Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1998, Blaðsíða 47

Friðgeir Einar Kristjánsson nemi:
Bundið mál og laust
Formálsorð ritstjóra: Hingað
kom færandi hendi í lok liðins
árs nemi í Starfsþjálfun fatlaðra:
Friðgeir Einar Kristjánsson með
ýmislegt kjarngott í fórum sínum
sem hann sagði velkomið að birta.
Hér koma fyrst stökumar þrjár:
í Gaggó —
Núna leikur lygin spil.
Launmál á Alþingi.
Allt er að fara fjandans til
þó fagurgalinn syngi.
Æskuvinur
Hann fæddist fyrsta
september
fjársjóður af manni.
Já, hann er gull af drottni ger
góðvinurinn sanni.
Stórlæti
Ég vil líf mitt stórt og stærra
stærra en það gerist enn.
Því ég vil lifa hátt og hærra
hafinn yfir aðra menn.
Þá kemur hér að órímuðu
Ijóði Friðgeirs Einars:
Ég
reika um
í flæðarmálinu
öldurnar falla
að fótum mér
spor mín
mást út
í sandinum.
Ég
geng
í fjörunni
öldurnar flýja
fjarlægjast mig
skref mín
vara
um stundarsakir.
Og enn kemur hálfrímað
Ijóð:
Þungbúinn geng ég götuna
einn gegnum líf hins og
annarra.
Regn himnaríkis
rennur niður andlit mitt.
Hreinsar hug minn
hverfur mitt hugarvíl.
Hroki, kergja, heift
herklæðin falla af mér.
Hlýr grætur Guð
glaðnar yfir mér.
Gegnum skýin brýst sólin
stafar geislum frá minni sál.
Gatan er greið
ég geng með æðri mætti.
Að lokum eru hér nokkur sýnis-
horn úr spakmælasafni Friðgeirs
Einars, sem hann vill eflaust ekki
kalla spakmæli, en eru það nú
samt! Og hér koma nokkur spak-
mælanna:
Karlar lofa fjöllyndi kvenna á
meðan þeir líða ekki fyrir það.
Of margar konur hafa aldrei
hugmynd um að þær eru
listaverk en finnst þær vera
myndir til að mála eftir
númerum.
Erfitt er að finna verri
fjandmenn en þá sem keppa
um ástir sömu konu. Þegar
hún hefur hryggbrotið báða
eru betri vinir vandfundnir.
Hjón ættu aldrei að stíga í
vænginn við hvort annað.
Það gerir hjónabandið svo
tilgangslaust.
Ást er einstök. Hjónaband er
allt annað.
Skylda manns er það sem
hann ætlar konu sinni að
gera.
Sumir vita aldrei hvað þeir
eiga að segja. Aðrir segja
aldrei það sem þeir vita.
Það er aðeins eitt betra en
heimskur þingmaður, sagði
stjórnmálamaðurinn, og það
eru heimskir kjósendur. Án
þeirra væri ég ekki á þingi.
Fólk ætti aldrei að taka lífið
alvarlega. Við erum alla ævi
að læra að lifa og hvað svo?
Jú, svo deyjum við.
Friðgeir Einar Kristjánsson.
Hlerað í hornum
Börnin voru búin að vera anzi óþæg
og höfðu fengið kartöflur í skóinn
kvöldið áður. Og ofan í kaupið var svo
fiskur í matinn. Mamma þeirra var að
hvetja þau til að borða vel svo þau
fengju nú ekki kartöflur í skóinn aftur
fyrir að vilja ekki borða. Þá sagði sá
sex ára: “Nú er ekki bara gott að jóla-
sveinninn kemur með kartöflur . Þá
getum við safnað þeim saman handa
þér nreð þessum fiski þínum.”
***
Sá sex ára hafði verið í óþekkara lagi
og um kvöldið grunaði hann að nú
fengi hann kartöflu í skóinn. Hann
fór þess vegna út að glugga og
mamma hans heyrði hann segja:
“Góði jólasveinn. Ef þú verður að
gefa mér kartöflur í skóinn, viltu þá
hafa þær franskar.”
Ráðningar á gátum
frá bls. 46
I. Eva, 2. Tíminn, blöðin dagur og
nótt, 3. Litur og skuggi, 4.
Kindarhorn, 5. Refurinn, 6. Skór, 7.
Kerti. 8, Fall. 9. Koddinn, 10. Nafnið,
II. Hatturinn, 12. Nálin, 13. Una, 14.
Steinn, 15. Stökkva upp á nef sér, 16.
Skeifa, 17. Þegar hann þegir, 18.
Reykurinn, 19. Bókin, 20. Snældan,
21. Tungan.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
47