Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2000, Blaðsíða 43

Kyiming
fr amkvæmdastj óra
Hvað er framundan?
Formálsorð: Hér á eftir fer
fram kynning á nýjum
framkvæmdastjóra Alnæm-
issamtakanna. Um leið víkur Arn-
dís að því sem efst er á baugi hjá
samtökunum.
En gefum
henni orðið:
r
Eg, Arndís
B j ö r k
Andrésdóttir,
fæddist í
Reykj avík
þann 15. des-
ember 1970.
Þegar ég var
níu ára fluttist íjölskyldan til Nes-
kaupstaðar. Þar varð mótun mín í
verkamannaíjölskyldu í sjávar-
plássi.
Eftir stúdentspróf frá Mennta-
skólanum á Egilsstöðum 1991 fór
ég til Bandaríkjanna og var þar í
tvö ár og þegar ég kom heim fór ég
í Háskólann og nam guðfræði í
nokkur ár eða þar til ég eignaðist
dóttur mína Huldu Rós sem nú er
þriggja ára, svo fæddist Gunnar í
fyrra og þegar fæðingarorlofinu
lauk ákvað ég að reyna við vinnu-
markaðinn. Þannig endaði ég hér
hjá Alnæmissamtökunum í mars í
75% starfi, alúðlegasta vinnustað
sem ég hef verið á.
Hér hjá Alnæmissamtökunum
er heilmikið um að vera,
hingað til hefur starfsemin aðallega
falist í því að veita smituðum og
aðstandendum stuðning, sem við
munum áfram gera. Vegna nýju
lyljanna sem komu á markaðinn
1996 hafa margir öðlast aukinn
þrótt og sumir jafnvel getað farið út
á vinnumarkaðinn aftur hluta úr
degi, það eru mjög góðar fréttir.
Aðrar fréttir, ekki svo góðar eru að
sífellt fleiri smitast af HIV veirunni
og þar sem engin lækning er til
viljum við beita kröftum okkar í
auknum mæli að forvörnum.
Nú í haust munum við í samstarfi
við SAMFÉS, samtök félagsmið-
stöðva, og jafnvel fleiri aðila,
hrinda af stað stórátaki í for-
vörnum um allt land. Svona átak
var í Reykjavík fyrir nokkrum
árum sem heppnaðist mjög vel og
er alveg kominn tími á nýja her-
ferð. Framtíðarsýnin er svo að
halda svona átaki rúllandi annað til
þriðja hvert ár því umræðan má
aldrei lognast út af. Ég tala nú ekki
um ef við fáum félög eins og Sam-
tök um ótímabærar barneignir í lið
með okkur og getum tekið kynlíf
fyrir í heildarmynd sinni; það
jákvæða og fallega við kynlífið,
hugsanlegar afleiðingar þess og
hvernig koma má í veg fyrir þær.
Það er alveg sjálfsagt að nota
smokkinn, og það er sjálfsagt fyrir
bæði stráka og stelpur að eiga
hann, og það er allt í lagi að segja
nei.
Með kveðju
Arndís Andrésdóttir.
Arndís Björk
Andrésdóttir
hún hefði nú séð í kirkjunni. Þá
svaraði sú litla: “Ég sá kall með
skegg”. Og þá spyr mamman: “Og
hvað gerði nú þessi kall?” Þá svaraði
sú litla: “Ja, hann gat nú ekkert gert,
því það var búið að negla hann á
spýtu og hengja upp á vegg”.
Ég fór oft með einum sonarsyni
okkar í gönguferðir um göturnar og
fundum við oft krónupeninga. Einn
daginn fundum við óvenju marga
peninga, en daginn eftir engan. Ég
segi við þann stutta: “Þetta er merki-
legt, í gær fundum við marga pen-
inga, en nú finnum við enga”. Þá
segir sá litli: “Já, afi, svona er lífið”.
Lítil stúlka var í heimsókn hjá
ömmu sinni. Amma þurfti að sópa
gólfið en sópurinn var niðri í kjallara.
Amman bað þá litlu að sækja hann
þangað og færa henni. Litla stúlkan
segist ekki fara þangað, því það sé
svo dimmt. Amman segir þá: “Þú
þarft ekki að vera hrædd við að fara
ofan í kjallarann, því Guð er þar og
passar þig og hjálpar”. Litla stúlkan
gengur að stiganum sem lá niður í
kjallarann og fer tvær tröppur niður,
stansar þar og kallar niður: “Guð,
fyrst þú ert þarna niðri, viltu þá ekki
rétta mér sópinn”.
Lítill strákur var í leikskóla og var
honum m.a. sagt að Jesús væri alltaf
hjá honum og hann passaði hann og
hjálpaði þegar þess þyrfti. Eitt sinn
þegar stráksi var heima hjá sér, þurfti
hann að fara á klósett. Mamma hans
fór með hann þangað, kom honum
fyrir og bað hann að kalla fram í eld-
hús þegar hann væri búinn. En af
stráksa er það að segja að hann dettur
tvöfaldur ofan í skálina og hrópar á
hjálp, en bætir svo við: “Mamma,
hvar er Jesús nú?”
Þegar við þurftum að skipta yfir í
rafmagnskyndingu í húsinu okkar,
varð auðvitað að brjóta niður reyk-
háfinn á húsinu. Einn sonarsonur
okkar var hjá okkur meðan þetta var
gert og fylgdist með af mikilli at-
hygli. Svo þegar reykháfurinn var
fallinn, segir sá stutti við mig. “Afi,
nú verður amma sko að hætta að
reykja”.
Óskar Björnsson
Hlerað í hornum
Heyrt á vinkvennaspjall. “Heldurðu
að maðurinn minn hafi ekki unnið
ferð til Kanaríeyja fyrir tvo. Hann fór
tvisvar”.
Maður sótti um starf og stúlkan
pikkaði allt inn á nýjustu tölvu. Hann
dáðist að flýti hennar en hún svaraði:
“Já þetta er sko hraðvirk tölva”, en
bætti við “þú færð svarið eftir svona
4-6 vikur”.
Kona ein segir frá: Mikið varð ég
glöð þegar Kalli minn bað mig um að
fá að sjá giftingaralbúmið okkar en
við höfðum þá verið gift í 30 ár. Ég
spurði hann hvað hann ætlaði að sjá
en rnikil urðu vonbrigði mín, þegar
hann svaraði: “Ég ætla að sýna
strákunum myndina af sportbílnum
sem ég átti þá”.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
43