Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1996, Qupperneq 55

✓
Ibráðabirgðaákvæði
gildandi laga um mál-
efni fatlaðra sem gildi
tóku 1992, nánar tiltekið
1. sept. það ár, stóð að
endurskoða skyldi lögin
innan fjögurra ára frá
gildistöku þeirra. Mark-
miðið með endurskoð-
uninni skyldi vera það
helzt að auka ábyrgð
sveitarfélaga í málefnum
fatlaðra. Nú er einmitt að
störfum nefnd sem er að
endurskoða lögin og ekki
er við því að búast að
mikil uppstokkun laga-
texta eða gagnger laga-
breyting eigi sér stað, þó
ýmsa agnúa verði ugglaust reynt að
smíða af þar sem þess þykir gerast
þörf. Megináherzlan í þessari
endurskoðun lýtur einmitt að því að
ákveða með lögum tilflutning
málaflokksins frá ríki til sveitarfélaga
og er rætt af mikilli alvöru um að slíkt
skuli gerast 1. jan. 1999 eða eftir lið-
lega tvö ár. Hér er vissulega um veiga-
mikla ákvörðun að ræða en til þessa
virðist yfirgnæfandi vilji, ekki sízt
innan samtaka fatlaðra.
Lengi hefur því verið haldið fram
að þjónusta öll verði skilvirkari
þegar hún er flutt nær fólkinu, til
smærri eininga þar sem þekking
grenndarinnar skilar sér og vafalaust
má það til sanns vegar færa. Algilt er
það auðvitað ekki frekar en annað, því
margir aðrir þættir koma þar við sögu,
ekki sízt viðhorfsþállurinn sem oft
skiptir sköpum. Það er hins vegar
alveg ljóst að það er ríkjandi viðhorf
hjá ráðuneyti félagsmála og þá eflaust
almennt hjá stjórnvöldum að koma
málaflokknunt frá sér yfir til sveitar-
félaganna og sveitarfélögin á hinn
bóginn fús til að yfirtaka og því er
e.t.v. allra bezt að láta á reyna. Margt
hefur enda breyzt í þróun málaflokks-
ins og óneitanlega hefur stoðþjón-
ustan aukist mjög, þó enn sé um af-
gerandi hlut stofnanaþjónustu að tefla.
Einstaklingamir sem þjóna skal enda
það ólíkir að vægast sagt er vafasamt
að eitt form sé algilt og öllu öðru skuli
út í yzta myrkur varpað. Fyrir niður-
stöðum nefndarstarfsins verður nánari
grein gerð síðar hér í blaðinu. Það eitt
skal vonað að yfirtaki sveitarfélögin
málaflokkinn svo sem allar líkur
benda til, þá verði vel til verks vandað
í hvívetna, áframhaldandi eðileg
framþróun verði tryggð öllum fötl-
uðum til hagsbóta og gulltryggt að
enginn sitji við lakara borð en þó er
nú. Það þarf vissulega vel að mörgu
að gæta, enda endurspeglar mála-
flokkurinn mannlífið allt í sínum fjöl-
breytileika, fólk með ólíkar þrár og
þarfir, þar sent taka ber tillit til hvers
og eins sem allra bezt.
*
✓
Aágætum aðalfundi Öryrkja-
bandalagsins í október sl. var
hin nýja stefnuskrá bandalagsins
einróma samþykkt. Að gerð hennar
kom fjölmennur hópur. fulltrúar allra
okkar félaga og frjó umræða og skýr
skoðanaskipti einkenndu allt starfið.
Orð eru til alls fyrst segir einhvers
staðar og vissulega er markið sett hátt
í þessari stefnuskrá svo sem verðugt
er, en grannt að gáð er það þó jafnrétt-
ið - hinn einfaldi en um leið skýlausi
réttur til lífsgæðanna - sem gengið er
út frá sem meginforsendu. Stefnuskrá-
in lýtur hvoru tveggja að innra starfi
sem stefnumiðum út á við og er sann-
arlega þarfur vegvísir inn í framtíðina.
Því vissulega er ekkert hættulegra en
stöðnunin, það að hjakka í sama far-
inu, sjá varla fram fyrir nef sér. Nú
um alltof langa hríð hefur öll orka
okkar samtaka farið í að verjast og
berjast um leið gegn ákveðnu ofurefli
ranglátra sjónarmiða ríkisvaldsins,
þar sem í mörgu hefur verið á rétt
okkar fólks gengið. Til lengdar er sú
barátta afar lýjandi og því meir sem
hún ber minni árangur. Samþykkt
nýrrar stefnuskrár vísar
hins vegar fram á veginn,
til sóknar og vonandi
sigra um leið, því ekki
skortir efniviðinn til
áframhaldandi baráttu
fyrir bættum hag fatlaðs
fólks og nýta verður
hvert sóknarfæri sem
allra bezt svo árangur
megi verða sem allra
beztur. A aðalfundinum
var á laggir sett skipu-
lagsnefnd, sem á að kalla
til sín fólk frá öllum
okkar félögum til að
vinna að framgangi
hinna ýmsu atriða stefnu-
skrárinnar og þar mun af
nógu að taka. Nefndin á sem sagt að
sjá til þess ásamt stjórn bandalagsins
að stefnuskráin rykfalli ekki, heldur
verði virkt tæki til framgangs þeim
markmiðum sem þar eru fest á blað.
*
Fjárlagafrumvarpið fyrir næsta ár
býr ekki yfir neinum nýjum stór-
tíðindum varðandi tryggingabætur
lífeyrisþega, enda munu margir segja
að sú tíðindagnótt á verri veg sem
þetta ár hefur fært hafi verið meiri en
nóg. Ljóst er að þær skerðingar bóta
sem í gildi gengu á þessu ári þ.e. nið-
urfelling eða lækkun frekari uppbótar
og skerðing vegna fjármagnstekna
munu halda sínu slæma gildi á næsta
ári, enn tilfinnanlegri auðvitað þar
sem þær spanna nú árið allt. Segja má
með sanni að eina von lífeyrisþega um
bættan hag felist í þeim kjarasamn-
ingum sem framundan eru, að ávinn-
ingurþeirramegi aðfullu skila sér yfir
í bótatölur trygginganna. Á því varð
verulegur misbrestur við gerð síðustu
kjarasamninga s.s. áður hefur verið
rakið hér en slíkt má aldrei aftur ger-
ast. Um leið skal á það treyst að laun-
þegahreyfingin standi dyggilega við
bak okkar í því efni og jafnframt að
sama hreyfing knýi á ríkisvaldið, lög-
gjafann að lögfesta á nýjan leik ótví-
rætt ákvæði um tengsl launa og bóta í
stað þess óskapnaðar bráðabirgða-
ákvæðis sem nú er í gildi. Með það í
gildi er það leikur einn að skammta
lífeyrisþegum það eitt sem geðþóttinn
segir til um. Það getur í alvöru talað
ekki verið meining löggjafans.
H.S.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
55