Strandapósturinn - 01.06.1984, Qupperneq 33

ekki að öllu ókunnur. Okkur var fljótlega veittur beini. Satt að
segja vorum við matarþurfi því við höfðum lítið bragðað síðan
við fórum frá Isafirði, aðeins haft smábita með okkur til að
narta í eins og þá tíðkaðist með farþega á öðru farrými því fæstir
höfðu efni á að kaupa sér mat. Þá var kominn í Árnes Baldur
Sveinsson, sem þá var skólastjóri á ísafirði og verið hafði meðal
farþega á Goðafossi. Var hans ferð heitið að Kjós. Átti hann
erindi við móður mína út af lóðakaupum sem gerð voru við hann
veturinn áður. Var hann einn af þremur sem að þeim stóðu.
(Aldrei var neitt aðhafst á þeirri lóð.) Síðar urðu farsæl kynni við
þann mæta mann af mínum nánustu.
Svo fór að presturinn setur hesta með reiðtygjum undir okkur
öll. Þökkuðpm við síðan veitta aðstoð og héldum úr hlaði sem
leið lá yfir Göngumannaskörð. Hér vil ég bæta því við að séra
Sveinn léði afa hest allt sumarið og mun frúin, Ingibjörg
Jónasdóttir, ekki hafa latt þess að hann gerði það. Heima voru
aðeins tveir líestar sem ekki varð komist af með. Þetta voru mín
fyrstu kynni af Árnesheimilinu en eins og kunnugt er stóðu þar
dyr opnar hverjum sem að garði bar í þau 20 ár sem séra Sveinn
Guðmundsson þjónaði Árnesprestakalli.
Þetta sumar, 1916, var síldarsöltun við Ingólfsfjörð. Munu
það hafa verið Norðmenn sem fyrstir gerðu þar út þó fljótlega
færðist það til íslendinga sjálfra. Höfðu ýmsir þar atvinnu sem
síst veitti af. Nú voru áhrif stríðsins stöðugt að þrengja að á öllum
sviðum svo syrta tók i álinn hjá flestum. Þetta haust bar góðan
gest að garði heima, Gunnlaug Magnússon, bónda á Ósi í
Steingrímsfirði. Eins og áður er greint frá hafði hann þekkt föður
minn og móður er hann átti lgiðir yfir heiði. Nú var Gunnlaugur
kominn, sérlegra erinda við mömmu. Það fór ekki fram hjá þeim
sem fengust við síldarsöltun að í Kjósarlandi væru ákjósanlegir
staðir fyrir þann rekstur. Guðmundi Hannessyni, lögfræðingi og
konsúl á ísafirði, (síðar bæjarfóteti í Siglufirði), hafði borist þetta
til eyrna og nú var Gunnlaugur kominn í hans umboði til að fá
lóð, eða lóðir ef fáanlegar væru. Það varð úr að mamma seldi lóð
í Djúpavík, utanvert við lækinn (sú eina sem byggt var á). Aðra
lóð seldi hún sem var flötin fyrir neðan og utan Gunnarshjallann
31