Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.03.1969, Blaðsíða 12

10 ÍSLENZKAR LANDBUNAÐARRANNSÓKNIR
að dagskammtarnir á töflunni eru meðal-
tal af því, sem þeir voru á hverju gjafa-
tímabili.
Árið 1966
Aðstaða og tilhögun var hin sama og við
hinar tvær tilraunirnar, en nú var 12 naut-
kálfum, sem bornir voru á tímabilinu 10.—
16. maí og teknir á stöðina 16.—20. maí,
skipt í tvo flokka, er hér verða nefndir A
og B. Var A-flokkur síðan fóðraður á sömu
blöndu og kálfarnir í tilraun 1965, þ. e.
3:1, en kálfarnir í B-flokknum á blöndu
settri saman úr hlutföllunum 9:1, eða með
aðeins 10% af nýmjólkurmjöli.
Aðbúnaður og umbúnaður kálfanna í
báðum flokkum var annars hinn sami og
hann hafði verið í tilraununum 1964 og
1965, og verður það ekki endurtekið hér.
Kálfunum var skipt í flokka af handahófi
og urðu sex í hvorum. Ekki tókst sú skipt-
ing betur en svo, að kálfarnir í B-flokkn-
um urðu 2.5 dögum yngri að meðaltali og
1.7 kg léttari að meðaltali í upphafi til-
raunar en kálfarnir í A-flokknum. Sam-
kvæmt áðurfenginni reynslu skiptir fyrra
atriðið litlu máli, en hið síðara ef til vill
nokkru.
NIÐURSTÖÐUR
Árið 1964
Kálíarnir voru vegnir vikulega. Á töflu V
sést, hvenær kálfarnir voru fæddir, hvenær
teknir og svo þungi þeirra við hinar viku-
legu vigtanir. Þá er einnig brjóstmál þeirra,
þegar þeim var lógað 28. ágúst, en þá voru
kálfarnir rétt um 100 daga gamlir að
meðaltali (96—104). Síðast á töflu V er svo
sláturþungi kálfanna, þ. e. kjöt og lifur í
kg, og loks sláturprósentan. Taflan sýnir
nokkuð jafna frantför að meðaltali nema
vikuna 30/5—6/6, en þá var hún nær eng-
in. Þá voru kálfarnir líka verst haldnir af
skitunni og fóður mest dregið við þá. Auð-
vitað er framförin nokkru misjafnari, ef
hver kálfur er athugaður út af fyrir sig.
Virðast þrif' kálfanna hafa orðið dálítið
misjöfn, eins og kom fram í þroska þeirra
við lok tilraunarinnar. Þó verður að hafa
það liugfast, að mismunur á aldri kálfanna
hefur þar nokkur áhrif.
Dáfítill mismunur virðist vera á kálfa-
hópunum. Kálfarnir undan Gerpi virðast
reynast betur en kálfarnir undan Surti.
Hæpið er þó að leggja mikið upp úr
þessu. Má benda á, að kálfar undan Gerpi
voru aðeins eldri og aðeins þyngri í upp-
hafi tilraunar. Þrátt fyrir þetta var enginn
mismunur á flokkunum fyrr en á síðasta
þriðjungi tilraunaskeiðsins. Munurinn á
kálfunum innbyrðis í hvorum hópi er all-
mikill við lok tilraunar. Það er því mjög
hæpið, að mismunur hópanna sé raunhæf-
ur. Nokkurs ósamræmis gætir í kjötþunga
nr. 7 og 8, og er freistandi að láta sér detta
í hug, að skrokkarnir hafi brengiazt. Ekkt
nægir það þó til þess, að fullt samræmi
fáist. Að öðru leyti verður samræmið að
teljast sæmilegt milli lifandi þunga og
brjóstmáls annars vegar, en kjötþungans
hins vegar.
Hvað snertir nýtingu fóðurs var þyngdar-
aukningu hvers kálfs deilt í fóðureyðsluna,
og fást þá fóðureiningar á kg af þyngdar-
auka í lifandi þunga. Hve mikið fóður hef-
ur þurft á hvert kg í kjötaukningu, verður
ekki sagt með vissu, því að hvort tveggja er,
að kjötþungi kálfanna í upphafi er ókunn-
ur, en svo hefur líka verðmæti þess kjöts,
er þá var á þeim, aukizt nrjög mikið við
eldið. Gizka má á, að upphaflegur kropp-
þungi hafi verið 14 kg á kálf og kjötaukn-
ingin þá um 40 kg að meðaltali, en þá
lætur nærri, að 4.32 F.E. þurfi til að fram-
leiða hvert kjötkíló. Sé hins vegar reiknað
með öllum kjötþunganum, sem kann að
vera alveg eins rétt, verður fóðureyðslan
3.2 F.E. á hvert kjötkíló.