Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2000, Blaðsíða 42

r
Oskar Björnsson, Neskaupstað:
SÖGUR AF
SMÁFÓLKl
Formálsorð ritstjóra: Frá
honum Óskari Björnssyni í
Neskaupstað fékk ritstjóri frá-
bæra sendingu á sumardögum.
Vissulega er það rétt hjá Óskari að
alltof mikið af
Hlerað í hornum
er af fullorðnum
og fyrir full-
orðna, en Óskar
bætir hér bæri-
lega úr. En í stað
þess að setja
þetta í safnið
þykir ritstjóra rétt
að birta þetta
kærkomna tilskrif
sérstaklega með aðfararorðum Ósk-
ars. En vonandi berast Óskari með
vestanblænum hlýjar þakkir mínar og
svo auðvitað lesenda. Megið þið sem
ég mæta vel njóta. Og síðan bréfið í
heild:
Heill og sæll. Fyrst af öllu vil ég
þakka fyrir blað ykkar, sem við
fáum sent. Það fyrsta sem ég les er
“Hlerað í hornum”, mér til mikillar
ánægju. Mest hefur verið fjallað um
fullorðna og því langar mig til að
koma með tillögu. Væri ekki hægt að
taka yngstu borgarana fyrir, því frá
smáfólkinu koma oft ífábær gullkom.
Reyndar er hraðinn það mikill á
öllu í dag, að enginn hefúr lengur
tíma til að hlusta á þau yngstu, nema
þegar maður er kominn á eftirlaun, þá
getur maður farið að hlusta á barna-
börnin. Ég hef gert ofurlítið að því
að rifja upp sniðug tilsvör og annað
hjá þeim yngstu. Nokkur sýnishorn
mun ég nú koma með:
Sonarsonur okkar, sem er tveggja
ára síðan í desember, hefur stundum
sofið hjá okkur, þegar mamma hans
hefur verið að vinna. Fyrir utan
mjólk gefúm við honum oftast djús
frekar en gos. Eitt sinn kom frændi
hans í heimsókn þegar sá litli kom
nývaknaður fram í eldhúsið. Frænd-
inn býður honum góðan dag og tekur
sá stutti undir það. Þá spyr frændinn:
“Er bleyjan þung?” Stráksi kveðurjá
við því. Síðan spyr frændinn: “Og
hvað er í bleyjunni?” Þá svarar sá
stutti: “Djús”.
Eins og önnur börn á hann mikið af
leikföngum og ef þau brotna lími ég
þau gjama saman. í húsinu heima hjá
honum eru stigar sem eru handriðs-
lausir. Mamma hans segir eitt sinn
við hann: “Þú verður að passa þig á
stigunum, því þú gætir dottið og
brotnað í þúsund mola, og ég vil ekki
eiga strák sem er í þúsund molum”.
Þá segir sá stutti: “Það er allt i lagi þó
ég brotni, afi getur bara límt mig
saman”.
Eitt sinn var ég á göngu með
honum og þurfti hann að stansa til að
horfa á fugla, sem voru stutt frá fjöru-
borðinu. Ég segi svona að gamni
mínu við hann: “Hvar ætli fuglarnir
læri að synda, ætli þeir læri í sund-
lauginni?” Þá segir sá litli: “Nei, afi,
í sjónum”.
Fyrir mörgum árum var annar
sonarsonur mikið hjá okkur. Þegar
hann var á fjórða ári var ég á göngu
með honum og þá kastar hann sér
skyndilega í götuna. Ég spyr hann
hvort hann sé orðinn þreyttur. Þá
svarar sá stutti: “Nei, afi, ég er alveg
orðinn bensínlaus”.
Þegar hann var svolítið eldri kom
hann eitt sinn með mér í búð. Ég
keypti m.a. sígarettur. Þegar við
vorum á leið heim byrjar sá stutti að
tala. “Það er óhollt að reykja, lungun
skemmast og húðin verður ljót. En
það versta af öllu er, að sálin getur
orðið svört”. Ég sagði mömmu hans
ffá þessu og sagði hún mér að þetta
hefði hann allt ffá sér, nema þetta
með sálina, það kannaðist hún ekki
við.
Stundum þegar ég var að stytta
þeim litla stundir kom það fyrir að
eitthvað misheppnaðist og þá sagði
ég oft: “Þar lágu danir í því”. Einn
dag þurfti ég að fara í búð rétt fyrir
lokun og tók stráksa með mér, en
þegar við komum að búðinni var búið
að loka. Ég segi við þann litla:
“Þetta var nú verra”. Þá segir sá litli:
“Þar lágu danir í því”.
Ein systurdóttir mín sem var þá
fjögurra ára fór oft með mömmu
sinni í heimsókn til konu í næsta húsi.
Eins og gengur fengu þær kaffi og
aðrar góðgerðir. Þegar kvatt var
þakkaði mamma hennar alltaf fyrir
kaffið. Eitt sinn var farið í heimsókn
til sömu konu, sem stóð þá í hrein-
gerningum og var því ekki boðið upp
á kaffi í það skipti. Þegar mamma
telpunnar kveður, snýr sú litla sér við
í dyrunum og segir hátt og skýrt: “Og
takk fyrir kaffið”.
Þessi litla stúlka var eitt sinn í öku-
ferð með foreldrum sínum og var
ekið eins og leið liggur inn í sveit.
Þegar bíllinn hafði farið nokkurn spöl
sáust tvær persónur í fjarska á veg-
inum. Þá segir sú litla: “Þarna eru
strákur og stelpa”. Fólkið stóð kyrrt
á götunni og þegar bíllinn nálgaðist
meir hrópar sú litla upp: “Nei, þetta
eru maður og kona”. Enn er haldið
áfram og er bíllinn kominn að fólk-
inu. Um leið og bíllinn rennur ffam-
hjá því hrópar sú litla upp: “Nei,
þetta eru kall og kelling”.
Lítill frændi minn sá mig kveikja
mér í sígarettu og spyr: “Reykir þú
frændi?” Égjátaþví. “Oh my God,”
segir þá sá litli.
Þegar einn af sonum okkar var lítill
bað hann mömmu sína um mjólk með
þessum hætti: “Mamma, viltu gefa
mér glas af mjólk, í bolla”.
Lítil stúlka var í leikskóla og fengu
börnin að fara í kirkju dag einn.
Þegar mamma hennar sótti hana í
leikskólann spurði hún þá litlu hvað
Óskar
Biörnsson
42