Skírnir - 01.04.2006, Side 189

SKÍRNIR „Á TÍMUM VARANLEGRA ÁSTARS0RGA“ 187
a.m.k er hann einhver annar en Hans í sögunni. „Hans“ er eignar-
fallið af persónufornafninu „hann“. Hann er samnefnari fyrir
karlinn sem allar konur vilja eiga, en ímynd Hans er ætlað að vekja
vellíðan. Lesendur hafa tilhneigingu til að kenna Samöntu um það
að parið nái ekki saman. Þannig staðfesta þeir ástarsöguformúluna
og um leið þá merkingu sem Samanta las í sambandið. Óskir eða
draumur Samöntu um ástina endurspegla þrá lesenda sem vilja
trúa frásögn hennar. Bæling Samöntu er jafnframt bæling lesenda.
Hin blákalda staðreynd er sú að sagan fjallar ekki um Hans því
hann er ekki karlhetja í ástarsögu, aðeins ímynd hennar. Sagan er
ekki ástarsaga, aðeins ósk um ástarsögu. Sagan snýst um þá þrá
Samöntu að upplifa ástina með karlmanni sem hún er hrifin af og
tilraunir hennar til að hrinda burtu efasemdum um tilfinningar
elskhugans. Formgerð sögunnar er ástarsaga sem endar með skiln-
aði en enga tengingu er að finna milli „elskendanna" í raunveru-
leikanum sem býr að baki frásögninni.
Sagan ýtir undir þá túlkun að Samanta sé höfundur sögunnar
og að hún sé að skrifa ástarsögu. Þegar lesendur „sjá“ hana fyrst er
hún „sest í vinnustellingar, með penna í hendi" og er um það bil
að hefjast handa við að þýða gömul indversk ástarljóð sem hún
hefur verið að dunda sér við í mörg ár. Hún á erfitt með að ein-
beita sér því hún er að hugsa um Hans og fer að segja okkur sög-
una af honum sem „hófst fyrir þremur árum [...] upp á dag“ (10).
Sviðsetning Samöntu er mjög rómantísk og minnir um margt á
ævintýri. Hún hittir Hans fyrst í borg í útlöndum þar sem hún býr
uppi í risi á hálfgerðum „kastala" sem hún kallar sjálf „útibú frá
aðalkastala“. Hún sér kastalann sjálfan út um gluggann og horfir á
hann „tímunum saman". Kastalinn „trónir á hæðinni, myrkur og
risavaxinn". Veitingastaðurinn sem hún og Hans borða á er við
„Riddaratorg" og þar hefur Samanta setið og horft á „riddara sem
situr þar á hesti, í fullum herklæðum með burtstöng" (19). Sam-
anta skrifar eða talar sig inn í rómönsuhefðina með myndmáli sínu
og hún dregur upp mynd af hefðbundinni karlhetju, riddara sem
vekur upp kynferðislegar langanir. Söguna má kalla útibú frá
hefðbundnu ævintýri en hún er einnig umsnúningur ævintýrisins
vegna þess að hún er sögð í írónísku ljósi.