Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1996, Blaðsíða 45

að letur á blöðum
sem lesa skal sé
greinilegt. Hinsveg-
ar er hægt með sér-
stökum hugbúnaði
að leiðrétta ýmsar
villur sem slíkur les-
búnaður gerir.
Þá má nefna nýja
tegund hljóðritun-
artækja sem hægt er
að nota fyrir minnis-
atriði. Þau hljóðrita
upplýsingar á tölvu-
kubba sem hægt er að
stinga í ýmiss konar
afspilunartæki. Slík-
ir PCI-kubbar taka
allt að 36 mínútum af
efni. Hægt er að
meðhöndla skilaboðin á ýmsa vegu, skjóta inn viðbótum,
þurrka út og jafnvel færa til texta á svipaðan hátt og unnið
er með ritaðan texta í tölvu. Má vænta mikilla framfara á
þessu sviði.
Umferlistæki ýmiss konar voru sýnd. Menn eru enn
að gera tilraunir með hljóðgleraugu sem framleidd
hafa verið í ýmsum myndum undanfama þrjá áratugi og
byggjast á eins konar radar-tækni, þannig að blindur
notandi greinir hluti sem eru í höfuðhæð. Sum þessara
tækja gefa frá sér mismunandi hljóð eftir því efni sem
hlutur, sem verður fyrir radargeislum tækisins, er gerður
úr. Sérstaka athygli vakti hins vegar nýtt tæki, sem þýskt
fyrirtæki er að þróa. Er hér um að ræða eins konar
staðsetningartæki, byggt á hinu svo kallaða GSM-
staðsetningarkerfi.
Um er að ræða litla
tölvu sem blindur
einstaklingur ber
með sér. Leiðarlýs-
ing er skráð inn í
tölvuna. Hún gerir
tillögu að heppileg-
ustu leiðinni á milli
staða og varar not-
andann við sé hann
að fara villur vegar.
Tæki þetta verður
reynt nú í vetur í
samstarfi við háskól-
ann í Birmingham í
Bretlandi og gert er
ráð fyrir að það komi
á markaðinn á næsta
ári.
LOKAORÐ
Hér hefur einungis verið tæpt á því helsta sem fyrir
augu og eyru bar á sýningunni. Bæklingar þeir, sem safnað
var um tæknimál blindra, hafa verið látnir í té Sjónstöð
íslands. Þá er undirritaður reiðubúinn að veita allar þær
upplýsingar sem óskað er eftir.
Þótt okkur íslendingum hafi miðað nokkuð í tölvu-
væðingu blindra á undanförnum árum skortir nokkuð á að
þau mál séu með viðunandi hætti. Einhver aðili þyrfti að
taka sér fyrir hendur að prófa ýmsan búnað og forrit svo
sem talgervils-stýribúnað fyrir myndrænt umhverfi. Þá
þyrfti að leggja eitthvert fé í rannsóknir sem miðuðu að
því að gera talandi lestæki aðgengileg Islendingum.
Seltjarnarnesi, 22. nóvember 1995
Arnþór Helgason
HLERAÐ I
HORNUM
Það var áður fyrr á öldinni. Barnakarl
mikill kom til prestsins síns og bað
hann að skíra tólfta barn þeirra hjóna.
Prestur sem aðeins átti eina dóttur
barna setti á langa og stranga tölu við
bónda urn það að stemma nú stigu við
þessari fjöldaframleiðslu og endaði
svo: “Væri nú ekki nær að taka sér
góða bók í hönd á kvöldin en standa
endalaust í þessu?”
Bóndi svaraði að bragði: “Það má
vera, og mikið hljótið þér nú að vera
víðlesinn, prestur minn”.
**
Það var á dögum sveitasímans gamla
þegar fólk gerði talsvert að því að
hlera símtölin, “liggja á línunni” eins
og sagt var. Maður einn var að reyna
að ná sambandi en gekk illa og tautaði
þá við sjálfan sig hálfhátt: “Hún
Kristín gamla liggur alltaf á lxnunni”.
Þá gall við í símanum: “Þú rétt lýgur
því. Eg ligg sko ekki á línunni”.
**
Hjón ein höfðu lengi dregið það að
láta skíra son sinn svo hann var orðinn
fjögurra ára þegar farið var með hann
í jólamessu og kirkjan að vonurn
troðfull. Þegar prestur jós dreng vatni
þá gall við í skráksa: “Ertu að skvetta
á mig vatni helv. þitt”.
**
Bóndi var að áminna konu sína um
að skamma börnin ekki alltof mikið
og endaði svo: “Bölvaðu ekki
börnunum Björg, það gæti komið
niður á þeim seinna helv.ormunum
þeim arna”.
**
í kvennasamkvæmi miklu þar sem
konur voru allt frá fertugu og yfir á
áttræðisaldurinn varð einni að orði
þegar þær sátu umhverfis borð eitt.
“Við erum nú bara eins og rósabúnt”.
Þá varð einni í eldri kantinum að orði.
“Ætli rósimar séu þá ekki þurrkaðar”.
**
Nirfillinn taldi vandlega það sem hann
fékk til baka í bankanum svo
gjaldkerinn spurði, hvort hann hefði
ekki fengið rétt til baka. “Jú, reyndar,
en heldur ekkert umfram það.”
**
Efnafræðiprófessorinn hafði skeifu
hangandi utan á hurð rannsóknarstofu
sinnar. Starfsfélagar hans spurðu
hann hvort hann tryði því virkilega að
skeifan myndi færa honum gæfu við
tilraunimar s.s. þjóðtrúin segði. “Nei,
ég trúi ekki á svoleiðis hindurvitni.
En mér hefur verið sagt að það virki
hvort sem maður trúi því eða ekki.”
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
45