Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1996, Síða 7

✓
Utgáfustarfsemi aðildarfélaga
Öryrkjabandalagsins er ærin
og afar fjölbreytt og sannast sagna
kennir þar margra góðra grasa.
Ritstjóri Fréttabréfsins reynir eftir
föngum að gera ýmsu af ágætu efni
skil í sem skemmstu máli, en eðli-
lega verður þó alltaf margt útundan
sem ekki kemst til skila sem skyldi.
Á aðventu liðins árs barst efnisgnótt
inn á borð og engin leið að gera
grein fyrir nema einhverju brota-
broti af því sem þar kom fram, enda
ekki unnt að ætlast til þess. Þessi
ágætu rit eiga erindi ríkulegt til
sinna mörgu lesenda og þó segja
mætti að þörf væri að ná til enn
fleiri yrði það aldrei gert í yfirliti
sem þessu. Hér verður á stóru stikl-
að og horft lengra aftur en til
aðventunnar, því í október á liðnu
ári kom út vandað og vel prýtt
fréttablað Styrktarfélags vangef-
inna í ritstjóm Halldóru Sigurgeirs-
dóttur. Þar er rætt við foreldra 13
ára drengs með Downs - syndrom.
Þar segja foreldrarnir m.a. frá því
að sonur þeirra hafi verið í al-
mennum skóla þegar þau bjuggu úti
í Svíþjóð, en í sérskóla svo hér og
það hafi verið stórt skref aftur á bak.
Þau óttast mjög að sumartilboðum
fyrir þroskahefta sé að fækka.
Foreldramir segjast ekki hafa gert
upp við sig hvaða búsetuform henti
syninum bezt í framtíðinni en
leggja áherzlu á rétt allra til að
eignast gott heimili og búa með
þeim sem þeir em sáttir við að búa
með.
Móðir segir frá því þegar 35
ára dóttir flutti að heiman,
er hún fór að búa með vini sínum
og telur það lán mikið að þau
skyldu fá íbúð til að búa í, þar sem
allt gengi svo sem bezt verður á
kosið. Viðtal er við séra Guðnýju
Hallgrímsdóttur, trúnaðarmann
fatlaðra í Reykjavík, en sem slflc er
Guðný með 27 tíma á mánuði, sem
er alltof lítið eins og geta má nærri.
Séra Guðný segir að af 8 starfandi
trúnaðarmönnum séu 6 prestar. Hún
segist sinna fermingarundirbúningi
en Guðný er starfsmaður Þjóðkirkj-
unnar með vinnuaðstöðu á Bisk-
upsstofu. Hún segist vera á móti
sambýlum en með sjálfstæðri bú-
setu með góðum stuðningi. Hún
segist heimsækja fólk, hlusta á fólk.
Á þeim tveim árum sem hún hefur
starfað hefur hún sinnt yfir 100
málum. Mörg leysast fljótt og vel,
önnur taka lengri tíma, enn önnur
leysast aldrei. Skemmtilegt mjög er
viðtalið við sambýlisfólkið þroska-
hefta sem hefur búið saman í 16 ár.
I Bjarkarási tókust með þeim kynni
sem til þessa leiddu svo. Lífsgleðin
í sinni gleggstu og fallegustu mynd
ljómar af viðtalinu, enn ein sönnun
fyrir virkri samfélagslegri þátttöku
þeirra sem einu sinni var ekki reikn-
að með slíku af.
s
Iviðtali við Kristínu Sigurjóns-
dóttur forstöðumann íbúða
kemur fram að á vegum Styrktar-
félags vangefinna eru 20 íbúðir, í
þeim búa 30 manns, þar af 6 pör,
sex eru í eigu íbúanna sjálfra, aðrar
sex í eigu Styrktarfélagsins og átta
íbúðir í eigu Hússjóðs Öryrkja-
bandalagsins. I ritinu kemur fram
að Styrktarfélag vangefinna hafi í
samvinnu við Þroskahjálp ákveðið
að ráða foreldraráðgjafa í hálfa
stöðu, en þetta er tilraun gerð til
þriggja ára og allt endurmetið að
þeim tíma liðnum. Verkefnin eru
skýrt skilgreind og í starfið ráðin
Hrefna Haraldsdóttir, forstöðumað-
ur Lyngáss. Hrefna sem er formað-
ur Félags þroskaþjálfa segir í viðtali
í ritinu að þó þroskaþjálfar fylgist
vel með öllum breytingum og
þróun, sé hluti þroskaþjálfa alinn
upp í þeim hugsanagangi sem fylgi
stofnunum. Hrefna segir að vernd-
aðir staðir eigi fullan rétt á sér.
Viðtalið við Hrefnu er m.a. í tilefni
af 30 ára afmæli Félags þroska-
þjálfa. Björg Karlsdóttir félagsráð-
gjafi vekur athygli á því að réttindi
eldri þroskaheftra séu brothætt. Þar
fagnar hún því að félagsmiðstöðvar
aldraðra á vegum Reykjavflcurborg-
ar bjóða nú fólki yngri en 67 ára
aðgang, sem þýði að eldri þroska-
heftir eigi þarna möguleika á
ákveðnu athvarfi og félagsskap.
María Hreiðarsdóttir segir frá
NFPU - þingi á Álandseyjum með
yfirskriftinni: Lífsgæði - gott líf
saman. Þar segir hún frá fundi með
Japönum og segir stöðu fatlaðra í
báðum löndum svipaða, en þó séu
Islendingar að mörgu leyti lengra
komnir í baráttunni.
Að lokum skal svo getið um
viðtal við Fjölni Ásbjörnsson
sem stjórnar starfsnámi við Iðn-
skólann í Reykjavík. Hann greinir
þar frá því að ekki sé um réttinda-
nám að ræða heldur sé verið að gera
nemendur betur samkeppnishæfa
inn á vinnustaði. Þessi kennsla
hófst 1986 og nemendur yfirleitt 18
í einu, þrír hópar með sex nemend-
ur. Alls hafa milli 120 og 130 nem-
endur verið í starfsnáminu og um
10 hafa farið í frekara nám. Fjölnir
segir mikla þörf fyrir úrbætur á
námi fyrir fatlaða á framhalds-
skólastigi og gerir um leið grein
fyrir áliti nefndar sem skilaði inn
tillögum um námstilboð á fram-
haldsskólastigi - þar sem gert var
ráð fyrir þrem móðurskólum. Hann
segir að þegar komi að fötluðum og
námsbrautum fyrir þá, byrji vand-
ræðagangur og þá vanti allt til alls.
Ur þessu sé brýnt að bæta. Ymislegt
fleira finnst í ritinu sem fróðleiks-
vert er, en verður ekki frekar tíund-
að hér. Þó rit þetta fari til margra af
okkar lesendum þá telur ritstjóri rétt
að gefa hinum tækifæri til að
skyggnast lítillega inn í myndarlegt
rit sem ágætt dæmi um útgáfustarf-
semi félaga okkar, sem annars eru
oft gerð nokkuð fátækleg skil í
pistlunum undir nafninu: Fréttir í
fáum orðum. Svo mun áfram gert
þrátt fyrir þessa sérstöku umfjöllun.
H.S.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
7