Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2000, Blaðsíða 33

Ásdís Úlfarsdóttir ritari
Um sj álfstyrkingar-
námskeið fyrir konur
Sjálfstyrkingarnámskeið fyrir
konur, undir stjórn Lydiu
Zijdel, var haldið í sal Crown
Plaza hótelsins í Brussel í Belgíu
fimmtudaginn 2. desember 1999.
Nokkrir tugir kvenna, hvaðanæva að
úr Evrópu, sóttu námskeiðið.
Aðalmarkmið námskeiðsins var að
gera konur meðvitaðar um innri styrk
þeirra, og að benda þeim á leiðir til
að nýta sér hann í daglegu lífi. Nám-
skeiðinu var skipt upp í nokkur verk-
efni, sem öll höfðu mismunandi til-
gang.
Nafnakall. Þetta var leikur sem
miðaði að því að sýna konunum ffam
á mikilvægi þess að láta i sér heyra
þrátt fyrir fötlun þeirra.
Hlutverkaleikur. Tilgangur leiksins
var að gera konunum grein fyrir
hæfileikum þeirra til þess að stjórna
eigin lífi og að efla þannig sjálfs-
traust þeirra.
Samkvæmisleikur. Markmið þessa
verkefnis var að gera þátttakendur
hæfari í félagslegum samskiptum.
Myndband um náin kynni. Mynd-
bandið átti að sýna að fatlaðir geta
stofnað til náinna kynna þrátt fyrir
fötlun sína.
Veggspjaldagerð. Þetta verkefni
miðaði að því að fá konurnar til að
meta stöðu þeirra í nútímasamfélagi.
Ennfremur áttu þær að gera sér grein
fyrir framtíðardraumum sínum og tjá
þá á myndrænan hátt.
Að brjóta múrinn. Tilgangur þessa
leiks var að sýna konunum hversu
sterkar þær geta verið þegar þær
leggja sig fram um það. Leikurinn
sýndi á táknrænan hátt hvernig brjóta
má niður þá múra sem fatlaðir búa
við í nútímasamfélagi.
Persónuleg mörk. Þetta verkefni
Greinarhöfndur ásamt móður
sinni, Margréti Ríkarðsdóttur í
utanlandsferð (ekki þó þeirri sem
greinin fjallar um).
gekk út á það að finna persónuleg
mörk kvennanna á námskeiðinu.
Með persónulegum mörkum er átt
við mörk þess svæðis, sem einstakl-
ingurinn telur sitt eigið og þolir illa
að aðrir ráðist inn á.
Það besta við námskeiðið var hver-
su fjölbreytt verkefni þess voru.
Allir gátu fundið eitthvað við sitt
hæfi. Persónulega fannst mér hlut-
verkaleikurinn einna áhrifaríkastur
vegna þess að tilgangur hans var skýr
og úrvinnslan gagnleg. Aftur á móti
fannst mér veggspjaldagerðin ekki
jafn vel heppnuð að þessu leyti.
Það er tvennt sem að ég myndi helst
vilja gagnrýna varðandi námskeiðið.
í fyrsta lagi hefði verið betra að fá í
hendur dagskrá námskeiðsins áður en
það hófst. Þetta hefði búið þátttak-
endur betur undir það sem í vændum
var og auðveldað mat þeirra á nám-
skeiðinu í Iok þess, t.d. fyrir frásögn
sem þessa. í öðru lagi hefði nám-
skeiðið þurft að standa yfir í tvo daga
til að gefa fólki möguleika á að íhuga
verkefni fyrri dagsins og bera upp
spurningar þeim tengdum.
A heildina litið er ég ánægð með
námskeiðið. Það var lærdómsríkt og
áhugavert en einnig afar krefjandi.
Það var fróðlegt og gagnlegt að kynn-
ast öllum þessum konum, sem voru á
svipaðri bylgjulengd, þrátt fyrir
ólíkan bakgrunn.
Nú eru liðnir átta mánuðir síðan ég
sótti sjálfstyrkingamámskeiðið. Eftir
því sem tíminn líður verður mér sí-
fellt ljósari tilgangur hinna mismun-
andi verkefna námskeiðsins og sé
alltaf betur og betur hvernig þau geta
nýst mér til þess að öðlast innri styrk.
Ásdís Úlfarsdóttir.
Hlerað í hornum
Læknirinn við sjúklinginn: “Það
bezta sem þú getur gjört er að hætta
að reykja og drekka, fara snemma að
sofa og snemma á fætur”. Sjúkl-
ingurinn: “ Og hvað er það næst-
bezta?”
Konan við bóksalann: “Áttu ekki ein-
hverja bók sem segir manni til um
hvernig eigi að skrifa bréf?” “ Jú hér
er ein tilvalin: Listin að skrifa
kurteislega”. “Nei, nei, hún dugar
mér ekki. Ég ætlaði bara að skrifa
manninum mínum”.
“Hún Jóna er sparsamasta kona sem
ég þekki. Hún gaf manninum sínum
pappírsmatardisk og strokleður í jóla-
gjöf”.
Prófessorinn: “Nefndu mér nú nöfnin
á innyflunum?” Stúdentinn þegir.
Prófessorinn: “Þú veizt að þú átt að
hafa innyflin I kollinum”.
Það var á dansleik austur á landi að
draugfullur karl og tannlaus í þokka-
bót ráfaði um framan við sviðið og
sendi hljómsveitinni tóninn: “Getið
þið ekki spilað gömlu dansana helv...
aumingjarnir ykkar”. Söngvarinn var
skjótur til svara og sagði: “Ert þú að
biðja um gömlu dansana og ekki einu
sinni farinn að taka tennur?”
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
33