Heimsmynd - 01.07.1993, Blaðsíða 55

Heimsmynd - 01.07.1993, Blaðsíða 55
margt háðir ákvörðunum annarra en það má aldrei bitna á verkunum, ef leikari er orðinn það fastur inni í einhverrí stofnun að það hái beinlínis því sem hann er að gera í sínu starfi, ber honum skylda til að snúa þeirri þróun við og vera trúr sinni köllun. Allir listamenn eru í einhverju háðir duttlungum annarra, rithöfundar útgefend- um og myndlistarmenn galleríeigendum og kaupendum verkanna. Það er ekki síst í trausti þess að ég er óragur við að takast á við það hlutverk leikhússtjórans að reka og ráða fólk. Uppsagnir í leikhúsum eru alltaf sársaukafullar, eins og allt slíkt getur verið sem hefur með fólk að gera. Það er kannski auðvelt fyrir mig að tala vegna þess að ég hef aldrei gifst neinu nema leik- húsinu, eina raunverulega ástarsamband mitt er við leikhúsið. Það er hins vegar full- ur skilningur á því meðal leikhúsfólks að það er alltaf nauðsynlegt að endurnýjun eigi sér stað. Leikarar þurfa að gera það ansi snemma upp við sig hver á að þjóna hverjum, þeir listinni eða listin þeim.“ Spurður að segist hann hafa orðið var við vissar væntingar til sín frá vinum sínum í leikarastétt: „Ég á marga góða vini og þeir eru flestir hæfileikaríkir en ég lít svo á að leikhússtjórastarfið sé einna stærsta hlut- verkið mitt og ég hlakka til að takast á við það af fullum heilindum. Þó að það komi þær stundir að ég þurfi að vasast í pappír- um og sleikja frímerki er það þáttur sem ég þekki mætavel úr starfi minu með EGG-leikhúsið. Ég vil skoða þetta sem skapandi starf og kem til með að rækja það þannig og það er öllum fyrir bestu að stjórnendur séu skuldlausir þegar þeir gegna störfum sínum. Ég mun láta fagleg sjónarmið en ekki kunningsskap ráða ferð- inni við val mitt á fólki til starfa hér í leik- húsinu og þó að ég komi til með að þurfa að særa einhverja vini mína með því, þá held ég að það sé góð vitneskja fyrir þá sem ráðast hér við leikhúsið að þeir séu þar vegna þess að þeirra sé þörf en ekki öfugt. En sú tilfinning að vera kominn hingað til Akureyrar aftur er mjög sérstök og ákaflega góð. Alls staðar hef ég mætt miklum velvilja og góðu fólki.“ Eiga Akureyringar ekkert sökótt við þigfrá fyrri tíð? „Nei, ekki að ég veit og ég vona að það verði einnig þegar ég fer héðan aftur“ segir hann og hlær. „Þegar ég var hérna síðast starfandi við leikhúsið þá hitti ég reyndar móðurafa minn sem var mjög sérstakur maður, hvíthærður og beinaber í andliti með blá augu sem voru jafnan dálítið vot eins og hann hefði grátið. Ég hafði ekki séð hann síðan ég var pínulítill og við bjuggum í Njarðvíkum. Hann yfirgaf ömmu mína og fjölskyldu mjög snemma í því skyni að fara að vinna á Húsavík en kom aldrei aftur. Þarna stóð (Framhald á bls. 94) akmarkast við færra fólk en í Reykja- ,ð er því enn meiri nauðsyn en ella a mikla hreyfingu á starfsfólki. Eftir i unnið sem leikari hjá Leikfélagi Ak- r í tvö ár, sat ég eitt sinn úti í sal áhorfenda og horfði á. Þá rak ég í stól sem ég kannaðist við af svið- því að ég var unglingur. í stólnum :ari sem Akureyringar könnuðust við flestum sýningum félagsins síðustu ; sjálfur hafði ég ýrnist staðið upp við tið á rassinum i þessum stól þau tvö ég hafði verið þar við störf. Þar sem í þessum hugleiðingum þá fannst rða að Akureyringum væri ekki nóg af þessum stól og öðrum húsgögn- um á sviðinu, mér og fleirum. Það er eins og hver leikmyndateiknarinn á fætur öðr- um hafi kontið til starfa og byrjað á því að reka augun í þennan æðislega stól. Það þarf vart að taka fram að nú er þessi stóll ekki lengur á sviðinu. Hann er kominn undir rassinn á leikhússtjóranum," og Viðar bankar undir roskinn stól sem ber hann uppi hér á skrifstofu leikhússtjórans. „En þarna tók ég þá ákvörðun að segja upp áður en ég yrði eins og hver önnur mubla, það hef ég gert í gegnum tíðina þegar mér hefur fundist komið nóg af mér inni í leik- húsum. Þessi leikhússtjórastóll sem ég sit í núna er ekki öruggt sæti þó hann hafi tekið þátt í mörgum sýningum. Leikarar eru um M S M Y N D J Ú L í 55
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Heimsmynd

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimsmynd
https://timarit.is/publication/1408

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.