Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2000, Blaðsíða 54

I BRENNIDEPLI
r
sviptingum efnahagslífsins að
undanfornu hafa þær raddir verið
háværar sem kreijast enn meira
aðhalds í ríkisQármálum á sama tíma
og þeir sem að baki röddunum búa
auka einkaneysluna æ meir með ein-
um eða öðrum hætti.
Ekki skal hér amast við aðhaldi
almennt hjá hinu opinbera, því það er
á hverjum tíma nauðsyn, en að hinu
ber hins vegar vel að gæta á hvaða
sviðum aðhaldið og sparnaðurinn
kemur niður, allt yfir í tilviljana-
kenndan niðurskurð þar sem það
verður helst fyrir hnífnum oft á tíðum
sem helst skyldi verja.
Afgangur á fjárlögum er af hinu
góða, en hann má ekki vera til kom-
inn að verulegu leyti vegna of lágra
heildarframlaga til bráðbrýnna mála-
flokka og verður okkur hér á bæ þá
helst hugsað til ríkisútgjalda vegna
tryggingamála sem hvergi nærri eru
þau sem skyldi og bráðbrýn þörf á því
að nýta hluta hins ríflega afgangs til
þess að bæta alls óviðunandi kjör
lífeyrisþega.
Sömuleiðis eru framlög til Fram-
kvæmdasjóðs fatlaðra skorin svo
rösklega niður að í afganginum ríf-
lega felast í kringum 400 milljónir af
lögbundnum framlögum til sjóðsins.
Og enn klingja aðvörunarbjöllur
því í einhverju aðhaldsálitinu nú
mun m.a. rætt um niðurskurð Fram-
kvæmdasjóðs fatlaðra, þó ekki sé
ljóst hvort það er hinn mikli hefð-
bundni niðurskurður eða hvort nú á
að beita hnífnum enn frekar.
Þegar boðuð er þjóðarsátt um vel-
ferðarsamning, s.s. við þekkjum, þá
verða grundvallaratriði þeirrar þjóð-
arsáttar að vera unandi kjör allra
lífeyrisþega svo og að lögbundnum
framlögum sé skilað í Framkvæmda-
sjóð fatlaðra.
Flvoru tveggja er óhjákvæmilegt ef
boðuð þjóðarsátt á að standa undir
nafni.
Það er einmitt nú lag til að ráðstafa
afganginum að hluta þar sem þörfin
er mest og neyð kallar á að úr sé leyst
sem allra best. Þá en ekki fyrr er unnt
að fara að ræða þjóðarsátt um vel-
ferðarmál á landi hér.
Formaður Gigtarfélags íslands,
Einar Ingólfsson á ágæta forystu-
grein í myndarlegu tímariti Gigtar-
félagsins og ber greinin heitið:
Hverju fær þekkingin áorkað? Þar
rekur formaðurinn hversu mikla
áherslu félagið hefur lagt á að auka
og miðla þekkingu um gigtarsjúk-
dóma og kemur þar m.a. inn á þá
ágætu símaráðgjöf sem félagið
gengst fyrir undir nafninu: Gigtar-
línan. Einar víkur síðan spurning-
unni að almenningi, að gigtsjúkum
sjálfum og svo að heilbrigðisstarfs-
fólki og kemst í svörunt sínum að
þeirri rökréttu niðurstöðu að á þess-
um þrem hópum væri frekar stigs-
munur en eðlismunur, því að lokum
væri það sá gigtsjúki sem nyti árang-
urs af aukinni þekkingu og miðlun
hennar sem bestri hvarvetna um sam-
félagið.
Þetta á auðvitað við um alla sjúk-
dóma og kemur öllum þeim til
góða sem hvers konar krankleiki
herjar á. Og niðurstaðan söm og dag-
ljós alls staðar segir Einar: Aukin
almenn þekking á eðli og afleiðing-
um sjúkdóma verður hinum sjúka
ævinlega til góðs, eflir skilning ann-
arra á líðan hans, hann sjálfur þekkir
betur til ástands síns og betri með-
ferðarúrræði verða til. Hér eru orð í
tíma töluð sem við getum áreiðanlega
öll tekið undir og sagt: Þekking er
nauðsyn, ekki síst þegar um sjúk-
dóma eða fatlanir af þeirra völdum er
að ræða.
r
Uthlutun styrkja Öryrkjabanda-
lagsins til félaga sinna sem
annarra er æ snarari þáttur í rekstri
bandalagsins og einhver sá ánægju-
legasti um leið. Til viðbótar koma
svo styrkveitingar úr sjóðum tveim í
vörslu bandalagsins: Sjóði Odds
Olafssonar og Námssjóði Sigríðar
Jónsdóttur sem fara hækkandi og
veita æ fleirum mikilsverða aðstoð
við þroskandi og gefandi nám í
hinum ýmsu greinum.
Þær eru dýrmætar þakkirnar sem
hér berast á borð frá fólki sem sann-
arlega kann að meta liðveislu sjóð-
anna, þó við kysum að sjálfsögðu að
gjöra enn betur.
Það er ekki síður dýrmætt að sjá
afraksturinn af erfiði þess ágæta fólks
sem er að afla sér menntunar, fyrst og
fremst í þeim tilgangi að bæta og efla
stöðu sína á vinnumarkaði. Það má
fullyrða hér að þar eru sannarlega
mörg ágæt afrek unnin og árangurinn
varðandi vinnumarkaðinn leynir sér
ekki.
• •
Oryrkjabandalagið sjálft leggur
verulega drjúgan hluta sinna
tekna til styrkveitinga til aðildarfé-
laga sinna sem og annarra. Lang-
stærstur hluti fer eðlilega til aðildar-
félaganna sem eru að fást við ótrú-
lega fjölbreytt verkefni sem vissulega
nýtast fólkinu þeirra einkar vel og
efla þau félagslega, gjöra þeim um
leið kleift að auka þjónustu sína við
sitt fólk.
En ekki skyldi því gleymt að ýmsir
aðrir njóta góðs af styrkveitingum frá
Öryrkjabandalaginu og ánægjulegt er
að finna innilegt þakklæti fyrir veitta
liðsemd og þakkarbréfin bera sann-
arlega með sér einlæga hlýju sem
yljar manni um hjartarætur. Þar fær
íþróttasamband fatlaðra eðlilega
mest til sinnar ágætu og þörfu starf-
semi með sínum fjölbreytilegu lit-
brigðum.
En svo nefnd séu skýr dæmi um
fjárstuðning frá bandalaginu nú á
þessu ári þá fengu hin ýmsu félög og
hópar styrki til starfsemi sinnar, mis-
mikla að sjálfsögðu og skal hér
aðeins nefna þá sem drýgst fengu s.s.
Halaleikhópinn, BUSLARA Sjálfs-
bjargar, Ferðafélagið Víðsýn (gestir
Vinjar, athvarfs fyrir geðfatlaða),
Atak, félag þroskaheftra og Félag
áhugafólks um Downs heilkenni.
Oft getur tiltölulega smá upphæð
komið að góðum notum og má þar
nefna það fólk sem myndin á næstu
síðu lýtur að og sendi hingað hjartans
þakkir fyrir stuðninginn, gestir og
starfsfólk Dvalar, athvarfs fyrir geð-
fatlaða í Kópavogi og var þó aðstoðin
við þetta ágæta fólk ekki mikil í auði
talin en kom sér virkilega vel að
sögn.
54