Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1996, Blaðsíða 35

vel tekið og innganga þeirra í
bandalagið samþykkt.
4. Álit laganefndar
Haukur Þórðarson formaður
hennar gerði grein fyrir störfum
nefndarinnar. Lögin væru ung og það
eitt raunar orðið árekstraefni, ef félag
tilnefndi annan fulltrúa í stjórn árinu
eftir kjör framkvæmdastjórnarmanns
til tveggja ára. Meginspurning er um
hvort grunneiningin - félagið ætti að
ráða eða ákvörðun aðalfundar
Öryrkjabandalagsins varðandi kjör í
framkvæmdastjórn. Einfaldasta
leiðin til lausnar sú að kjósa fram-
kvæmdastjórn á hverju ári að fullu en
ekki til tveggja ára sem nú, en á því
væru annmarkar að skipta svo alger-
lega um. Hann lagði fram hugmynd
til lausnar, þar sem framkvæmda-
stjórnarmaður sæti fundi aðalstjórnar
með málfrelsi og tillögurétti þrátt fyrir
annan fulltrúa félags í aðalstjórn sem
væri þá með fullum réttindum þar.
Miklar umræður urðu hér um og
sýndist sitt hverjum. Ákveðið að láta
lög standa óbreytt áfram og láta þá á
reyna enn frekar hversu um færi.
5. Stefnuskrá Öryrkjabandalagsins
Emil Thóroddsen formaður nefnd-
arinnar kynnti drög að stefnumörkun og
greindi frá hinu mikla starfi nefnd-
arinnar að þessu þýðingarmikla máli.
Minnti á 7 fundi, málefnalega mjög, þar
sem tjöldi félaga hefði komið vel að
verki og þessi væri nú útkoman. Vissa
sín væri að hér væri á velflestu því tekið
sem máli skipti í framtíðarstarfi banda-
lagsins. Bað menn muna að enn væri
tækifæri til úrbóta. Samþykkt var að
leggja stefnumörkunardrögin fyrir
aðalfund nú til staðfestingar.
6. Ályktanaefni aðalfundar
og tryggingamál
Helgi Seljan minnti fyrst á þær
alvarlegu skerðingar sem orðið hefðu
á þessu ári og vörðuðu alveg sér í lagi
frekari uppbót sem hefði verið tekju-
og eignatengd með reglugerð í apríl-
lok. Mikill fjöldi hefði misst upp-
bótina og því fylgdu hjá afar mörgum
aukaútgjöld þar sem til kæmu af-
notagjöldin hjá RÚV. Aðrir hefðu
lækkað verulega og allir orðið fyrir
einhverri skerðingu samanber hina
flötu allsherjarskerðingu I. mars sl.
Einnig minnti Helgi á skerðinguna
vegna fjármagnstekna 1. september sl.
eða fjórum mánuðum áður en lögin
um skattalega meðferð fjármagns-
tekna tækju gildi. Lífeyrisþegar einir
yrðu að þola launalækkun af völdum
fjármagnstekna auk skatttöku sem út
af fyrir sig væri sjálfsögð hjá þeim
sem öðrum, ef annað verra fylgdi ekki
eftir.
Helgi fór svo yfir hin einstöku
ályktanaefni en frá þeim greint á
sérstökum stað í blaðinu.
7. Önnur mál.
Emil greindi frá opnu húsi Gigtar-
félagsins n.k. laugardag og Ásgerður
greindi frá norrænum þemadögum
Heyrnarhjálpar. Fundi var slitið lið-
lega 19.10.
H.S.
Hlerað í
Karlinn var að lýsa veikindum konu
sinnar en sagði svo: Það er alltaf sama
sagan. Konurnar eru veikar alla ævi,
svo deyja karlarnir.
Systirin hafði allt á hornum sér heima
af því að hún hafði verið send heim
úr leikfimitíma, hafði ekki verið með
réttar buxur. Litli bróðir hennar sem
var á fjórða ári leit út um gluggann á
skafheiðan himininn og vildi hug-
hreysta systurina og sagði: Bryndís,
himinninn er ekki í neinum buxum.
Þau eru mörg og misjöfn hlaupin.
Þegar allir flykktust austur á sand til
að fylgjast með væntanlegu Skeið-
arárhlaupi þá fylgdist kona ein ekki
betur með en það að hún spurði vin-
konu sína að því hvort hún vissi hve
langt þeir ætluðu að hlaupa sem tækju
þátt í Skeiðarárhlaupinu.
**
Prestur einn á Vestfjörðum var að aka
á bifreið sinni eftir Djúpveginum og
sá þá dautt svín rétt við veginn.
Honum þótti að vonum lítill þrifnaður
að svíninu og hringdi í lögregluna á
ísafirði til að hún gæti fjarlægt svínið.
hornum
Lögreglumaðurinn brá á glens og
spurði prest hvort hann myndi ekki
bara veita svíninu virðulega greftrun.
Þá svaraði prestur: “Ja, ég er nú vanur
að láta nánustu aðstandendur vita
þegar dauðsfall verður.”
**
Karl einn skrifaði minningargrein um
konu eina og fór heldur rangt með
orðatiltæki. Þegar hann var að lýsa
fastheldni hennar annars vegar og
léttri lund hins vegar var útleggingin
svona: Henni varð fátt fast í hendi.
Hún var afar létt á bárunni. Sagt er
að aðstandendur hafi ekki verið yfir
sig hrifnir.
**
Kona ein var að flytja minni karla og
sagði m.a.: Karlmenn eru eins og bfl-
ar. Ef maður ekki gætir sín á þeim
getur maður orðið undir þeim.
**
Þegar formannsslagurinn í Alþýðu-
flokknum var í hámarki hitti Jón
Kristjánsson alþingismaður Sighvat
Björgvinsson samþingmann sinn og
fór að hafa orð á því hvað Sighvatur
væri orðinn grannur og spengilegur
en sagði svo: “Já, þú ert náttúrulega
að reyna að fara í fötin hans Jóns
Baldvins”.
**
Eldri maður spurði annan á líkunt
aldri hvort hann vissi hverju karlmenn
gleyntdu fyrst þegar þeir færu að
missa minnið, en það vissi hinn ekki.
“Fyrst gleyma þeir nú mannanöfnum,
svo gleyma þeir að loka buxnaklauf-
inni og svo gleyma þeir bara að opna
hana.”
**
Páfagaukurinn var orðinn svo kjaftfor
að eigandinn hugðist kæla hann niður
og stakk honum inn í frysti. Gauksi
fór fljótlega að pikka í hurðina til
merkis um að hann vildi komast út.
Eftir nokkurt pikk hleypli eigandinn
gauksa út og hann lofaði bót og betr-
un. En svo sagði hann: “En segðu
mér, hvað gerðu kjúklingarnir af sér
sem voru í frystinum?”
**
5 ára dótturdóttir ritstjóra gekk með
frænku sinni um kirkjugarð eystra og
frænkan var að segja henni frá látnum
ættingjum sem ættu þarna leiði. Þá
sagði sú litla: “Það er nú bara gaman
að vera hér. Við þekkjum svo marga
sem eru gróðursettir hérna.”
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
35