Heimsmynd - 01.07.1993, Blaðsíða 49

hefðu flestir sagt nei - ef þeir hefðu ekki
vitað fyrir víst að það kostaði þá fótleggina,
þá er erfiðara að segja til urn hug trjánna
hans Boswell. Eða hvort frosna pylsan sem
konan í stórmarkaðnum notaði hafi verið til
í tuskið eða ekki. En þótt enginn hafi sjálf-
sagt fyrir því að fordæma þá konu, eða
rússneska lögreglumanninn, voru þau bæði
dæmd fyrir að hafa gengið fram af blygð-
unarsemi samborgara sinna. Það var álit
dómara í báðum tilfellum að þau hefðu
skaðað þessa blygðunarsemi meira en svo
að það gæti réttlætt
þörf þeirra til að fá
útrás fyrir skyndi-
lega löngun sína.
Stundum getur
verið erfitt að mæla
með þessum hætti
kynlífslöngun fólks
annars vegar og
blygðunarsemi hins
vegar. Reykjavíkur-
löggan lenti til
dæmis í því fyrir
nokkrum árum að
miðaldra hjón kvört-
uðu undan nágrönn-
um sínum sem
gættu þess ekki að
byrgja glugga sína
nægilega vel þegar
þau stunduðu ástar-
leiki. Miðaldra hjón-
in töldu þetta ekki
stafa af hugsunar-
leysi, heldur ásetningi og sýniþörf. Þegar
lögregluþjónarnir komu í íbúð hjónanna
voru þeir teymdir inn í stofu, bent á að
stíga upp á stól við eitt hornið á gluggan-
um, leggja andlitið upp að rúðunni og
horfa yfir í svefnherbergisglugga nágrann-
anna. Öðruvísi var ekki hægt að sjá ástar-
leikinn. Lögregluþjónarnir gerðu það eina
sem hægt var. Þeir lásu yfir hjónunum sem
klöguðu og hótuðu að færa til bókar þá ár-
áttu þeirra að gæjast inn til ókunnugs fólks.
Hér að ofan hefur verið greint frá nokkr-
um merkum persónum sögunnar sem
voru óvenju stórtækar á kynlífssviðinu.
Færri sögum fer hins vegar af frægu fólki
sem lítið aðhafðist í kynlífinu.
Það er ef til vill skiljanlegt, lítil afrek
geta sjaldan af sér miklar sögur. Þó eru
þess nokkur dæmi.
Það þykir fullsannað að þýski heimspek-
ingurinn Immanuel Kant hafi aldrei notið
kynmaka og því verið hreinn sveinn er
hann lést, áttræður að aldri. Og líkum hefur
verið leitt að þvi að Isaac Newton hafi ekki
heldur notið neinnar upplifunar á kyn-
ferðissviðinu - að minnsta kosti ekki með
öðrum. B.J. Hurwood, höfundur bókarinnar
Gullöld erótíkunnar, veltir þessu fyrir sér
og kemst að þeirri niðurstöðu að þótt óvar-
legt sé að meta störf stærðfræðisnillingsins
út frá þessu eina atriði, þá sé dauflegt
kynlíf kannski skýring á þrálátu svefnleysi
hans.
Þótt Loðvík 13. hafi ef til vill braggast
seinna á ævinni hóf hann kynlíf sitt á eink-
IVIuranlegt
kynlíf
hann má
...taka sér góðan
tíma. Og gott svæði.
Þetta er ekki keppni í
hver erfyrstur að
finna snípinn
...vera blíður
...sýna
skapabörmunum
virðingu — ekki tyggja
...nota fingurna
hann má ekki
...ota tungunni
hamslaustfram
...gera mikið úr því
þegar hann tínir
skapahárin úr
munninum. Alls ekki
nota þau sem
tannþráð
...blása
ar dauflegan hátt. Hann giftist Önnu af
Austurríki þegar þau voru aðeins fjórtán
ára. Þau vörðu brúðkaupsnóttinni saman,
en Loðvík fannst lítið til koma. En þar sem
þjónustufólk var viðstatt gerði Loðvík sér
upp fullnægingu og slapp úr prísundinni
eftir tvo tíma. Það liðu þrjú ár þangað til
hann fékkst næst til að sofa hjá konu sinni
og önnur þrjú ár þar til hann barnaði hana.
En þær eru fleiri sögupersónurnar sem
hafa getið sér orð fyrir safaríkt kynlíf.
Þótt sannað sé að Katrín mikla, keisaraynja
Rússa, hafi látist eftir hjartaáfall hefur sú
saga lifað lengi að hún hafi kafnað undir
uppáhaldshestinum sínum eftir að hafa
hengt hann í talíur fyrir ofan rúmið sitt - í
þeim tilgangi að freista þess að samrekkja
honum.
Kynlífið í Páfagarði hefur líka verið fjör-
ugt í aldanna rás. Syndugasti páfi sögunnar
varð til þegar Rodrigo Borgia var kosinn
páfi og tók sér nafnið Alexander II. Hann
hélt einkahóruhús og í svallveislum sínum
veitti hann þeim gesti verðlaun sem komst
yfir flestar konurnar. Alexander II. varð
þekktur fyrir að versla með aflausnir og
seldi meðal annars aðalsmanni syndakvitt-
un fyrir að hafa sofið hjá systur sinni.
Sjálfum var Alexander málið skylt, enda
hafði hann eignast son með systur sinni,
Lucreziu.
En þótt aldrei verði ljóst hvaða persóna
mannkynssögunnar lifði skrítnasta eða
öfgafyllsta kynlífinu má telja fullvíst að sá
sem eyddi mestum fjármunum í að svala
löngun sinni hafi verið Loðvík 15. Hann lét
útbúa konunglegt hóruhús í Parc aux Cerfs
við Versali. Garðurinn kringum húsið var
vel byrgður svo aðrir karlar gætu ekki litið
unaðinn fyrir innan. Mére nokkur Bompart
stjórnaði hóruhúsinu af miklum myndar-
skap og sá konungi fyrir stúlkum. Kostnað-
urinn við reksturinn var hár. Fyrir utan all-
an búnað af dýrustu tegund þurfti að
greiða háar fjárhæðir i bætur til fjölskyldna
stúlknanna sem konungur hélt, heiman-
mund handa þeim sem voru giftar burt,
framfærslu óskilgetinna barna og í gjafir og
einkaeyðslu Mére Bompart. Það hefur verið
áætlað að kostnaðurinn við rekstur þessa
hóruhús þau 34 ár sem það var starfrækt
hafi verið nálægt 1.300 milljónum króna
eða um 40 milljónir á ári. Það er dágóð
upphæð til að fullnægja kynferðislegri
löngun eins manns.
En eins og hér hefur komið fram hefur
fólk verið tilbúið að fórna
ýmsu gegnum aldirna
og ef til vill er fórn
Loðvíks 15. á pening-
um skattgreiðenda
ekki svo ýkja mikil í
samanburði við margt
af því sem hér hefur
verið rakið.
HEIMSMYND
J Ú L I
49