Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2000, Blaðsíða 13

Greinarhöfundur tekur sér tíma til að finna ilm rósarinnar.
þurftu að fara inn bakatil, fram hjá
allri röðinni. Maður gæti ábyggilega
vanist því að þurfa ekki að bíða í bið-
röðum. Einnig keyptum við fjór-
menningarnir okkur regnhlífar, sem
að reyndar voru notaðar sem sól-
hlífar, enda hitinn á milli 30 og 35° á
celsíus. Við hljótum að hafa prófað
öll tækin nema eitt og hittist svo allur
hópurinn við einn matsölustaðinn á
áður umsömdum tíma.
Á þriðjudeginum 20. voru 4 af
leiðbeinendunum í fríi en hinir fengu
heimsókn frá dönsku „Sjálfsbjargar-
félagi”, nema hvað smá misskiln-
ingur hafði verið um aldurinn á hópn-
um, en í danska hópnum var ein
nafna hennar Lindu leiðbeinanda.
Farið var í ratleiki og svo var Dönun-
um boðið í grillveislu og í miðri
veislu kom enginn annar en Nolli til
að vera með okkur það sem eftir lifði
ferðarinnar. Fyrr um daginn var farið
með einn ungling og einn leiðbein-
anda til læknis, vegna ofnæmis fyrir
flugnabiti og flensu. Farið var í að-
Hlerað í hornum
Sá litli sex ára var hræðilega blót-
samur og móðir hans var í hreinum
vandræðum með hann. Nú var sá litli
boðinn í afmælisveislu til vinar síns
og mamma hans bað hann þess
lengstra orða að bölva nú ekki. Hún
væri búin að biðja mömmu vinarins
að hafa gætur á honum og ef hann
byrjaði að bölva þá ætti hún hreinlega
að reka hann heim. Eftir örstutta
stund kom svo strákur heim og móðir
eins meiri tennis o.fl. fyrir háttinn.
Á miðvikudeginum 21. fóru aðrir
4 leiðbeinendur i frí og fóru hinir í
gönguferð í búð og keyptu sér eitt-
hvað svalandi í þessum kæfandi hita.
Um kvöldið voru unglingarnir með
kvöldvöku, hvert hús var með sitt at-
riði; leikþátt, söngatriði og “action-
ary”.
Fimmtudaginn 22. var farið í
verslunarferð til Árósa þar sem
verslað var fyrir misjafnlega mikið.
Hópurinn skipti sér í nokkurn veginn
sömu hópa og við höfðum gert í Leg-
ólandi og skemmti hópurinn sem ég
var í, sér mjög vel við þessa versl-
unarferð, sem annars gekk frekar
hægt en... það voru útsölur út um allt
„26. viku útsölur”. í Árósum fórum
við líka í ráðhúsið þar sem ég fékk
áminningu fyrir að sýna kunnáttu
mína í að spila leikskólalögin á risa-
stóran flygil í miðrými ráðhússins.
Á föstudeginum 23. var ég kom-
inn með yfir 20 skordýrabit á fæturna
hans tók á móti honum þung á brún
og spurði: “Gastu ekki stillt þig í
veislunni drengur?” Þá svaraði hann:
“Það var engin veisla. Helv... veisl-
an er ekki fyrr en á morgun.”
***
Úr jarðarfararauglýsingu eiginmanns
um eiginkonuna: Blóm eru allra vin-
samlegast afþökkuð. Hún hafði of-
næmi fyrir þeim.
Litli strákurinn kom himinlifandi til
föður síns er hann kom heim úr vinn-
og þar af var komin ígerð inn að beini
í eina af þeim. Sökum þessa var ég
sendur til læknis sem bólusetti mig
við stífkrampa ofl. Auk þess voru 3
leiðbeinendur í fríi, en fyrirskipan-
irnar frá lækninum voru að ég ætti að
liggja með tærnar upp í loft allan
daginn ef ég ætti að eygja von um að
geta gengið næsta dag og þar sem ég
er þaullærður í skyndihjálp kom
ekkert annað til greina en að hlýða,
þannig að það sem hinir gerðu þenn-
an dag fór að mestu leyti fram hjá
mér, en það var að taka til í húsunum.
Á laugardeginum 24. var byrjað á
að ganga frá húsunum og gera allt
klárt fyrir brottför. Við lögðum af
stað til Köben strax eftir morgunmat
en að þessu sinni voru allir vakandi
þegar farið var yfir Stórabeltisbrúna.
í Kaupmannhöfn var byrjað á að fara
á Hard Rock, þar sem þeir elska alla
og þjóna öllum. Eftir Hard Rock
fengu allir dagspassa í tívolíið og sem
fyrr skipti hópurinn sér í smærri hópa
og fór hópurinn minn í öll hræði-
legustu tækin. Hrikalegasta tækið
var án efa „gullturninn”, sem er 65
metrar í frjálsu falli. Eini gallinn er
sá að þeir sem eru í hjólastól geta
ekki farið í þetta tæki. Einn ungling-
urinn þurfti að fara á undan hinum út
á flugvöll þar sem hann var að fara til
föður síns sem býr í Danmörku. Við
hin fórum öll saman í flugvélina og
kvöddum Danmörk, Bryndísi og
Nolla með tárin í augunum eftir
vægast sagt frábæra viku þar sem
allir höfðu skemmt sér hið besta en
sumir kynntust hamingjunni fyrir al-
vöru.
Lárus Lúðvík Hilmarsson
leiðbeinandi í
Besta Unglingastarfi
Sjálfsbjargar, Landssambands.
BUSL
unni og sagði: “Nú er amma alveg
hætt að naga á sér neglurnar.” “Það
þykja mér tíðindi”, sagði faðirinn.
“Já, ég faldi fölsku tennurnar henn-
ar”, svaraði stráksi þá.
***
Sá sjö ára spurði móður sína alveg
upp úr þurru: “Mamma, hvenær deyr
pabbi?” Mainman brást ókvæða við
en þá sagði sá litli: “Sko, mér finnst
pabbi ekkert leiðinlegur, ég bara
spurði”.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
13