Þjóðmál - 01.03.2018, Síða 82

80 ÞJÓÐMÁL Vor 2018
Utanríkismál
Það eru umbrotatímar í Evrópu um þessar
mundir, sem kristallast í væntanlegri
útgöngu Bretlands úr Evrópusambandinu
(ESB) í marz 2019. Brezka þjóðin hafnaði sam-
komulagi ríkisstjórnar Bretlands við ESB um
endurskoðaða aðildarskilmála Bretlands að
ESB í júní 2016, sem jafngilti höfnun þjóðar-
innar á aðildinni. Arftaki Davids Camerons,
sem lagði pólitíska stöðu sína að veði sem
forsætisráðherra í þjóðaratkvæðagreiðslunni,
Theresa May, ræsti tveggja ára úrsagnarferli
í marz 2017. Vaxandi óánægja innan ESB með
ólýðræðislegt miðstýringarvald í Brüssel og
útganga Breta úr ESB ásamt æ meiri sam-
runa innan ESB, sem markar þróun EES-
samningsins (EES: Evrópska efnahagssvæðið)
hafa rík áhrif á það, hvernig affarasælast er
að standa að hagsmunagæzlu fyrir íslenzku
þjóðina á næstu árum, en íslenzk stjórnvöld
virðast ekki hafa áttað sig á því til hlítar, eins
og marka má af stjórnarsáttmála ríkisstjórnar
Katrínar Jakobsdóttur.
Í samskiptum Íslands og ESB hafa orðið
atburðir, sem að mati höfundar sýna það
svart á hvítu, að samþykki Alþingis á
samninginum um EES (EES: ESB-ríkin og þrjú
EFTA-ríki, Ísland, Noregur og Liechtenstein)
samræmist ekki óskoruðu valdi Alþingis til
ákvarðanatöku um mikilvæg stjórnarfarsleg
málefni, er varða bæði hagsmuni íslenzkra
ríkisborgara og ríkisins sjálfs. Þar er átt við
úrskurð ESA (Eftirlitsstofnunar EFTA), sem
staðfestur var af EFTA-dómstólinum í nóvem-
ber 2017, um það, að bann Alþingis við inn-
flutningi á hráu (ófrystu) kjöti, hráum eggjum
og ógerilsneyddri mjólk, við innleiðingu
matvælalöggjafar ESB árið 2009 í íslenzk lög,
brjóti í bága við EES-samninginn.
Bjarni Jónsson
Hagsmunatengsl
Íslands og Bretlands