAR eru niðurstöður
þeirrar skýrslu enginn hvítþvottur fyrir
Hrafn.
Þegar Davíð hefur verið inntur eftir
slæmri útkomu Sjálfstæðisflokksins i skoð-
anakönnunum hefur hann neitað allri
ábyrgð á henni og kennt Ríkisútvarpinu og
einkum Rás 2 um hvernig komið er.
Þröng hirð já-manna. Hrafns-
málið sýnir vel einn helsta veikleika Davíðs
sem forsætisráðherra. Hann hefur um sig
fámenna hirð já-manna og eftir því sem
hann einangrast meira í ríkisstjórninni verð-
ur hann háðari mati þeirra og ráðum. Það
er því ef til vill ekki skrítið þótt ýmsar yfir-
lýsingar og gjörðir Daviðs hafi orðið ein-
kennilegri undanfarna mánuði eftir að sam-
band hans við Jón Baldvin kólnaði, erjur
hans við Þorstein mögnuðust og fór að
losna um samstarfið innan ríkisstjórnarinn-
ar.
Almennir þingmenn sjálfstæðismanna
hafa sagt mér að þeir verði ekki mikið varir
við að Davíð leiti samráðs við þingflokk-
inn. Það er einna helst að Björn Bjarnason
og Geir H. Haarde, formaður þingflokksins,
séu hafðir með í ráðum. Af öðrum mönn-
um sem Davíð leitar til má nefna Kjartan
Gunnarsson, framkvæmdastjóra Sjálfstæðis-
flokksins, Hrein Loftsson. lögmann og fyrr-
um aðstoðarmann Daviðs, Friðrik Friðriks-
son, framkvæmdastjóra Almenna bóka-
félagsins, eiganda Pressunnar og kosninga-
stjóra Davíðs frá því i formannsslagnum, og
Hannes Hólmstein Gissurarson, dósent í
stjórnmálafræði. Hannes hefur neitað því
að hann sé einhver ráðgjafi Davíðs þótt
þeir séu vinir og bendir því til sönnunar á
hversu ólík stefna rikisstjórnarinnar er hans
eigin skoðunum. Þá eru nefndir til sögunn-
ar Baldur Guðlaugsson lögmaður og Brynj-
ólfur Bjarnason, forstjóri Granda. Fleiri eru
ekki taldir vera meðal þeirra sem Davið
leitar ráða hjá.
Stuttu eftir að Hrafn var ráðinn sem
framkvæmdastjóri hitti ég einn af
ráðherrum krata. Þegar talið barst að
Hrafns-málinu fannst ráðherranum það
furðuleg ráðstöfun hjá Davíð að kalla yfir
16
HEIMSMYND
J Ú L í