Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.03.1969, Blaðsíða 28

26 ÍSLENZKAR LANDBUNAÐARRANNSÓKNIR
þurrmjólk þá, sem við flytjum nú út, á
Jjennan hátt.
Augljóst virðist, að auðvelt er að ala ís-
lenzka kálfa á Jiann hátt, sem gert hefur
verið í tilraununum, að minnsta kosti til
3y2 mánaðar alclurs.
Kálfar, aldir á þennan hátt, skila mjög
vel lögðuðum skrokkum og mjög fallegu
og Ijúffengu kjöti.
Ekki verður af tilraununum ráðið, að
naut Jiau, sem kálfarnir voru undan, hafi
gefið mismunandi kálfa til eldis. Þó má
vera, að mismunandi líkamsgerð, er rekja
megi til nauta, geti haft áhrif á slátur-
prósentuna, en ekki verður það ráðið með
nokkurri vissu af tilraununum.
Aldursmunur kálfanna í tilraununum,
en hann er mjög lítill, virðist ekki hafa
nein teljandi áhrif á kjötþungann. Hins
vegar verður að álykta, að þungi kálfanna
nýborinna hafi nokkur áhrif á endanlegan
þroska þeirra, |jó að úr Jrví verði varla skor-
ið nema gera tilraun með þetta atriði sér-
staklega.
Svo sem vænta má, eru augljós tengsl
milli lifþunga, brjóstvíddar og kropp-
þunga, svo og fóðurnotkunar, og líklegt er,
að þetta allt hafi nokkur áhrif á, hve vel
kálíarnir nýta fóðrið. Það kann þó að vera
álitamál, hvort fullt samræmi er á milli
fóðurnota og nýtingar annars vegar og kjöt-
þungans hins vegar.
Sláturprósentan virðist lúta öðrurn for-
sendurn en þeim, er hér hafa verið raktar.
Með því verðlagi á fóðri og sláturafurð-
um, er hér hefur verið notað, virðist all-
góður hagfræðilegur grundvöllur fyrir Jjví
að ala kálfa til slátrunar á þennan hátt.
Ekki er ástæða til að fjölyrða mikið um
niðurstöðurnar frá 1966. Þær virðast svara
því sæmilega skýrt, að eigi sé hægt að ala
kálfa til þriggja mánaða aldurs, eða rösklega
Jjað, á blöndu úr nýmjólkur-og undanrennu-
mjöli, ef nýmjólkurmjölið er aðeins 11%
af blöndunni. Hinu er aftur ósvarað, livar
mörkin liggja milli 11—25%. Sennilega eru
mörkin ekki heldur skörp, því að alltaf
Jrarf eitthvað að vera til að mæta óvænt-
um áföllum, og gera rná ráð fyrir, að því
meir sem við nálgumst hin líffræðilegu
mörk, því viðkvæmari verði kálfarnir fyrir
öllum utanaðkomandi áhrifum. Tilraunin
leiðir líka í ljós, að mótstöðuafl kálfanna
var harla misjafnt. Tveir kálfarnir drápust
um þremur vikum eftir, að tilraunin hófst,
en einn hélt velli nær allan tímann og ann-
ar til loka tilraunarinnar, eða í Jirjá mán-
uði.
Að þessu athuguðu mundi ég telja var-
hugavert að nota öllu minna nýmjólkur-
mjöl í blönduna en 25%, eða alls ekki
undir 20%, rneðan frekari reynsla er ekki
fengin.
Að svo miklu leyti sem hægt er að finna
tengsl milli þessarar tilraunar og tilraun-
anna 1964 og 1965, styrkir hún aðeins þær
niðurstöður, er þar fengust.
Nokkuð hefur verið dregið í efa, hve
mikið gildi tilraunir þessar hefðu, með því
að verð þess fóðurs, sem notað hefur verið,
er langt undir kostnaðarverði. Þar til er
Jiví að svara, að meðan þessi framleiðsla
er seld úr landi fyrir brot af kostnaðar-
verði og bændum er gefinn kostur á vör-
unni til fóðurs á hliðstæðu verði, eiga að
sjálfsögðu hverjar þær rannsóknir, er miða
að Jjví að nýta vöruna á sem arðbærastan
og hagkvæmastan hátt, fullan rétt á sér.
Þegar svo markaðsverð þessarar vöru er-
lendis verður hagkvæmara en nýting henn-
ar til fóðurs innanlands, í þ«ssu tilfelli til
kálfaeldis, er að sjálfsögðu alltaf unnt að
breyta til.
Að lokurn skal svo aðeins á það bent,
að kálfaeldi með þessum hætti verður að
vera reist á tveimur meginforsendum. I
fyrsta lagi, að fullkomin nákvæmni og
vandvirkni sé við höfð, og í öðru lagi, að
nægur, góður markaður sé fyrir kjöt ali-
kálfanna.