Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.03.1969, Qupperneq 7

ELDI SLÁTURKÁLFA 5
Gólf braggans var úr steinsteypu, og var
kálfastíunum komið fyrir á því miðju, hlið
við hlið í einni röð. Hver stía var aðeins
fyrir einn kálf, og var flatarmál hennar
145x55 cm, en hæð 110 cm. Stíurnar
mynduðu allar eina heild og stóðu á fót-
unr, svo að undir þær varð 45 cm haf. Var
því mjög auðvelt að ganga umhverfis stí-
urnar og hreinsa undan þeim. Botnar stí-
anna voru úr I14" rimlum og bil milli
þeirra 2.9 cm. Burðarbitum var komið fyrir
undir skilrúmum. Rimlarnir héldust allvel
lueinir, og ekki óhreinkuðust kálfarnir
neitt af þeim. Hver stía var heilklædd, en
skilrúmin milli þeirra felld i gróp, svo að
auðvelt var að hækka þau eða fjarlægja
eftir vild. Yfir stíunum, frá þeirri fyrstu til
þeirrar síðustu, gekk burðarás, er bar uppi
reizluna, sem kálfarnir voru vegnir með,
og mátti því renna Jienni milli stíanna og
vigta livern kálf í sinni stíu.
Á enda hverrar stíu var gat, 26x24 cm,
með renniloki. Niður undan gatinu var
borð eða sylla, þar sem hægt var að skorða
drykkjarföturnar, en kálfarnir stungu liaus-
unum út í gegnum götin til að drekka.
Milli mála voru rennilokin fyrir götunum
og kálfarnir þá í hálfrökkri.
í bragganum var bæði vatn og rafmagn.
Þó fékkst rafmagn ekki tengt við raflögn
braggans fyrr en 24. júní, eða mánuði eftir
að tilraunin hófst. Reynt var að hita upp
með kosangastækjum, en það gat ekki
hindrað, að hitasveiflur urðu nokkrar, og
mun hitinn hafa sveiflazt oftast milli 12°—
15° C. Var því oft svalara á kálfunum en
æskilegt hefði verið og nokkuð misheitt
vegna tíðra veðrabrigða um þetta leyti. Má
í því sambandi benda á, að stíurnar voru
það þröngar, að kálfarnir gátu lítið hreyft
sig. Ekki varð þess þó vart, að kálfarnir
liðu nokkuð við þetta. Eftir að raflögnin
komst í lag, var hitinn í bragganum stöð-
ugt um 16°—18° C.
Fóðrun kállanna var frá upphafi ákveðin
þannig, að notuð var blanda af tveimur
hlutum undanrennudufts og einum hluta
nýmjólkurdufts. Þurrmjólkin var hrærð út
í hæfilegu vatni, og fór þurrefnismagn
drykkjarins heldur vaxandi eftir því, sem
á leið tilraunina. Kálfarnir fengu A-víta-
mín og voru sprautaðir með D- og E-víta-
míni í upphafi tilraunar, samkvæmt fyrir-
mælum Tilraunaráðs, en þegar á fyrsta
sólarhring, eftir að þeir komu á búfjár-
ræktarstöðina, fengu þeir allir skitu. Var
þeim þá gefið terramycin, en án árangurs,
og síðar var jteim gefið súlfalyf að ráði
dýralæknis, ein matskeið kvölds og morg-
uns ásamt tveimur matskeiðum af krít, en
ekki bar það heldur teljandi árangur. Var
Jrá liorfið að jiví að gefa kálfunum ný-
mjólk urn skeið (sjá töflu I), en ekki
drukku jieir hana vel, fyrr en bætt var í
hana dálitlu undanrennudufti. Fengu kálf-
arnir þá í nokkra daga 3i/2 1 af nýmjólk,
50 g af undanrennudufti og um 1—11/2 1
af vatni. Lagaðist skitan þá dálítið, en ekki
til fulls, og höfðu kálfarnir allir meiri og
minni skitu allt tilraunaskeiðið, án þess að
jiað virtist Jió valda Jieim nokkrum telj-
andi óþægindum. Þvert á móti voru þeir
mjög frísklegir, mjúkir og sléttir á hár og
virtust aldrei hafa verki, en nokkur vind-
gangur fylgdi stundum með saurnum.
Þurrmjólkurgjöfin var svo aukin smám
saman, en nýmjólkurgjöfin minnkuð, og
eftir 20. júní var henni alveg lokið (saman-
ber töflu I). Undir lok júlímánaðar bar
dálítið á því, að kálfarnir sleiktu sig og
milligerðirnar og voru órólegri en áður.
Engra annarra breytinga varð þó vart.
Tafla I sýnir fóðurgjöfina á hverjum
tíma. Með þurrmjólkurmjöli er átt við
lilöndu af undanrennu- og nýmjólkur-
mjöli í hlutföllunum 2:1. Þess ber þó að
gæta, að dagana 4.—13 júní var aðeins not-
að undanrennuduft saman við nýmjólkina.
Þetta nam þó ekki nema 850 g á kálf, og
er sleppt að taka jrað til greina á töflu
I og II. í 5. dálki töflu I er tilgreint í
lítrum, hve mikið hver kálfur fékk á dag