Saga


Saga - 2015, Blaðsíða 65

Saga - 2015, Blaðsíða 65
ankorítar og hermítar á íslandi 63 Frá því er Guðrún og Guðríður tóku upp einsetulifnað leið nærri öld þar til stúlka nokkur, Hildur að nafni, ákvað að setjast í einsetu. Það var við biskupsstólinn á Hólum skömmu eftir stofnun hans árið 1106. einsetufólki fjölgaði raunar ört á sama tíma í N-evrópu allri, því meir sem útstöðvar Rómakirkju í álfunni urðu fleiri og kristin trú festist í sessi. Saga Hildar nunnu er heildstæðust og ítarlegust frásagna af einsetufólki á miðöldum á Íslandi. Hildur var frænka51 Hámundar Bjarnasonar prests á Hólum í Hjaltadal. Sagt er svo frá að hún hafi ung að árum beðið frænda sinn og Jón Ögmundsson biskup um leyfi til einsetu en þeir synjað. Sætti hún sig ekki við þau málalok og flúði inn í kolbeinsdal, næsta dal við Hjaltadal. Þar bjó hún sér til afdrep og lifði á berjum og vatni þar til hún fannst nokkrum mánuðum síðar. Leit biskup svo á að hún hafi með dvöl sinni í dalnum staðist þá andlegu og líkamlegu próf- raun sem þyrfti til þess að gerast nunna og veitti henni leyfi til ein- setu á Hólum. Hann lét gera henni lítinn kofa fyrir sunnan kór dóm- kirkjunnar, áfastan sönghúsinu. Hélt Hildur heit sitt allt til dauða - dags hinn 3. mars 1159.52 Sagt er að konur hafi notið leiðsagnar og kennslu hjá Hildi en auk þess tók hún að sér að kenna fátækum pilti, Þórólfi, sálmalestur og söng. vetur einn, þegar Hildur var tekin að reskjast, gat hún ekki haldið til í kofa sínum sökum kulda. Fékk hún þá leyfi til að færa sig í upphitað herbergi en þar gætti vinnu- kona hennar.53 Sögurnar af Hildi bera þess merki að höfundur hafi vitað að ankorítismi var upp á náð biskups kominn. Þá er sagan af veru hennar í kolbeinsdal sannarlega Biblíuleg og kallast á við þekkt minni um eyðimerkurgöngur helgra manna. Fyrir utan þessar frásagnir eru til tvær jarteinasögur af Hildi. Önnur þeirra segir frá því að henni hafi ekki verið vært í kofa sínum vegna músagangs og afturganga Jóns biskups komið henni til bjarg- ar. Í hinni sögunni verður Hildur vitni að því þegar uppvakningar ráðast að kirkjukerlingu nokkurri, Guðrúnu að nafni, og ákallar hún þá ásjónu Jóns biskups á ný. Guðrún hafði það hlutverk að vaka yfir líkum sem biðu greftrunar í Hóladómkirkju. Jón biskup birtist þeim 51 Í vIII. kapítula Jóns sögu hins helga er Hámundur sagður vera afi Hildar. Sjá Biskupasögur, bls. 215. 52 Hjalti Hugason, „Frumkristni og upphaf kirkju“, bls. 352; Biskupasögur I, bls. 215, 244–247 og 253–254. 53 Hjalti Hugason, „Frumkristni og upphaf kirkju“, bls. 352; Biskupasögur I, bls. 253.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192
Blaðsíða 193
Blaðsíða 194
Blaðsíða 195
Blaðsíða 196
Blaðsíða 197
Blaðsíða 198
Blaðsíða 199
Blaðsíða 200
Blaðsíða 201
Blaðsíða 202
Blaðsíða 203

x

Saga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Saga
https://timarit.is/publication/775

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.