Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1996, Blaðsíða 10

Samstöðuhátíð á Akureyri
Samstöðuhátíð Öryrkjabanda-
lags íslands var að þessu sinni
haldin á Akureyri, en þetta var fimmta
hátíðin af þessu tagi á tíð aðventunnar.
Sú fyrsta var haldin við Langholts-
kirkju í Reykjavík, sú næsta var á
Egilsstöðum, í þriðja sinn var farið að
Reykjalundi og fjórða hátíðin var á
Sauðárkróki. Bandalagið hefur af
þessu tilefni fært fallegt jólatré að gjöf
og á hátíðinni hafa svo jólaljósin verið
tendruð á trénu. Nú var haldið til
Akureyrar hinn 14. des. sl. í för voru
framkvæmdastjórnarmennirnir Ólöf
Ríkarðsdóttir, Haukur Þórðarson,
Hafliði Hjartarson og Ólafur H. Sigur-
jónsson, framkvæmdastjóri banda-
lagsins Asgerður Ingimarsdóttir,
Helgi Hróðmarsson starfsm. ÖBÍ og
samvinnunefndar, en hann hafði veg
og vanda af undirbúningi hér sunnan
heiða og svo undirritaður sem reyndi
að festa fáein minnisatriði á blað frá
velheppnaðri hátíð. Hópurinn lenti á
Akureyri í hádeginu og þar tók fram-
kvæmdastjóri Svæðisskrifstofu um
málefni fatlaðra á Norðurlandi eystra,
Bjarni Kristjánsson, á móti okkur en
hans góðu fylgdar og leiðsagnar nut-
um við daglangt. Fyrst var að snæð-
ingi sezt með svæðisráði Norðurlands
eystra, framkvæmdastjóra Svæðis-
skrifstofu og verkefnisstjóra um
tilraunaverkefnið um yfirtöku Akur-
eyrarbæjar á málefnum fatlaðra á
Eyjafjarðarsvæðinu öllu.
Formaður svæðisráðs, Egill
Olgeirsson á Húsavík, bauð
okkur velkomin og kvaðst vona að af
fundinum yrði gagnkvæm fræðsla
sem báðum mætti sem bezt nýtast.
Egill upplýsti okkur unr að svæðisráð
fundaði þrem til fimm sinnum á ári
formlega. Aðspurður um brey tinguna
frá svæðisstjórn eldri laga yfir í
svæðisráð kvaðst Egill sakna eldra
fyrirkomulags. í því hefði falist
ákveðin valddreifing, menn hefðu
fylgzt betur með, hefðu verið sem
stjórn málaflokksins heima í héraði.
Hins vegar kvað hann miklar vonir
bundnar við störf trúnaðarmanns
fatlaðra, enda í ljós komið nauðsyn
þess starfs og árangur verið eftir því.
Þar fengjust fram sjónarmið þeirra
sem njóta þjónustunnar og það væri
vissulega mikils virði. Rætt var um
fulltrúa í svæðisráði frá opinbera
geiranum - fræðslustjóra og héraðs-
lækni - sem gæti skapað árekstraefni
þegar mál þeirra kæmu til umfjöllunar
og afgreiðslu. Rætt um möguleika á
sjálfstæðri stjórn svæðisskrifstofa.
Við hina öru fjölgun íbúða sem og
sambýla með tilheyrandi þjónustu-
þátturn þá eykst hinn stjómunarlegi
þáttur enn meir en áður og rekstrar-
þáttum fjölgar í raun. Hér er aðeins á
stóru stiklað.
á gerði Þórgnýr Dýrfjörð frá
Akureyrarbæ grein fyrir samn-
ingsgerð milli Akureyrarbæjar og
ríkisins um yfirtöku Akureyrarbæjar
á öllum þáttum málefna fatlaðra á
Eyjafjarðarsvæðinu öllu. Hann upp-
lýsti að enn væri óljóst um austur-
hluta svæðisins varðandi framtíðar-
framkvæmd, en möguleiki jafnvel að
Akureyrarbær tæki það einnig að sér
og þá sem verktaki. Ljóst að nú um
sinn verður svæðisskrifstofan að vera
ábyrg fyrirþví svæði. Spurning hefur
komið upp, hvort Akureyrarbær eigi
að eiga fulltrúa í svæðisráði eftir að
hafa tekið verkefnið að sér. Þórgnýr
kvað vandann hafa verið fólginn í því
hvaða fjármunir ættu að liggja til
grundvallar við yfirtökuna, að lokum
sætzt á umsamdar fjárhæðir næstu
fjögurra ára, annars vegar sem rekstr-
arfé, hins vegar sem fé úr Fram-
kvæmdasjóði. Skilyrði væri að fé það
sem ríkið léti af hendi færi allt í mála-
flokkinn sjálfan. Breytingar á fjár-
framlögum hin fjögur reynsluár eru
ekki miklar að undanskildu framlagi
úr Framkvæmdasjóði til nýs sambýlis,
ef þörf krefði. Varðandi réttarstöðu
starfsfólks var það upplýst að það yrði
áfram á kjörum og með réttindum
ríkisstarfsmanna.
Svanfríður Larsen trúnaðarmaður
fatlaðra á svæðinu fór í fáeinum
orðum yfir starf sitt sem bæði væri
vandasamt og viðkvæmt og snúin mál
væri þar við að fást. Hún kvað starfs-
heimild allsendis ónóga, en hún er
miðuð við 18 tíma á mánuði. Hún
sagði að sem betur færi væri ekki
mikið um alvarleg réttindabrot. Hún
minnti á ýmis vandamál sem upp gætu
komið m.a. sem vörðuðu forræði
þeirra, sem mikið væru skertir, yfir
börnum sínum. Hún kvað miklar
breytingar hafa gengið yfir á svæðinu
eins og fólki væri kunnugt. Svanfríður
sagði að í raun væri ávallt erfitt að
gæta fullra mannréttinda meðan
sambýlisformið væri við líði. Þar væri
um að ræða sambýli margra, þar sem
misjafnlega hlyti að takast um val
sambýlisfólks. Hún kvað slík bú-
setumál afar áberandi, með hverjum
er búið og hvar er búið. Hins vegar
væri samvinna trúnaðarmanns og
forstöðumanna sambýla ágæt, enda
hefði samvinnuleiðin verið valin og
10