Gríma - 01.09.1942, Blaðsíða 6

4
HAMRA-SETTA
[Gríma
Eftir þetta leyndist hún eitt ár í Dyrfjöllum; þau
liggja innan við Njarðvík.
Þetta sama haust vantaði Þorvarð bónda 18 sauði
gamla. Það var eitt sinn snemma vetrar í Njarðvík,
að fólk sat allt inni í baðstofu um kvöldvöku. Vissi
það þá ekki fyrri til en þrekleg kona gekk inn að pall-
stokknum, kastaði vaðmálsstranga upp á pallinn og
sagði: „Þá hefur hver nokkuð sauða sinna, Þorvarður
bóndi, þá hann hefur ullina.“ En voðin var 18 álnir.
Héldu menn, að bóndi hefði vitað af henni í fjallinu
og gefið henni sauðina.
Arinu eftir bar það við á Eiðum fyrir jólaföstu eitt
kvöld síðla, þá sýslumaður og fólk hans var allt við
verk sitt inni, að sýslumaður hafðist upp úr eins
manns hljóði og sagði: „Hefði eins staðið á fyrir mér
nú og henni Hamra-Settu,þá skyldi eg hafa tekið reið-
hestinn hérna úr húsinu og ketið úr troginu, sem soðið
var í dag og sett fram í klefann; reyna svo að komast
suður í Skálholt fyrir jólin og þar í kirkjuna, og ná
þar að halda um altarishornið.“ Enginn vissi, hvernig
á þessu stóð, en um morguninn var hesturinn horfinn
úr húsinu og ketið úr troginu. En um vorið, þegar
fréttist að sunnan, var þess getið, að um eða rétt fyrir
jólin, þegar biskup kom í kirkju, hefði þar staðið vel
vaxin kona við altarishornið, haldið um það og beðið
sér griða og friðar. Þetta var Sesselja. Hún fór aftur
austur til átthaga sinna, giftist þar og bjó lengi eftir
þetta og þótti fyrirtakskona að rausn og vænleik.
Nafn hennar bera niðjar hennar í Austfjörðum enn-
þá.“