Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2000, Blaðsíða 37

rétt að greina í stuttu máli þó frá
þessum tillögum.
Megintillagan er svohljóðandi orð-
rétt: Hið opinbera kanni hagkvæmni
þess að hverfa frá niðurgreiðslu lána
vegna leiguhúsnæðis og frá því að
eiga og reka leiguhúsnæði í eigin
nafni. Lánskjör til leiguhúsnæðis
taki mið af þeim vaxtakjörum sem
íbúðalánasjóði bjóðast hverju sinni
með sölu húsnæðisbréfa.
í stað niðurgreiðslna á lánum til
leiguhúsnæðis og á rekstrarkostnaði
verji hið opinbera sambærilegu fjár-
magni á ári hveiju til:
hcekkunar á húsaleigubótum til að
mœta auknum kostnaði leigjenda.
Stofnstyrkja sem renni til leigufé-
laga á vegum sveitarfélaga og til
félagasamtaka, einstaklinga og
fyrirtœkja sem eiga og reka sérhœft
leiguhúsnceði, t.d. fyrir námsmenn,
aldraða, fatlaða og öryrkja.
í viðbótartillögum eru lagðar til sér-
stakar tímabundnar aðgerðir þar sem
veruleg þörf er á leiguhúsnæði:
auknar lánsheimildir íbúðalánasjóðs,
auknir lánamöguleikar fyrir einstakl-
inga, félagasamtök og fyrirtæki,
tímabundið stofnframlag frá hinu
opinbera til ákveðinna aðila o.s.frv.
Endurskoðun húsaleigubóta og
skattlagning þeirra skoðuð. Ráðgjöf
til sveitarfélaga og félagasamtaka
verði efld og svo mætti áfram telja.
Fyrir öryrkja er mikil nauðsyn að
markvissar aðgerðir komi til í þess-
um efnum svo stór hluti þeirra sem
sér enga aðra leið færa en leigu-
markaðinn.
r
Istuttu spjalli
við Önnu
Ingvarsdóttur
vildi hún einkum
að þetta kæmi
fram: Hér að
framan hefur ver-
ið gjörð grein
fyrir meginefni
þess nefndar-
starfs sem unnið
var. Ljóst er að viðfangsefni nefnd-
arinnar var viðamikið og vandasamt.
Heildarkönnun sú sem gerð var á
þörf leiguhúsnæðis var hin ágætasta,
þar sem bæði sveitarfélög og félaga-
samtök komu að upplýsingagjöf, þó
eflaust hafi hún ekki verið tæmandi.
Þarna er að finna miklar og þarfar
upplýsingar, enda einn meginþátta
nefndarstarfsins að koma þeim á
framfæri við þá sem þessum málum
stjórna.
Ég hefði allt eins vel getað séð aðra
leið til úrlausnar en þá sem megin-
tillagan gerir ráð fyrir. Sú tillaga er
vænleg til árangurs ef framkvæmd
hennar verður sú sem drög eru lögð
að og það tryggt um leið að hún taki
til allra þátta málsins.
Það sem öllu máli skiptir í fram-
tíðarmeðferð mála er að hagur leigj-
enda verði í engu fyrir borð borinn,
enda hlýtur markmiðið að vera það
að sjá hag þeirra enn betur borgið.
Með þessum orðum Önnu segjum
við amen eftir efninu.
H.S.
Anna
Ingvarsdóttir
Björn G. Eiríksson:
Skýjadans
(brot)
Sólin er að hníga til viðar og
varpar síðustu geislunum yfir
móður jörð, sem böðuð er gull-
litri og rauðri glitblæju.
Skýin eru glóbjört eins og rauða-
gull. Árnar niða
kyrrlátlega í
kvöldkyrrðinni,
en lækirnir seytla
fram af hamra-
stöllunum og
mynda silfur-
skæran klið, eins
og ótal litlum
Björn G. silfurbjöllum
Eiríksson værj samhringt.
Fjallsvalinn
hvíslar lágvær í blöðum trjánna og
bylgjar græn grösin á enginu. Nokk-
ur laufblöð, rauð og gul, falla til jarð-
ar, það eru merki haustsins. Sumarið
er vikið og bráðum kemur veturinn
og leggur hvíta, nákalda líkblæju yfir
allt.
Vetrarkvíðinn er farinn að gjöra vart
við sig í brjóstum litlu sakleysingj-
anna, sem flögra til og frá, þúfu af
þúfu, grein af grein.
í fjarlægð heyrist gagg í tófu og
jarm í einmana lambi, sem leitar að
móður sinni og jarmar því svo sáran.
r
Ottan færist yfir. Allt hljóðnar, en
tvö eru þau er vaka, þótt aðrir
sofi, karl og kona, elskendur sem
verða að skilja, ást þeirra er í mein-
um.
Tvær verur koma og fara en hittast
af tilviljun á lífsleiðinni, þær þrá hvor
aðra en er meinað að njótast. Elsk-
endurnir ganga hlið við hlið og
haldast í hendur. Þau þurfa ekki orð
til að tjá tilfinningar sínar. Þögnin er
þeim nóg.
Hann fylgir henni yfir ána, þar
kveðjast þau heitt og innilega, þannig
geta aðeins þau kvaðst er unnast.
Hún veifar til hans hendinni um
leið og hún hverfur fyrir næsta leiti.
Hann stendur lengi í sömu sporum og
starir í áttina, þar sem hún hvarf
seinast. Skyldu þau eiga eftir að sjást
aftur eða skyldu þau aldrei sjást
framar? Það eru svo margir sem
koma og fara, heilsast og kveðjast,
þrá hvort annað, en sjást - aldrei
framar.
Hann snýr við, gengur hægt og
þreytulega heim á leið, það
liggur ekkert á - enn er góð stund til
morguns.
Sólin er fyrir löngu hnigin til viðar.
Það hvílir rökkurskuggi yfir öllu,
ekki aðeins yfir móður jörð, heldur
einnig yfir einmana sál. Það er eins
og þetta tvennt samlagist hvort öðru,
enda er það líka undarlega skylt og
furðu ólíkt þó.
Hvort tveggja hefur misst sitt
fegursta, annað aðeins um stundar-
sakir en hitt e.t.v. um aldur og ævi?
Skýin eru eins og dökkar flygsur sem
hanga á himninum og koma fram í
ýmsum myndum- og það sumum æði
skringilegum. Það er eins og þau séu
í kapphlaupi hvert við annað um það
að taka á sig hinar fjölbreytilegustu
myndir.
Já, það er sannarlega skýjadans.
Björn G. Eiríksson.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
37