Gríma - 01.09.1942, Blaðsíða 58

5ö
DRAUGASÖGUR
[Gríma
Byrjaði þá jafnskjótt sami leikur, hey- og sneplakast,
og hélzt allt til birtingar. Varð því lítið úr næturhvíld
þeirra félaga.
Helgi Sveinsson frá Leifsstöðum (f. 1897) kveðst
muna eftir því, að þegar hann var 6—8 ára hnokki á
Króksstöðum, ætluðu heimahundarnir stundum al-
veg að ærast, áður en Reykjamenn bar þar að garði.
Eitt kvöld var hann í hálfdimmu staddur úti á hlaði,
og var hundur hjá honum. Stökk hundurinn allt í
einu geltandi fyrir bæjarhornið, og var engu líkara en
að hann stæði þar framan í skepnu; stökk hann ým-
ist fram, aftur eða á hlið, gelti og ýlfraði, en ekki sá
Helgi neitt og undraðist aðfarir hundsins. Gekk á
þessu undir hálfa klukkustund, en þá allt í einu heyr-
ir Helgi, að sagt er „gott kvöld“ að baki honum. Var
þar kominn einn Reykjabræðra, og úr því fór hund-
urinn að spekjast.
Davíð hét maður Helgason og var af Reykjaætt;
hann átti lengi heima í Vestari-Krókum á Flateyjar-
dalsheiði og var undarlegur til skapsmuna, enda gerði
Duða sér tíðförult með honum. Segir Gunnlaugur,
hálfbróðir Davíðs, að hún hafi oft gert vart við sig
þar ytra, gert ýmsar glettur og jafnvel drepið fé fyrir
sér. Davíð er nú dáinn fyrir nokkrum árum. — Um
1915 var Pétur Einarsson frá Skógum við farand-
kennslu í Dæli að vetri til. Eitt kvöld, þegar tungls-
ljós var og hálfbjart í húsum inni, lagðist hann til
svefns í stofu. Sofnaði hann, en fannst hann vakna
aftur við það, að drepið var á hurðina og gengið inn
að rúmi hans. Sá hann þá, að við stokkinn stóð lág-
vaxinn kvenmaður, og spurði hún, hvort Davíð væri
þar, en svo hvarf hún aftur frá rúminu. Reis Pétur þá
upp og grennslaðist um stúlku þessa, en enginn ann-