Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1996, Blaðsíða 49

/
Magnús Olason, læknir:
NFR, Nordisk Förening
för Rehabilitering
Upphaf NFR, Nordisk Förening
för Rehabilitering, sem mætti
þýða Norræna endurhæfingarsam-
bandið, má rekja allt aftur til síðustu
aldamóta en þá hittust aðilar á Norð-
urlöndum sem störfuðu að málefnum
fatlaðra reglulega. Framan af öldinni
voru haldnir fundir (“abnormsaks-
möten”), þar sem rædd voru vandamál
ýmissa hópa fatlaðra. Það var á einum
slíkum fundi í Þrándheimi árið 1926,
fyrir 70 árum, að hugmynd um stofn-
un sambands kom fyrst fram. Á fundi
í Kaupmannahöfn árið 1930 var sam-
bandið stofnað og voru lög þess síðan
staðfest á fundi í Stokkhólmi árið
1934. Sambandið var kallað Nordisk
Vanförvárdsförening, NVF, eða nor-
rænt samband um þjónustu við fatl-
aða. Á sjöunda áratugnum breyttist
viðhorf til fatlaðra talsvert á sama
tíma og endurhæfingarstarfsemi óx
mjög fiskur um hrygg á Norður-
löndunum. Starfsemi NVF átti m.a.
þátt í þessari viðhorfsbreytingu.
Markmiðum sambandsins og lögum
þess var breytt til samræmis við
breytta tíma auk þess sem rétt þótti
að breyta nafni félagsins. Var það gert
á fundi í Helsingfors árið 1966 og þá
fært til þess sem nú er, Nordisk Fören-
ing för Rehabilitering. Sambandið
hefur frá upphafi stefnt að því að
vernda hagsmuni bæði þeirra sem
njóta endurhæfingarþjónustu og
þeirra sem veita þá þjónustu á Norð-
urlöndunum. I lögum sambandsins er
m.a. kveðið á um að efla skuli sam-
vinnu samtaka og stofnana á Norður-
löndunum sem vinna að endurhæf-
ingu. Talsverð tengsl hafa verið milli
NFR og RI, Rehabilitation Intema-
tional. Landsfulltrúar (“National
sekreterare”) RI á Norðurlöndunum
em jafnframt áheymarfulltrúar í stjóm
NFR og sitja stjórnarfundi NFR.
Félagar í NFR eru hin ýmsu félög
neytenda eða sjúklingahópa á
Norðurlöndunum sem og samtök
fagfólks sem vinnur að endurhæfingu.
Magnús Ólason.
Öryrkjabandalag Islands hefur frá
upphafi verið hinn íslenski aðili þessa
sambands. Fjöldi aðildarfélaga í NFR
er um þessar mundir 38. Sá háttur hef-
ur verið hafður á í sambandinu að
hvert land hefur annast forystu og
formennsku þess eitt kjörtímabil
stjórnar, sem áður var 4 ár en árið
1989 var kjörtímabilið stytt í 3 ár. í
tengslum við aðalfund sambandsins
hefur hverju sinni verið haldin tveggja
daga ráðstefna um málefni fatlaðra og
endurhæfingu. Milli aðalfunda hafa
verið haldnar ráðstefnur á vegum
sambandsins, þó ekki nú hin síðari ár
eftir að kjörtímabilið var stytt. Island
hafði síðast með höndum stjórn sam-
bandsins á árunum 1983 til 1986 og
var Haukur Þórðarson þá formaður
sambandsins og Ásgerður Ingimars-
dóttir ritari. Aðalfundur var haldinn í
Reykjavík sumarið 1986 og var þá
jafnframt haldin langfjölsóttasta ráð-
stefna, sem haldin hefur verið af sam-
bandinu síðustu 10 árin, enda dagskrá
hennar bæði fjölbreytt og vönduð. Að
öðrum erindum á þeirri ráðstefnu
ólöstuðum held ég að mesta athygli
hafi vakið erindi Kristjáns T. Ragnars-
sonar læknis sem var hvort tveggja í
senn fróðlegt og fyrir marga nokkuð
ögrandi.
Af og til hefur komið fram hug-
mynd um að leggja sambandið
niður í þeirri mynd sem það hefur
starfað og á þeim 10 árum, sem ég
hef verið meðlimur í stjórn þess, hafa
slíkar umræður tvívegis farið fram.
Niðurstaðan hefur ætíð orðið sú að rétt
þykir að halda starfinu áfram. Síðast
kom til tals að leggja sambandið niður
þegar Noregur tók við stjórnartaum-
unum á síðasta aðalfundi, haustið
1993. Niðurstaða þeirrar umræðu sem
þá fór fram var, að rétt þætti að stjóm-
armeðlimir skiptu nokkuð með sér
verkum, annars vegar við að sinna
málefnum sem beint tengdust endur-
hæfingarstarfi á Norðurlöndunum og
hins vegar við að sinna málefnum
Norðurlandanna innan RI, Rehabili-
tation International. Þykir það m.a.
eðlilegt að á vettvangi NFR stilli
Norðurlöndin saman strengi fyrir um-
ræður og ákvarðanatöku á hinum al-
þjóðlegu fundum í RI. Fyrst og síðast
reyna menn þó innan stjómar NFR að
sjá til þess að sambandið sé vettvang-
ur umræðu og upplýsinga um málefni
endurhæfingar á Norðurlöndunum.
Sú nýbreytni var tekin upp á síðast-
liðnu ári að gefa út eins konar frétta-
bréf sambandsins og var ætlunin að
það kæmi út þrisvar til fjórum sinnum
á ári. Enn sem komið er hefur aðeins
eitt slíkt bréf litið dagsins ljós. Undir-
ritaður hyggst á næsta stjómarfundi
leggja til að félagsmálafulltrúi
Öryrkjabandalags íslands verði gerð-
ur að ritstjóra blaðsins og mun þá ekki
standa á útgáfu þess! Fréttabréfið
liggur frammi hjá Öryrkjabandalag-
inu fyrir þá sem áhuga hafa.
Að lokum má geta þess að þann
24. nóvember næstkomandi
verður aðalfundur sambandsins hald-
inn í Ósló og síðan verður haldin ráð-
stefna dagana 25. og 26. nóvember,
þar sem höfuðþemað verður félagsleg
höfnun, “social utstötning”. Verður
dagskrá ráðstefnunnar nánar ákvörð-
uð á næsta stjórnarfundi í NFR í byrj-
un marsmánaðar og mun síðan liggja
frammi hjá Öryrkjabandalaginu.
Magnús Ólason,
stjórnarm. í NFR.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
49