Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.09.1939, Blaðsíða 74

V A K A 2. árg. . .Júlí-sept. 1939
það, að enn væri hún í skólanum,
og hennar rúm væri eitt í langri
röð rúma. Svo bærði sonur henn-
ar kannske allt í einu á sér. Þá
kom hún til sjálfrar sín aftur og
gætti þess að hræra sig ekki hið
minnsta, til þess að barnið vakn-
aði ekki.
Fyrstu dagana uppgötvaði hún
eitt og annað, sem vanrækt hafði
verið í fjarveru hennar. Sótið
hafði ekki verið hreinsað af botni
pottanna. Það hafði í för með sér
óþarfa eldiviðar eyðslu, því að
þeir hitnuðu seinna en ella.
Kertastjakarnir voru þaktir vaxi,
sem runnið hafði niður eftir þeim
úr kertunum. Þannig voru marg-
ir hlutir, sem þjónustufólkið ekki
veitti athygli. Um langa hríð hafði
gamla konan ekki látið sig heim-
illisstörfin neinu varða. Hún
veitti þeim því ekki athygli frem-
ur en það.
í marga daga var unga konan
önnum kafin við að koma öllu í
samt lag á heimilinu. Aldrei var
minnzt á það, hvort hún mundi
aftur fara að heiman. Ef hún
mælti orð frá vörum — en það
skeði mjög sjaldan — var það til
þess að segja börnunum eitthvað
eða athugasemdir viðkomandi
heimilisstörfunum. Gamli mað-
urinn gaf henni nánar gætur. Ef
hann hóf óvænt máls á einhverju,
hrökk hún við og náði ekki valdi
yfir sér fyrr en hún vissi, um
hvað mál hans fjallaði. Þetta sá
gamli maðurinn og hann sagði
við konu sína: „Aldrei framar
megum við senda þetta barn okk-
232
ar burtu aftur. Þú sérð hvernig
hún er — hún er óstyrk og hor-
uð — hversu mikið hefir hún
ekki orðið að þola!“
Hann ásakaði hana aldrei. En
þrátt fyrir það beið hann bréfs-
ins frá syni sínum milli vonar
og ótta. Sannleikurinn var sá, að
hann hafði enn ekki skýrt Yuan
frá því, að kona hans sætti sig
við að hann tæki sér aðra konu.
Enn var hann þess fullviss, að
hann gæti skýrt fyrir unga mann-
inum, hversu mikils virði kona
hans hafði verið bernskuheimili
hans, hvernig allt hennar líf
hefði snúizt um þau og þetta
heimili, að hún gæti ekki — þrátt
fyrir mikinn dugnað og skyldu-
rækni í hvívetna — sniðið sig
eftir hinu nýja lífi.að félagsskapur
hinna menntuðu,orðhvötu kvenna
væri ekki við hennarhæfioghæfi-
leikar hennar mundu ekki fá not-
ið sín í slíku umhverfi. Nei, Yuan
yrði að sætta sig við það, að hún
yrði á heimili þeirra, hann gæti
komið þangað aftur, þegar hann
lysti, en dvalið með vinum sín-
um í borginni öðru hvoru. Þetta
var efni bréfsins í aðalatriðum
og nú beið gamli maðurinn eftir
svari sonar síns.
(Niðurlag næst).
Vegna rúmleysis í þessu hefti gat
framhaldssögunni ekki verið lokið eins
og fyrirhugað var. Nú eru eftir ca. 6
síður af sögunni og verður því hœgt að
Ijúka henni i nœsta hefti.