Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.03.1969, Blaðsíða 26

24 ÍSLENZKAR LANDBUNAÐARRANNSÓKNIR
stundum áður en þeir drápust. Hér skal
getið lauslega, hversu dauða þeirra bar að:
Nr. 9 var dauður um morguninn 17. júní,
án þess að nokkuð hefði á honum
borið.
— 1 var slappur að kveldi hins 17. júní,
en dauður að morgni.
— 5 drakk ekkert 27. júní, var dauður
hinn 28. júní.
— 6 var daufur að rnorgni 5. júlí, dauð-
ur um kvöldið.
— 11 var slappur að kveldi 21. ágúst,
dauður að morgni.
Sé betur að gáð, má sjá, að framför var
hæg hjá sumurn kálfunum síðustu vikuna
eða hálfan mánuðinn, áður en þeir dráp-
ust, samanber nr. 5, 6 og 11. Tvennt bend-
ir til þess, að nr. 12 hafi átt skammt eftir,
þegar honum var slátrað. Framför hans var
mjög lítil síðustu vikuna, og við slátrun
kom í Ijós, að lifrin úr honum var með
allt öðrum lit en lifrarnar úr A-kálfunum,
rauðfjólublá og alsett blettum, er líktust
mest byrjandi ígerð, og varð að fleygja
henni. Annars munu engin glögg sjúk-
dómseinkenni hafa fundizt á kálfunum,
senr drápust, nenra helzt bólgur í þörnrunr,
er bentu til einhvers konar eitrunar, og
fiturýrnun i lifrinni.
Á það nrá benda í sambandi við þrif
kálfanna í A-flokki, að einn kálfurinn, nr.
2, þreifst mjög illa. Var hann hinn mesti
afturkreistingur alla tilraunina til enda,
drakk illa og fór hægt fram, án þess að vit-
að yrði, hvað olli. En þannig hefur þetta
verið áður í tilraununum, að einstakir kálf-
ar hafa þrifizt miður vel. Nr. 7 og 8 eru
tvíkelfingar.
í síðustu dálkum á töflu XII er svo slátur-
þungi og kjötprósenta. Þar er fyrst kjöt í
kg og svo lifur og hjarta í öðrum dálki,
en þetta er lagt saman, þegar kjötprósenta
er reiknuð út. í tilraununum 1964 og 1965
var lifrin aðeins tekin með kjötinu. Þetta
gefur örlítið hærri kjötprósentu en varð í
hinunr fyrri tilraunum, en þar sem hjört-
un vógu að meðaltali aðeins rösklega 0.5
kg, munar þetta ekki miklu.
ÁLYKTUNARORÐ
Ef til vill er ekki unnt að draga nriklar
ályktanir af þessunr tilraunum. Þó virðast
tilraunirnar 1964 og 1965 hafa leitt greini-
lega í ljós:
1. Eldi kálfa er nrjög vel framkvæman-
legt á þennan hátt, svo að kálfunum líði
vel og framför þeirra sé sæmileg, og má
sennilega enn betur takast en hér hefur
orðið raun á. Heilsufar kálfanna gæti ver-
ið betra og framför jafnari.
2. Fóðureyðslan virðist mjög hófleg,
nriðuð við vaxtaraukann, og verður því að
telja, að þrif kálfanna og franrför hafi ver-
ið mjög góð. Auðvitað er fóðureyðslan dá-
litlu meiri en fóðureiningar á kg vaxtar-
auka sýna, því að nokkurt fóður lrefur
farið í súginn, vegna þess að kálfarnir
drukku ekki alltaf upp. Með betri tilhög-
un og æfingu og þó einkunr í hagnýtri
framkvæmd mætti sennilega komast hjá
þessu. I þessu sanrbandi er rétt að geta
þess, að jrurrmjólkureyðslan varð alls
110.475 x 12 = 1325.7 kg 1964.
3. Sláturafurðir kálfanna munu hafa
líkað prýðilega.
4. Vafasamt er, hvort tilraunir þessar geta
leyst það, er þeinr var upphaflega ætlað,
að fá úr því skorið, hvort hagkvæmara sé
a>ð nota þurrnrjólkina á þennan veg en
flvtja hana út. Fóðurkostnaðinn má að
vísu finna, en vinnukostnaðinn er örðugra
að reikna, því að auðvitað fer óeðlilega
nrikil vinna í að franrkvæma svona tilraun.
Þá nrun einnig allt á huldu unr það, hvaða
verð er unnt að fá fyrir kálfakjöt framleitt
á þennan hátt. Eitt nrá þó líklega fullyrða:
tilraunirnar hafa ekki hnekkt þeim mögu-
leika, að hagkvæmt kunni að vera að nýta