Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2000, Blaðsíða 23

á lofti er m.a. unnið við að vefa og
reynt að koma framleiðslunni þar
eftir fongum í eitthvert verð. Niðri er
fyrst og fremst um pökkunarvinnu að
ræða: blöð, kort, vörur frá bygginga-
vöruverslunum m.a. smáhlutir ýmsir
settir í poka. Á vinnustofunum er
verið að frá 9-3 og þegar nóg er að
gera eru þeir hressustu og bestu að
allan daginn með venjulegu matar-
hléi. Allir fá þarna sín tækifæri sem
mögulegt er og aðeins þeir allra
lökustu fara ekki á vinnustofurnar.
Þau sem þarna vinna fá svo ákveðna
þóknun fyrir vinnuffamlag sitt. I
sambandi við vinnustofurnar greinir
Kristján okkur frá skiptunum við
Tjaldanes sem einmitt var sagt frá í
heimsókn þangað. Þar er góð sam-
vinna á milli og 3 frá Tjaldanesi
koma í Skálatún og svo öfugt, en
mest eru þetta þeir sömu. 3 sam-
býlisbúar fara svo í vinnu í borginni:
1 í Mylluna, 1 í Plastprent og 1 í
Bjarkarás.
Afþreying er allnokkur og allar
meiri háttar samkomur s.s. jóla-
ball og þorrablót eru heldur betur vel
sóttar og t.d. á þorrablótið mæta
foreldrar og aðrir aðstandendur all-
vel. Heimilisfólk er einnig afar dug-
legt að sækja dansleikina í Árseli og
skemmtir sér þar undurvel.
Flest sumur hefur svo verið farið í
ferðalög en þeim fylgir eðlilega mikil
vinna og mikil fyrirhöfn, en þeim
fylgir líka gleðin góð.
Og ekki má gleyma fullorðins-
fræðslunni en okkur var sýnd stunda-
taflan á síðustu vorönn og á henni
sást að mikið var gjört og margir nutu
enda rnunu yfir 30 Skálatúnsbúar
sækja eitthvað til Fullorðinsfræðslu
fatlaðra.
Kristján kvað þetta einkar dýr-
mætan þátt í starfseminni sem væri
tekið í móti þakklátum huga svo
margra.
Auðvitað er hér um mismikla þátt-
töku að ræða en hennar ríkulega notið
af þeim mörgu sem þangað sækja.
Við Guðríður enduðum svo heim-
sóknina á því að fara í heimsókn á
sambýlið þar sem 11 búa. Við feng-
um íbúana til leiðsagnar sem sýndu
okkur bæði einkaherbergi sín, sam-
eiginlegu aðstöðuna, sólstofuna fall-
egu og baðaðstöðuna.
í einu herberginu búa tvær saman af
þeirri einföldu ástæðu að þær
Margrét og Guðlaug sem þar deila
herbergi vilja ekki aðskildar vera, en
annars eru herbergin u.þ.b. 16 fer-
metrar, eins manns vel búin, og svo
eru tveir íbúar um hverja snyrtingu.
Þama er líka þvottahús og auðvitað
eldhús og borðstofa, allt eins og vera
ber á stóru heimili. Starfsfólkið sér
að miklu leyti um öll verk s.s. þrif og
tiltekt en sambýlisbúar virkjaðir til
þess að taka sem bestan þátt í öllu
heimilishaldi.
Við spurðum Kristján að lokum
hvað hann vildi segja lesendum
okkar. Hann kvað vissulega margt
framundan í málefnum fatlaðra og að
þeim þyrfti svo sannarlega að hlúa
sem allra best. Hann vildi líka alveg
sérstaklega koma því að, hver nauð-
syn væri á kjarabótum til þess fólks
sem starfar að þessum málefnum,
ekki síst hins ófaglærða starfsfólks
sem á hreinum smánarlaunum væri.
Menn yrðu að gjöra sér ljóst hve
gífurlega mikilsverð vinna væri innt
þarna af hendi og spurði svo: Hvað
verður um þetta fólk sem við erum að
hugsa um, ef enginn fæst til að sinna
Hlerað í hornum
Dóttursonurinn spurði ritstjóra:
“Hvað er hægt að gefa manni sem á
alla skapaða hluti?” Það vissi ritstjóri
ekki. “Jú, það er nú einfalt. Þú gefur
honum auðvitað þjófavarnarkerfi.”
Sjónvarpsprédikari vestra messaði
alltaf í kirkju einni og safnaði þar
umönnun þess? Að þessu þyrfti að
hyggja og það strax. Kristján nefndi
einnig hve brýnt væri að veita auknu
fé til viðhaldsframkvæmda, benti
okkur m.a. á heimilið stóra er hýsir
16 og sem sannarlega þyrfti verulegt
viðhald. Vanræksla viðhalds er stór-
varasöm og kemur margfaldlega í
bakið á mönnum og kostar ótrúlega
mikið til framtíðar.
Við Guðríður kvöddum Kristján
með þökk fyrir ljúfa leiðsögn og
fróðleik allan.
Héðan eru heimilismönnum svo og
öllum sem að vinna sendar hlýjar
kveðjur og árnaðaróskir um auðnu-
daga bjarta.
Við látum svo Kristján hafa síðasta
orðið en í blaðagreininni frá 1994
segir hann svo: “Það er von mín að í
Skálatúni eigi þroskaheftir á öllum
aldri skjól enn um langa hríð. Öllum
þroskaheftum á íslandi eru sendar
kærar kveðjur frá Skálatúni, og þeim
óskað Guðs blessunar í bráð og
lengd”.
samskotum fyrir sig og starfið, en
fólk var býsna tregt að gefa. Hann lét
því setja rafskaut í sætin í kirkjunni
og næst þegar hann messaði bað hann
þá að standa upp sem gefa vildu 100
dollara og setti um leið rafstrauminn
á. Af varð gífurleg söfnun því allir
stóðu upp. Þegar fólk gekk út fann
það þrjá Skota sitjandi stjarfa og
steindauða í aftasta sætinu.
H.S.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
23