Þjóðmál - 01.03.2018, Blaðsíða 15

ÞJÓÐMÁL Vor 2018 13
Í BBC-fréttinni segir að umskurður sé
löglegur alls staðar í Evrópu þótt meira sé
rætt um réttmæti hans en áður. Í Svíþjóð
og Þýskalandi hafa verið lögfestar reglur
um að hverju læknum ber að gæta við
aðgerðina. Þá hefur Evrópuráðið mælt með
því að þjóðir geri ráðstafanir til að tryggja
góða læknisfræði lega aðgæslu og gott
hreilæti við aðgerðin a. Árið 2016 féll dómur
í Bretlandi um að múslimskur faðir gæti ekki
látið umskera syni sína eftir að móðir þeirra
hafnaði aðgerðinni. Segja má að þetta séu
allt reglur sem stað festi einstaklingsbundinn
rétt sé ákveðinna skilyrða gætt.
Silja Dögg kvartar ekki aðeins yfir að samtök
gyðinga hafi lýst andstöðu sinni heldur segir
hún að „hörð andstaða og framganga fólks
innan íslensku þjóðkirkjunnar“ hafi komið sér
í opna skjöldu „sem og gríðarleg athygli að
utan“ (Morgunblaðið 26. febrúar). Viðbrögð
Silju Daggar við gagnrýni á frumvarp hennar
sýnir að hún hefur ekki hugsað málið til enda.
Menachem Margolin, formaður Evrópsku
gyðingasamtakanna, hitti Bergdísi Ellerts-
dóttur, sendiherra Íslands í Belgíu, í Brussel
föstudaginn 23. febrúar. Í frétt um fundinn á
vefsíðu gyðingasamtakanna segir Margolin
að hann sé ánægður með fundinn, sendi-
herrann hafi lýst fyrir honum að ríkisstjórnin
stæði ekki að baki frumvarpinu heldur væri
um þingmannamál að ræða og óvíst væri um
stuðning við það á þingi. Næsta skref sé að
ræða beint við íslenska þingmenn.
Formaðurinn sagðist hafa lýst undrun yfir því
að slíkt frumvarp þætti nauðsynlegt á Íslandi,
þar sem í mesta lagi mætti búast við að þrír
íslenskir drengir gengju undir slíka aðgerð
ár hvert vegna gyðingatrúar. Að frumvarpið
væri flutt lyktaði af þeim popúlisma sem því
miður birtist nú víða á meginlandi Evrópu.
Löggjöf af þessu tagi kynni að verða notuð
sem fyrirmynd meðal annarra Evrópuþjóða
og leiða til þess að eðlilegt þætti að stimpla
alla gyðinga sem „glæpamenn“ fyrir að
standa að þessari „mikilvægu, ómissandi og
dýrmætu helgiathöfn okkar. Það má ekki og
verður ekki látið gerast,“ sagði Margolin.
Þessi orð Margolins hljóma kunnuglega
í eyrum þeirra sem lásu Bakþanka Óttars
Guðmundssonar læknis í Fréttablaðinu 17.
febrúar. Hann sagði að yrði frumvarp Silju
Daggar að lögum sköpuðu Íslendingar sér
„algjöra sérstöðu í heiminum með því að
úthýsa endanlega þessum gamla ættbálki
frá Júdeu áður en hann gæti mögulega
orðið vandamál hérlendis. Skilaboð okkar
til umheimsins eru skýr og gamalkunn:
Gyðingar geta ekki verið meðlimir í íslensku
samfélagi....“
Óttar segir frumvarpið „fljótræðislegt“ og
eigi „ekki erindi í sal alþingis“. Vilji þingmenn
stíga einhver skref í þessa átt felist „skynsöm
varúð í því að ganga ekki lengra en Svíar eða
Þjóðverjar“.
Silja Dögg og félagar reisa sér hurðarás um
öxl með frumvarpi sínu. Alþjóðlegu afleiðing-
arnar eru meiri en Silja Dögg vænti, afstaða
talsmanna trúarhópa valda henni undrun og
loks er frumvarp í þessu búningi óþarft með
hliðsjón af gildandi íslenskum lögum.
Silja Dögg og félagar reisa sér hurðarás um öxl með frumvarpi sínu.
Alþjóðlegu afleiðing arnar eru meiri en Silja Dögg vænti, afstaða talsmanna
trúarhópa valda henni undrun og loks er frumvarp í þessu búningi
óþarft með hliðsjón af gildandi íslenskum lögum.