Blik - 01.05.1967, Side 199

BLIK
197
Þorkell Vxreyingur
leyndust ékki í gráum hökuskeggs-
hýungnum. — Nú hló hann véru-
legan karlahlátur ’m'eð galopinn
munninn, svo að við blö'stu skörð og
skældar tóbakstennur. Skegghýj-
ungurinn á hökunni fannst mér
hlæja með, þar sem hárin teygðu
sig út í tilveruna, þegar karlinn lyfti
höku við hláturinn. „Og forbann-
aður lúsakroppurinn", sagði hann,
„tað er ek, tað er ek. Tað er ek hann
mænar, forbannaður". Svo sagði
hann okkur frá því, að prestur hefði
lánað honum 100 krónur fyrir þrem
arum. Sökum kergju og meðfæddr-
ar kerskni hafði karl haft ánaégju
af að draga prést á greiðslunni,
þrjóz'kazt við að greiða skuldina. Nú
'kvaðst hann með ánægju skyldi
gera það næsta dag, fyfst prestur
hefði tekið það ráð að innheimta
skuldina af sjálfum stólnum.
Þá heyrðist skiþspíp. „Botnía" var
komin með Sunnlendingana. Það var
uppi fótur og fit í kauptúninu. Skip-
ið hafði komið fyrr en æflað var.
Allur fréttáflutningur ónákvæmur
bg háður þéssu „hér um bil".
Við fóstri minn biðum ékki boð-
anna. Heim þurftum við til þéss að
skipta um föt. Eriginn þvældíst í
kirkjuklæðúm í árabát út að skipi
og rim það, þVÍ að enginn var haf-
skipabryggjan í kauptúninu.
Þegar við komum út að s’kipinu,
var þar kominn fjöldi árabáta að
s'kipShliðinni, þar sem stiginn hékk.
Við bundu'm skektuna okkar við
aðra skekktu og urðum svo að ganga
ýfir 2—3 báta til þess að riá í skips-
stigánn. Svo mikil var mergðin af
bátunum.
Á þilfari skipsins voru þegar
margir sveitungar o'kkar að ráða til
sín sjómenn og landfólk. Sumt fólk-
ið var ráðið, áður en það lagði af
stað að heiman. Aðrir réðust á skips-
fjöl, þegar austur kdm.
Sumir Sunnlendingar gerðu sjálf-
ir út. Þeir töldu sér það arðvæn-
legra. Ég minnist einnar báts'hafnar,
'Sem leigði verbúð í Kéláskúrunum.
Það Voru engir sunnlenzkir aukvisar.
Mér varð starsýnt á þá karla á þil-
fari skipsins. Augafullir voru þeir og
þó að mestu sjálfbjarga. Formaður