Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2000, Side 26

STEFNUMÓTUN
í ENDURHÆFINGU
Þverfagleg sýn
Yfirlitsmynd af starfsramma um endurhæfingu
r
4. tölublaði Fréttabréfs Oryrkja-
bandalagsins 1999 var greint frá
samantekt um stefnumörkun í
endurhæfingu og tillögum þ.a.l. sem
Félag íslenskra endurhæfingarlækna
hafði sent frá sér.
A vordögum nú á þessu ári barst
svo hingað á borð glæný skýrsla frá
þverfaglegum vinnuhópi um stefnu-
mótun í endurhæfingu og sýn til
framtíðar. Vinnuhópinn skipuðu þau
Björk Pálsdóttir iðjuþjálfi, Hjördís
Jónsdóttir endurhæfingarlæknir,
Ingibjörg S. Kolbeins hjúkrunarfræð-
ingur, Kalla Malmquist sjúkraþjálf-
ari, Magnús Pálsson félagsráðgjafi,
Sigríður Magnúsdóttir talmeina-
fræðingur, Sveinn Finnbogason stoð-
tækjafræðingur og Tryggvi Sigurðs-
son sálfræðingur.
Af þessari upptalningu má sjá að í
hópnum var til staðar mikil víðtæk
þekking og til viðbótar fjölþætt
reynsla.
Skýrslan er upp á 32 síður í A4
broti og kennir þar margra góðra
grasa. I inngangi segir svo: “Skipu-
lag endurhæfingarþjónustu hefur
verið mikið til umræðu síðustu miss-
eri hér á landi. Ekkert heildrænt
skipulag hefur verið til og er það álit
fagfólks að það hafi komið niður á
þjónustunni”. í kaflanum um hug-
myndafræði er um að ræða skilgrein-
ingu, staðan í dag er tekin út og svo:
“Koma þarf á samstarfi við stéttarfé-
lög og atvinnumarkaðinn um at-
vinnumál skjólstæðinga endurhæf-
ingar en það myndi án efa leysa betur
atvinnuúrræðin og fækka öryrkjum”.
I niðurstöðum segir svo: “að sam-
eiginlega heildarsýn faghópa og ráða-
manna skorti”.
r
Ikaflanum um umhverfið segir svo
í byrjun: “Erfiðlega hefur gengið
að sinna endurhæfingarþörf bráða-
sjúkrahúsanna, sérstaklega á Land-
spítalanum. Engin heildarstefnu-
mótun er fyrir hendi”.
Síðan er vikið að stöðunni í dag og
hver þáttur og stofnun tekin fyrir og
greint frá starfsemi nú í hverju tilfelli
m.a. fjölcla rúma í endurhæfingu.
Aðeins minnt á hér endurhæfingar-
stofnanir eða deildir sem upp eru
taldar og grein gjörð fyrir: Endur-
hæfingardeildir Landspítalans, End-
urhæfingardeild Sjúkrahúss Reykja-
víkur (skýrslan er samin fyrir sam-
einingu), Heilsustofnun NLFI, Krist-
nes og Reykjalundur.
Svo er kafli um heilsugæsluna al-
mennt í landinu, Greiningar- og ráð-
gjafarstöð ríkisins, öldrunar- og lang-
vistunarstofnanir og annars konar bú-
setu s.s. sambýli og áfangastaði. Að
lokum eru svo nefnd dæmi um staði
sem koma að endurhæfingu: einka-
stofur, Gigtlækningastöð Gigtarfé-
lagsins, HL stöðvar í Reykjavík, á
Akureyri og í Neskaupstað, Hæfing-
arstöð á Akureyri, dagvist og sjúkra-
þjálfun MS félagsins, Æfingastöð
Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra og
ýmis sjúkrahús og heilbrigðisstofn-
anir.
Þá er vikið að Tryggingastofnun
ríkisins og heilbrigðis- og
tryggingaráðuneyti, Sjónstöð íslands,
Heyrnar- og talmeinastöð íslands,
gjörð grein fyrir stoðtækjaþjónustu,
geðendurhæfingu og sjúkrahótelum.
I leiðum til úrbóta er vikið að
stjórnsýslunni og nauðsyn skýrrar
stefnumótunar, lögð áhersla á virka
samvinnu og sameiningu milli kerfa
og stofnana og þar segir m.a.: “Kerf-
ismúrar mega ekki koma í veg fyrir
það að skjólstæðingur fái viðeigandi
þjónustu”.
Einnig er fjallað um samvinnu
innan stofnunar.
Annar sérkafli er svo um félags-
kerfið og uppbyggingu þess m.a. fé-
lagsmálastofnanir og svæðisskrif-
stofur og þar segir um ferlinefndir:
“Nauðsynlegt er að ferlinefndir
sveitarfélaga séu virkar”.
Þriðji sérkafli er svo um skóla-
kerfið og þar fjallað sérstaklega um
endurhæfingu eða hæfingu fatlaðra
barna innan skólakerfisins. Þar segir
“að hvar sem er, verði tryggð vönduð
sérkennsla, hæfingar- og endur-
hæfingarþjónusta og annar
stuðningur”:
Fjórði sérkaflinn er svo um at-
vinnukerfið og minnt á fá opinber úr-
26