Skírnir - 01.04.2006, Page 240
238
AUÐUR ÓLAFSDÓTTIR
SKÍRNIR
sögu málverksins. Um leið er málarastriginn tilvalinn útgangs-
punktur fyrir hugmyndalegt handavinnuverk.
I verkinu Reconstructed Canvas II (Endurgerður mál-
arastrigi II) frá árinu 2003 er efnið málarastrigi úr bómull. Miðj-
an á verkinu lítur út eins og auður strigi en við miðjureitinn hef-
ur verið skeytt hekluðu mynstri, ekki ósvipað og í fagurlega
unnum dúkum mikilla handavinnukvenna. Til þess að skilja
hugmyndafræði og merkingu verksins þarf áhorfandinn umfram
allt að setja sig inn í hinn langa aðdraganda þess og feril. Verkið
Reconstructed Canvas II byggist á því að einn fermetri af hefð-
bundnum málarastriga er rakinn upp, þráður fyrir þráð, en
miðjan á striganum er látin halda sér óbreytt. Þegar kominn er
myndarlegur bandhnykill er það sem rakið hefur verið upp not-
að til að hekla litla mynstraða reiti út frá auðri miðju strigans.
Þannig býr listamaðurinn til mynstraðan striga. Útkoman, að
hálfu venjulegur málarastrigi, að hálfu mynstraður strigi, lítur
vissulega út eins og dúkur, en þegar verkið hefur verið hengt
upp á vegg eins og málverk fær það aðra merkingu. Með efninu
úr uppröktum striganum vefur Hildur saman sögulega hefð
handverksins og sögulega hefð málaralistarinnar. Niðurstaðan er
hvorki handverk né málverk, heldur verk á algerlega nýjum for-
sendum.
Með því að gera málarastrigann að vettvangi hugmyndafræði-
legra vangaveltna sinna spyr Hildur ekki sömu tilvistarspurninga og
málarar um tilbúin rými, um forgrunn og bakgrunn eða um þrívídd-
arsjónhverfingar á tvívíðum fleti, heldur vinnur hún með sögulega
merkingu sjálfs strigans. Þannig rekur hún sig á táknrænan hátt aft-
ur fyrir málningarlögin og alla leið til grunnsins, hins tvívíða
strigaflatar sem í mörg hundruð ár stóð fyrir gluggann út í heiminn.
Þótt verk hennar snúist fyrst og fremst um fagurfræði, þá eru þau
líka samfélagsleg greining.
Með því að fletta ofan af striganum og sýna hið rétta eðli hans,
sýna hann berstrípaðan, sem undirlag eða grunn hámenningar,
gengur Hildur mun lengra en módernistar í að „rekja upp“ for-
sendur málarahefðarinnar. Það má segja að hún „kryfji eðli mál-