Íþróttablaðið - 01.05.1978, Blaðsíða 51

kki sé meira sagt. Stjórnin þar á sér marga and-
egar færi gefast. Margir óttast að skæruliðar láti til
tendur, og lögregla og her hefur mikinn viðbúnað.
Sovétmenn eiga erfitt með að kyngja
því að þeir eigi ekki betri lið en t.d.
Mexikó, íran og Túnis, sem öll taka
þátt í keppninni í Argentínu. En það
hefur verið talið knattspymunni til
framdráttar að fulltrúar allra heims-
álfa tækju þátt í lokaslagnum, og víst
er að keppni þessi hefur öðru fremur
orðið til þess að glæða knattspymu
UNDIXL
Þetta eru ekki fullorðnir menn í byssuleik, heldur hermenn Argentínustjórnar vopnaðir
sjálfvirkum hríðskotarifflum og sérþjálfaðir til þess að gæta knattspyrnuvalla og knatt-
spyrnumanna meðan á HM stendur í sumar.
hjá fjölmörgum þjóðum, þar sem
íþróttin hefur átt fremur erfitt upp-
dráttar til þessa.
Frá því að ákveðið var að loka-
keppnin færi að þessu sinni fram í
Argentínu hafa ýmsar blikur verið á
lofti. Stjómmálaástand þarlendis hef-
ur verið ótryggt í áraraðir, og margir
hafa óttast að til tíðinda kunni að
draga meðan á heimsmeistarakeppn-
inni stendur og athygli alheimsins
beinist til Argentínu. Allt fram á síð-
ustu stund voru nokkrar þjóðir sem
þátttökurétt áttu í keppninni óráðnar
hvort senda ætti liðin til Argentínu og
vom Svíar þar fremstir í flokki. Staf-
aði óákveðni þeirra reyndar ekki af
ótta, heldur miklu fremur af því að
talið var hyggilegt að mótmæla
stjómarfarinu í Argentínu með því að
hætta við þátttöku í keppninni.
Oft virtist svo að hætta yrði við að
hafa keppnina í Argentínu, en forseti
FIFA, alþjóðasambands knattspyrnu-
manna, Brasilíumaðurinn Joe Hvae-
lange, hafði lofað Argentínumönnum
keppninni, gegn stuðningi í stjórnar-
kjöri í FIFA og greinilegt var að hann
lagði frá fyrstu tíð mikla áherzlu á að
geta staðið við það loforð. Sendinefnd
á sendinefnd ofan var send til landsins,
til þess að kynna sér ástandið og und-
irbúning Argentínumanna fyrir
keppnina og sýndist þar sitt hverjum.
Víst er að varúðarráðstafanir vegna
hættu á hefndarverkum verða þarna
meiri en nokkru sinni fyrr í íþrótta-
sögunni, og er þó erfitt að ímynda sér
að unnt sé að gera meira en Þjóðverjar
gerðu þegar heimsmeistarakeppnin
fór þar fram 1974, er þeir skriðu jafn-
vel eftir klóakrörum Olympíuleik-
vangsins í Miinchen fyrir úrslitaleik-
inn, til þess að fullvissa sig um að þar
hefði ekki verið komið fyrir sprengj-
um.
Finnst raunar mörgum hart að-
göngu að svo skuli komið í íþróttum
að jafnvel knattspymuleikir geti ekki
farið fram nema kalla þurfi út herlið,
en hinir skelfilegu septemberdagar á
Framhald á bls. 85
51